بریده‌هایی از کتاب آهنگ دیگر

دل خوش مکن به قصه هر مرده چشم پیر در خود مبند «شعر صداهای ناشناس»

تیره شدم که پاک خیالان در روشنای خویش بخوابند

کوچه‌های شعر افق تاریک و دل تاریک

مشکن مرا چنین بر من مگیر خنجر خونین چشم خویش

کرانه کور و امیدش دراز و من بیدار به سوی مرتع مهتاب می‌برم شب را

دریغا اگر دست رؤیایی مشعل پر دود مهتاب را از پناه کوهساران در تیرگی فرورفته برمن می‌گرفت تا بیماروار سر به لبخندی بلند کنم

می‌نویسد گورکن با خنده‌ای مسلول پندش را : «گور دائم گرسنه است، گورکن را نیز!»

می‌نویسد گورکن با خنده‌ای مسلول پندش را : «گور دائم گرسنه است، گورکن را نیز!»