بریده‌هایی از کتاب من لیاقتم خداحافظی بهتری بود

۶:۳۴ عصر دوست دارم بدونی، اما نمی‌خوام خودم بهت بگم.

چون هیچ‌وقت فکر نمی‌کنی که بار آخر بار آخره فکر می‌کنی دفعه‌های بعد هم هست فکر می‌کنی تا ابد وقت داری اما نداری.

۱۱:۳۳ شب فکر کردم دارم رها می‌کنم، تا اینکه یکی یه روز ازم پرسید: «اگه یه آرزو داشتی، اون چی بود؟» و اولین فکری که به ذهنم رسید این بود که اون آرزو رو حروم تو کنم.

۵:۵۷ صبح دلیل این‌که نمی‌تونیم کسی رو رها کنیم اینه که از عمق وجودمون هنوز امیدواریم.

تو هنوز نوتیفیکیشن مورد علاقهٔ منی.

۹:۴۴ شب گاهی سخت‌ترین بخش دوست‌داشتن کسی لحظه‌ایه که می‌فهمی بهترین کاری که از دستت برمی‌آد اینه که رهاش کنی بره.

با یا بدون بحث، تو هنوز همونی هستی که دلم می‌خواد.

۸:۰۰ شب هر باری که بهت فکر می‌کنم، باید به خودم یادآوری کنم که اگه می‌خواستی با من بمونی، می‌موندی.

۱۱:۱۸ شب بدترین احساس یعنی باید با کسی که دلت می‌خواد هر لحظه رو باهاش باشی خداحافظی کنی.

هنوز اولین باری که کل شب رو با هم بیدار موندیم یادمه.

تو همیشه آدم مورد علاقهٔ من می‌مونی، همیشه.

۵:۰۰ صبح گاهی آدم‌هایی که هزاران کیلومتر باهات فاصله دارن بیشتر از کسایی که درست کنارت هستن می‌تونن حالت رو بهتر کنن.

۹:۳۸ شب سعی می‌کنیم احساساتمون رو با سکوت پنهان کنیم ولی فراموش می‌کنیم که چشم‌هامون حرف می‌زنن.

۵:۵۷ صبح دلیل این‌که نمی‌تونیم کسی رو رها کنیم اینه که از عمق وجودمون هنوز امیدواریم.

تو همیشه آدم مورد علاقهٔ من می‌مونی، همیشه.