بریده‌هایی از کتاب من لیاقتم خداحافظی بهتری بود

چون هیچ‌وقت فکر نمی‌کنی که بار آخر بار آخره فکر می‌کنی دفعه‌های بعد هم هست فکر می‌کنی تا ابد وقت داری اما نداری.

۶:۳۴ عصر دوست دارم بدونی، اما نمی‌خوام خودم بهت بگم.

۱۱:۳۳ شب فکر کردم دارم رها می‌کنم، تا اینکه یکی یه روز ازم پرسید: «اگه یه آرزو داشتی، اون چی بود؟» و اولین فکری که به ذهنم رسید این بود که اون آرزو رو حروم تو کنم.

۹:۴۴ شب گاهی سخت‌ترین بخش دوست‌داشتن کسی لحظه‌ایه که می‌فهمی بهترین کاری که از دستت برمی‌آد اینه که رهاش کنی بره.

۵:۵۷ صبح دلیل این‌که نمی‌تونیم کسی رو رها کنیم اینه که از عمق وجودمون هنوز امیدواریم.

۸:۰۰ شب هر باری که بهت فکر می‌کنم، باید به خودم یادآوری کنم که اگه می‌خواستی با من بمونی، می‌موندی.

تو هنوز نوتیفیکیشن مورد علاقهٔ منی.

با یا بدون بحث، تو هنوز همونی هستی که دلم می‌خواد.

هنوز اولین باری که کل شب رو با هم بیدار موندیم یادمه.

۱۱:۱۸ شب بدترین احساس یعنی باید با کسی که دلت می‌خواد هر لحظه رو باهاش باشی خداحافظی کنی.

۵:۰۰ صبح گاهی آدم‌هایی که هزاران کیلومتر باهات فاصله دارن بیشتر از کسایی که درست کنارت هستن می‌تونن حالت رو بهتر کنن.

تو همیشه آدم مورد علاقهٔ من می‌مونی، همیشه.

۹:۳۸ شب سعی می‌کنیم احساساتمون رو با سکوت پنهان کنیم ولی فراموش می‌کنیم که چشم‌هامون حرف می‌زنن.

۵:۵۷ صبح دلیل این‌که نمی‌تونیم کسی رو رها کنیم اینه که از عمق وجودمون هنوز امیدواریم.

من اهمیت می‌دم، من همیشه اهمیت می‌دم، مشکلم هم همینه.

تو همیشه آدم مورد علاقهٔ من می‌مونی، همیشه.

من اهمیت می‌دم، من همیشه اهمیت می‌دم، مشکلم هم همینه.

حتی با این‌همه عذابی که به‌خاطرت کشیدم، هنوزم اگه بهم زنگ بزنی جواب می‌دم.

چون هیچ‌وقت فکر نمی‌کنی که بار آخر بار آخره فکر می‌کنی دفعه‌های بعد هم هست فکر می‌کنی تا ابد وقت داری اما نداری.

بخشی از وجودم به‌دنبال جوابه، ولی بخشی از وجودم نمی‌خواد بدونه بخشی از وجودم نمی‌خواد رها کنه، اما بخشی از وجودم می‌خواد بذاره بری.

قبل از این‌که ببینمت، نمی‌دونستم این‌که به یکی نگاه کنی و بی‌دلیل لبخند بزنی چه حالیه.