بریده‌هایی از کتاب شرلی

طبیعت دوست خوبی است، درد و درمان را باهم می‌دهد! فقط منتظر شوید تا روزها بگذرند

سطح انتظارتان را تقلیل داده و روش تفکرتان را تغییر دهید.

تو آدم عجیبی هستی

عشق هر عیبی را می‌تواند نادیده بگیرد و ببخشد مگر حقارت. حقارت میراننده هر عشقی است و حتی محبت‌های معمول را نیز از بین می‌برد. بدون احساس احترام، موجودیت عشق ناممکن است

زبانی که در خدمت اصلاح قوانین آفرینش نیست در واقع نمی‌تواند موهبت باشد.

او علاوه بر این که‌یک مذهبی خرافاتی است،‌یک شورشی و‌یاغی ضد کشور نیز هست. می‌دانم که وقتی مست می‌کند افکارش بطور ناخودآگاه بر ضد افرادی که بنحوی از انحاء عقاید سیاسی دارند به کار می‌افتد، او میل دارد افرادی را که نامشان جزو مستبدان ثبت شده نابود کند و از ریختن خون آن‌ها احساس لذت می‌کند و بطور عجیبی از قتل افراد مهم سیاسی‌یا هرکسی که دخالتی در این‌امر داشته باشد خوشش می‌آید.

عشق وهم و خیال نیست، عشق‌یک واقعیت است، واقعی‌ترین و شیرین‌ترین چیزهایست و البته می‌تواند از تلخ‌ترین چیزهایی هم باشد که می‌شناسیم. "

.‌یک شاعر در دنیای خود با همگنانش خوشبخت است، نسبت به کسانی که تحسینش می‌کنند و آنانی که ردش می‌نمایند بی تفاوت است، او حس وابستگی ندارد و این عین استقلال است. در تاریکی‌ها و سردی‌ها بیرون و درونش گرمابخش و پرتو افکن تاریکی‌هاست و در سینه‌اش گرما و درخشش شادمانی را احساس می‌کند حتی وقتی آن‌ها که جز سودمندی، زیبایی دیگری در طبیعت نمی‌بینند

ایامی که تنها رویاهای شیرین خواب نیمروز و عصرگاهی باعث آرامش و تسلای خاطر مردم می‌شد.

محبت هیجانی را که مانع از ادامه و بقای آن باشد فاقد است در صورتی که عشق بدون هیجان‌امکان پذیر نیست و از بین رفتن هیجان و حرارت که سازنده آن است تقلیل می‌یابد. شرلی، عشق رنج دارد. با شعله حرارت آن می‌سوزیم و درد می‌کشیم ولی محبت نه شعله‌ای دارد و نه رنجی، هرچه در آن است مرهم و آرامش است

زندگی هر لذتی را که می‌بخشد با ناامنی و ناپایداری پس می‌گیرد و این عدم اطمینان را تنها آنانی می‌دانند که برای کوچکترین لذت کوشش‌های سختی را تحمل می‌کنند و پیش از این که حلقه گل پیروزی را بر گردن خود حس کنند، قطره‌های خونی که در قلب‌شان جاری است همچون دانه‌های گوهر در مبارزه با حیات سیمای‌شان را گلگون می‌کند.