بریده‌هایی از کتاب من لیاقتم خداحافظی بهتری بود

۶:۳۴ عصر دوست دارم بدونی، اما نمی‌خوام خودم بهت بگم.

چون هیچ‌وقت فکر نمی‌کنی که بار آخر بار آخره فکر می‌کنی دفعه‌های بعد هم هست فکر می‌کنی تا ابد وقت داری اما نداری.

۱۱:۳۳ شب فکر کردم دارم رها می‌کنم، تا اینکه یکی یه روز ازم پرسید: «اگه یه آرزو داشتی، اون چی بود؟» و اولین فکری که به ذهنم رسید این بود که اون آرزو رو حروم تو کنم.

۵:۵۷ صبح دلیل این‌که نمی‌تونیم کسی رو رها کنیم اینه که از عمق وجودمون هنوز امیدواریم.

تو هنوز نوتیفیکیشن مورد علاقهٔ منی.

با یا بدون بحث، تو هنوز همونی هستی که دلم می‌خواد.

۹:۴۴ شب گاهی سخت‌ترین بخش دوست‌داشتن کسی لحظه‌ایه که می‌فهمی بهترین کاری که از دستت برمی‌آد اینه که رهاش کنی بره.

۸:۰۰ شب هر باری که بهت فکر می‌کنم، باید به خودم یادآوری کنم که اگه می‌خواستی با من بمونی، می‌موندی.

۱۱:۱۸ شب بدترین احساس یعنی باید با کسی که دلت می‌خواد هر لحظه رو باهاش باشی خداحافظی کنی.