بریده‌هایی از کتاب درنگ مرگ

«چه خوشمان بیاید چه نه، باید بگوییم توجیه اصلی برای وجود تمام مذاهب مرگ است، نیاز انسان‌ها به مرگ به اندازه نیاز به نان است.»

اصلا نخوابید، مرگ هیچ‌وقت نمی‌خوابد.

ما فقط صحبت نمی‌کنیم که حرفی زده باشیم

در جهان هیچ‌چیز به اندازه یک اسکلت برهنه واقعی نیست.

دست‌‌ها نشانگر زندگی هستند، آنها وقتی باز و بسته می‌شوند، نوازش می‌کنند یا ضربه می‌زنند، وقتی قطره اشکی را می‌زدایند یا لبخندی را پنهان می‌کنند، وقتی روی شانه‌ای می‌زنند و خداحافظی می‌کنند، وقتی می‌خوابند و بیدار می‌شوند یعنی حرف می‌زنند.

چه خوشمان بیاید چه نه، باید بگوییم توجیه اصلی برای وجود تمام مذاهب مرگ است، نیاز انسان‌ها به مرگ به اندازه نیاز به نان است.

کنار کمدی که جلوی در قرار داشت، در غیر این صورت در به راهرو باز می‌شد کاناپه کوچکی بود که مرگ روی آن نشست.

هیچ‌وقت هیچ چیز بدون ایراد نبوده است. به هر حال در کنار کسانی که می‌خندند همیشه عده‌ای نیز هستند که اشک می‌ریزند.

«چه خوشمان بیاید چه نه، باید بگوییم توجیه اصلی برای وجود تمام مذاهب مرگ است، نیاز انسان‌ها به مرگ

چون در همان لحظه بحثی میان سه تن از کارشناسان خبره در مورد پدیده‌های غیرعادی و ماوراء‌الطبیعه جریان داشت. فورا دو تن از جادوگران بزرگ و یک پیشگوی معروف دعوت شده بودند و نظرات خود را در این مورد ارائه می‌دادند و این پدیده را تجزیه وتحلیل می‌کردند.

. زندگی همین است، آن چه را روزی با یک دست می‌دهد روزی با دست دیگر بازمی‌ستاند.

دست‌‌ها نشانگر زندگی هستند، آنها وقتی باز و بسته می‌شوند، نوازش می‌کنند یا ضربه می‌زنند، وقتی قطره اشکی را می‌زدایند یا لبخندی را پنهان می‌کنند، وقتی روی شانه‌ای می‌زنند و خداحافظی می‌کنند، وقتی می‌خوابند و بیدار می‌شوند یعنی حرف می‌زنند.

«تنها راه کشتن اژدها این است که سرش را قطع کنیم، گرفتن ناخن‌هایش هیچ فایده‌ای ندارد.»

وقتی واقع‌گرایی چوبی در دست می‌گیرد و رهبری ارکستر را عهده‌دار می‌شود و بدون توجه به نت‌های نوشته شده چوب خود را تکان می‌دهد مطمئن باشید که منطق الزامی و بی‌شرافتی خود را نشان خواهد داد و چند قدمی بیش‌تر تا انحطاط و تباهی باقی نمی‌ماند

همه طوری رفتار می‌کردند که انگار قرار است بطری‌ای را که در آن کاغذی مبنی بر درخواست کمک گذاشته‌اند به دریا بیندازند.