بریده‌هایی از کتاب مدیریت و سازندگی

دنیا را با غم قاطی کردند تا ما بفهمیم نقشمان در این هستی، حرکت است، نه رفاه. حرکت، جهت می‌خواهد.

تمام هستی با غم، و دنیا با درد پیچیده شده تا ما به آن نپیوندیم و با آن قاطی نشویم. زیر پای ما را داغ کردند تا در این دنیا نمانیم و حرکت کنیم.

باید این رابطه ولایتی تحلیل شود که چقدر موفقیت و کارایی خواهد داشت و و در چه شرایطی موفقیت به‌دست می‌آورد و تضمین می‌شود؟ ما می‌بینیم همین رابطه امامت، در تاریخ، بارها بی‌نتیجه مانده است؛ حسین را تنها گذاشتند، امام حسن را رها کردند، امیرالمؤمنین را کنار گذاشتند و حتی خود رسول‌الله را به نوعی کنار گذاشتند!

دنیا را با غم قاطی کردند تا ما بفهمیم نقشمان در این هستی، حرکت است، نه رفاه. حرکت، جهت می‌خواهد.

این یک حقیقت و یک واقعیت است که وقتی هدف‌ها وسیع و پیچیده شد، طبیعتاً از یک فرد کاری ساخته نیست و باید گروهی کار کرد.