بریده‌هایی از کتاب آنک نام گل

همیشه فکر می‌کردم منطق سلاحی جهانی است و حال پی می‌بردم که اعتبارش تا چه اندازه به روش کاربردش بستگی دارد

مردانِ عالمِ روزگار ما اغلب فقط کوته‌قامتانی هستند روی شانۀ کوته‌قامتانِ دیگر.

ارتداد را اغلب مفتشان به‌وجود می‌آورند. و نه تنها به این معنی که مرتدانی را که وجود خارجی ندارند در تخیل خود می‌سازند، بلکه با چنان شدّت و حدّتی به سرکوب فساد ارتداد می‌پردازند که خیلی‌ها به سبب نفرت از قاضیان به سویش رانده می‌شوند

اگر چوپانی دچار لغزش شود، او را باید از دیگر چوپانان جدا کرد، ولی وای بر حال ما اگر گوسفند از چوپان سلب اعتماد کند. »

مشخصۀ بارز کمبود تقوا در مردم ایتالیا این است که از ترس بت‌هایی که به آنها نام قدیس داده‌اند، از گناه پرهیز می‌کنند. آنها از قدیس سباستیانوس و قدیس آنتونیوس بیشتر می‌ترسند تا از مسیح.

دارد می‌آید ‌طرف ما

هیچ‌چیز ناپایدارتر از صورت ظاهر نیست که همچون گل‌های صحرایی با آمدن پاییز پژمرده و دگرگون می‌شود

عمل می‌کنید، و می‌دانید چرا عمل می‌کنید، اما نمی‌دانید چرا می‌دانید که می‌دانید چه می‌کنید؟

آلانوس دِ اینسولیس می‌گوید:

«من زیاده از حد حرف زدم. حتماً تا به حال متوجه شده‌اید که ما اینجا زیاد حرف می‌زنیم. اینجا از یک طرف هیچ‌کس حرمت سکوت را نگه نمی‌دارد. از آن طرف زیادی حرمتش را نگه می‌دارند. اینجا به جای حرف زدن یا ساکت ماندن باید آستین بالا زد.