بریده‌هایی از کتاب مدیریت و سازندگی

دنیا را با غم قاطی کردند تا ما بفهمیم نقشمان در این هستی، حرکت است، نه رفاه. حرکت، جهت می‌خواهد.

تمام هستی با غم، و دنیا با درد پیچیده شده تا ما به آن نپیوندیم و با آن قاطی نشویم. زیر پای ما را داغ کردند تا در این دنیا نمانیم و حرکت کنیم.

باید این رابطه ولایتی تحلیل شود که چقدر موفقیت و کارایی خواهد داشت و و در چه شرایطی موفقیت به‌دست می‌آورد و تضمین می‌شود؟ ما می‌بینیم همین رابطه امامت، در تاریخ، بارها بی‌نتیجه مانده است؛ حسین را تنها گذاشتند، امام حسن را رها کردند، امیرالمؤمنین را کنار گذاشتند و حتی خود رسول‌الله را به نوعی کنار گذاشتند!

این یک حقیقت و یک واقعیت است که وقتی هدف‌ها وسیع و پیچیده شد، طبیعتاً از یک فرد کاری ساخته نیست و باید گروهی کار کرد.

دنیا را با غم قاطی کردند تا ما بفهمیم نقشمان در این هستی، حرکت است، نه رفاه. حرکت، جهت می‌خواهد.