بریده‌هایی از کتاب دستان شفا‌بخش

از این پس دیگر بیمار نخواهیم شد. دیگر به علت بیماری جانمان را از دست نخواهیم داد. همیشه تندرست خواهیم بود و تنها به مرگ طبیعی از دنیا خواهیم رفت. در این کتاب شگفت‌انگیز و ساختار‌شکن، خوزه سیلوا همه‌ی آن‌چه را که از سال ۱۹۴۴ تاکنون طی پژوهش‌های راه‌گشای خود درباره‌ی ریشه‌ی روانی بیماری‌های جسمانی آموخته است برای ما آشکار می‌سازد. شما خوانندگان، در این کتاب با سرگذشت کسانی آشنا خواهید شد که سال‌ها بیمار بوده‌اند اما با بهره‌گیری از نیروی ذهن خویش و به‌کارگیری شیوه‌هایی که در این کتاب آموزش داده شده است، خود را درمان کرده‌اند. هم‌چنین ماجراهای واقعی زندگی کسانی را خواهید خواند که به کمک شیوه‌ی کمک‌های اولیه‌ی متد سیلوا موفق شده‌اند از حوادث و سوانح جان سالم به در برند.

از سال ۱۹۶۶ تاکنون، میلیون‌ها تن روش‌های پرورش و کنترل ذهن سیلوا را آموخته‌ و در زندگی خود به‌کار بسته‌اند. آنان بارها و بارها به خوزه سیلوا گفته‌اند: «از این‌که راه زندگی سعادت‌آمیز را به ما نشان دادی از تو سپاسگزاریم!» شما می‌توانید با خواندن این کتاب و دنبال کردن آموزش‌های گام به گام آن، زندگی خود را از این رو به آن رو کنید. متد سیلوا در نگاه نخست چنان ساده می‌نماید که آدمی در کارساز بودنش به شک می‌افتد اما دستاوردهای شگفت‌انگیز و سودمندی‌های بی‌شمار آن حتی بدگمان‌ترین کسان را نیز قانع می‌سازد. با به‌کارگیری شیوه‌های ساده‌ی متد سیلوا و دست‌یابی سریع به نتایج دلخواه، در شگفت خواهید شد که چرا همه‌ این شیوه‌ها را به‌کار نمی‌برند.

روی یک صندلی راحت می‌نشیند، پلک چشمانش را می‌بندد و نفسی عمیق می‌کشد. او در نخستین بازدم سه بار عدد ۳، در بازدم دوم سه بار عدد ۲ و در بازدم سوم سه بار عدد ۱ را مجسم می‌کند. سپس در حالی که می‌کوشد چشم‌اندازی زیبا و دلپذیر را تجسم کند، از ده تا یک وارونه می‌شمارد. در گام بعدی، او بدن خود را مجسم می‌کند و در خیالش مرهمی روی عضو دردمند می‌مالد. پس از آن عضو دردمند را سالم و بی‌نقص می‌بیند و سرانجام بدون آن‌که دیگر دردی در بدنش احساس کند، پلک چشمانش را می‌گشاید. او با این کار در واقع قصد دارد در لایه‌های درونی ذهنش نفوذ کند و بر آن کنترل بیشتری اعمال نماید. این همان مهارتی است که ما در این کتاب می‌خواهیم به شما آموزش دهیم. با فراگیری این مهارت شما خواهید توانست ذهنتان را کنترل کنید و در بدنتان تأثیر بگذارید.

با مطالعه‌ی این کتاب شیوه‌ی دگرگون کردن حال و هوای روانی خود را بیاموزید، در پی آن بدنتان نیز دگرگون خواهد شد. به کمک نیروی ذهن خود خواهید توانست همواره تندرست بمانید، دستگاه ایمنی بدنتان را نیرومندتر سازید و بر توان و انرژی بدنتان بیفزایید. افزون بر آن، از سرما خوردن‌ها، سردردها و دیگر دردها و ناراحتی‌ها رها خواهید شد و در درمان بیماری‌های خطرناک‌تری چون سرطان، کمک‌های شایانی به پزشک خود خواهید کرد. متد سیلوا شیوه‌ای است آزموده و کارساز برای بهره‌برداری از نیروی ذهن. با به‌کارگیری این روش، نه تنها بر تندرستی خویش فرمان‌روا خواهید شد، بلکه خواهید توانست به دیگران ـ حتی از فاصله‌ای دور و بدون آگاهی ایشان ـ یاری برسانید. باورکردنی نیست؟! اما حقیقت دارد. امروز وجود چنین توانایی‌هایی در آدمیان از نظر علمی ثابت شده است. امروز می‌دانیم که ذهن و شعور آدمی می‌تواند از زمان و مکان فراتر برود و در پدیده‌های پیرامون ـ حتی از فاصله‌ای بسیار دور ـ تأثیر بگذارد.

آموزش چگونگی آرام‌سازی می‌پردازیم: ۱. روی یک مبل یا صندلی راحت و آسوده بنشینید و پلک چشمانتان را ببندید. ۲. چند نفس عمیق بکشید و هنگام بازدم ماهیچه‌های بدنتان را شل و رها کنید. ۳. از صد تا یک وارونه بشمارید. ۴. خودتان را در جایی آرام و دل‌انگیز مانند کنار دریا، جنگل و... مجسم کنید. ۵. در دل بگویید: «من همیشه از تن و روانی سالم برخوردارم.» ۶. از یک تا پنج بشمارید. پیش از شمارش به خود یادآوری کنید وقتی در شماره‌ی پنج پلک چشمانتان را بگشایید، هشیار و بیدار و شاداب و سرحال خواهید بود. در شماره‌ی سه این یادآوری را تکرار کنید. در شماره‌ی پنج پلک چشمانتان را بگشایید و در دل بگویید:

«آرام و آسوده بنشینید یا دراز بکشید و بیماری خود را در ذهنتان مجسم کنید. سپس خودتان را در حال شفا یافتن ببینید. سرانجام خودتان را در اوج تندرستی تخیل کنید.» این همان برنامه‌ریزی دوباره برای بازیابی تندرستی است

دنیای بیرون انسان آیینه‌ی دنیای درون اوست. دکتر ماکسول مالتز، نویسنده‌ی پرآوازه‌ی کتاب «سایکوسیبرنتیک» می‌گوید: «خودت را هرگونه به تصور درآوری، آن گونه می‌شوی!»

جانشین فراوانی پیدا خواهیم کرد

به گفته دکتر کارل سیمونتون، از قدیمی‌ترین دوستداران متد سیلوا، تنها عاملی که بیش از دیگر عوامل در پدیدآیی سرطان نقش دارد احساس کمبود است. این احساس کمبود ـ که ممکن است واقعی یا خیالی و جسمانی یا عاطفی باشد ـ با آفرینش پیوسته‌ی احساس درماندگی و ناتوانی، دستگاه ایمنی بدن را ناکارآمد می‌کند و به پیدایش سرطان می‌انجامد.

با بررسی بیشتر مفهوم فعل «خواستن» ، متوجه می‌شویم که این واژه همان معنای روشن کردن کامپیوتر ذهن را دارد. پس از این‌که کامپیوتر ذهن روشن شد، «انتظار داشتن» راه‌حلی در برابر آن قرار می‌دهد و «باور داشتن» با تکیه بر دستاوردهای پیشین کامپیوتر و برنامه‌ریزی درست و مناسب، ما را به آن راه‌حل می‌رساند. خواستن، انتظار داشتن و باور داشتن، ذهن را در راه درست راهبری می‌کنند و نبود آن‌ها سدی در برابر کارکرد طبیعی ذهن می‌سازد.

«از هر دست بدهی (افکار منفی) از همان دست می‌گیری (بیماری)»،

چشمانتان را ببندید و خیال کنید از دست راست شما وزنه‌ای سنگین آویزان است و به دست چپ شما بادکنکی پر از گاز هلیوم بسته شده. چنین بپندارید که گویی این رویداد به‌راستی در حال رخ دادن است. اگر پس از چندی چشمان خود را باز کنید، خواهید دید که دست راست شما پایین‌تر از دست چپتان قرار دارد.

انتظارات منفی، ما را بیمار می‌سازند و انتظارات مثبت، حال ما را بهتر می‌کنند. نیروی این دو با هم برابر است اما می‌توان هر یک را تقویت کرد. تقویت انتظارات از راه تلقین و تکرار کلامی توسط خود فرد یا توسط دیگران و نیز از راه تجربه کردن پیامد آن‌ها و هم‌چنین به کمک تصویرسازی ذهنی انجام می‌پذیرد.

ف. دبلیو. اچ. مایرز، یکی از پژوهش‌گران پیشگام پیرامون ذهن و روان انسان گفته است: «ذهن ناخودآگاه هم زباله‌دانی‌ است و هم معدن طلا.»

تصویرسازی ذهنی گونه‌ای آفرینش است، آفرینشی که در دنیای درون انسان انجام می‌گیرد و در دنیای بیرون او پدیدار می‌شود.

شما می‌توانید با‌ آگاه شدن از ریشه‌های ذهنی و روانی مشکلات جسمانی، در برابر این عوامل سبب‌ساز سدی بزرگ بسازید. برای این کار، در حالتی آرام و آسوده، پیش از آن‌که در خیالتان خودتان را شاداب و تندرست ببینید، از خود بپرسید: «چرا چنین اختلال جسمانی در من پدیدار شده است؟» آن‌گاه بگذراید ذهنتان در این باره به تفکر بپردازد. بی‌گمان لحظاتی بعد، افکاری درباره‌ی خواهر، برادر، همسر، مادر زن یا شوهر، همکاران، فرزندان و … به ذهن شما خطور خواهد کرد. بیشتر تنش‌ها و فشارهای روانی در روابط ما با انسان‌های دیگر ریشه دارند. با شناسایی روابط پرتنشی که آرامش شما را بر هم زده است، دلیل آفرینش تنش و چگونگی رها شدن از دام آن‌ها برای شما آشکار خواهد شد. پس از شناسایی کوشش کنید کسی را که با او مشکل دارید در ذهنتان مجسم کنید، با او دست بدهید یا او را در آغوش بگیرید و احساس کنید رابطه‌ی شما با او بهبود یافته است. احساس کنید هر دو همدیگر را بخشیده‌اید

هرگاه دچار سردرد شوید، با برداشتن پنج گام زیر می‌توانید آن را تسکین دهید: وارد سطح آلفا شوید. می‌توانید با شمارش وارونه از رقمی بزرگ‌تر یا تمرین تن‌آرامی پیشرونده عمق آلفا را بیشتر کنید. در دل بگویید: «سر من درد می‌کند ولی نمی‌خواهم دچار سردرد باشم.» با این گفته مشکلتان را مشخص می‌سازید. در دل بگویید: «وقتی در شماره‌ی پنج پلک چشمانم را باز کنم، دیگر سردردی نخواهم داشت و شاداب و تندرست خواهم بود.» با این گفته راه‌حل مشکلتان را مشخص و بر آن تأکید می‌کنید. تصویرتان را آن‌گونه که در آیینه‌ی تمام‌قد دیده‌اید در روبه‌روی خود ایجاد کنید و خودتان را دچار سردرد ببینید. تصویر را کمی به چپ بکشید و ببینید سردردتان در حال از بین رفتن است. تصویر را کمی دیگر به چپ بکشید و خودتان را شاداب و تندرست و بدون سردرد تصور کنید. از یک تا پنج بشمارید. در شماره‌ی سه در دل بگویید: «وقتی در شماره‌ی پنج پلک چشمانم را باز کنم، دیگر سردردی نخواهید داشت و شاداب و تندرست خواهم بود.» در شماره‌ی پنج پلک چشمانتان را باز کنید و در دل بگویید: «من هیچ ناراحتی ندارم و شاداب و تندرست هستم.»

ما به دنیا آمده‌ایم تا سازنده و آفریننده باشیم، نه نابود‌کننده و ویرانگر. ما نیامده‌ایم بر مسائل و مشکلات دنیا بیفزاییم، بلکه آمده‌ایم تا دنیا را باشکوه‌تر از آن‌چه هست سازیم. ساختن و آباد کردن بسیار بهتر از نابود کردن است و رسالت ما در زمین، افزودن بر زیبایی‌های آن است. خداوند روح خود را در ما دمیده و ما را برترین آفریده‌ی خویش گردانیده است. ماندگاری ما به این است که روح خداوندی را پاس بداریم و پیوند میان خود و خدای خود را همیشه برپا نگه داریم. و پیوند ما با خداوند نه از راه جسم، بلکه از راه ذهن ما انجام می‌پذیرد. ذهن چیزی نیست مگر جایگاه فرود روح و جان آدمی بر تن خاکی او. ما یارای دسترسی به روح را نداریم اما می‌توانیم به کمک مغزمان مهار ذهنمان را در دست گیریم؛ ذهنی که توانایی‌های آن بسی فراتر از مغز است و محدود به چارچوب زمان و مکان نیست.

تصویری که می‌آفرینید حکم نیازی را پیدا می‌کند که باید برآورده شود. ذهن شما کالبد انرژیایی شما را دگرگون می‌کند. این دگرگونی در کالبد انرژیایی در کالبد جسمانی شما پدیدار می‌شود. آن‌چه در ذهنتان تجسم کرده‌اید، شکل مادی و واقعی می‌یاید.

ماکسول مالتز، نویسنده‌ی پرآوازه‌ی کتاب «سایکوسیبرنتیک» می‌گوید: «خودت را هرگونه به تصور درآوری، آن گونه می‌شوی!»

باور و انتظار بیماری به بیماری می‌انجامد اگر کسی باور داشته باشد به دلیل انجام کاری سرانجام بیمار خواهد شد و منتظر بیمار شدن باشد، دیر یا زود بیمار خواهد شد. شاید شما هم بارها شنیده‌ باشید که با پوششی کم در سوز و سرما گشتن منجر به این خواهد شد که سرما بخوریم؛ اگر این را به عنوان یک اصل پذیرفته باشید چنین اصلی بخشی از نظام باورهای شما شده است؛ از این رو هرگاه در هوایی سرد با پوششی کم از خانه بیرون بروید، باور شما، انتظار سرما خوردنتان را تقویت خواهد کرد و پایان داستان نیز روشن است.

ویروس‌ها و باکتری‌های گوناگون پیوسته به بدن ما یورش می‌برند ولی دستگاه ایمنی بدن هر آن مراقب آن‌هاست. ذهن می‌تواند دستگاه ایمنی بدن را تقویت یا تضعیف کند.

شما مقصر اصلی تندرست نبودن خود نیستید، اما از این پس اوضاع تغییر خواهد کرد. از این پس خواهید آموخت نگذارید ذهنتان شما را بیمار و ناتوان کند. خواهید آموخت خودتان را از استرس دور نگه دارید، بیماری‌ها و ناراحتی‌هایتان را درمان کنید و در این زمینه به پزشکتان یاری برسانید.

هرگاه می‌گوییم: «قلبم شکست» (بیماری قلبی) ، «حالم از... به هم می‌خورد» (ناراحتی گوارشی) ، «کمرم شکست» (کمر درد) ، بر حالات جسمانی خود مهر تایید می‌زنیم و با تکرار این جملات، این برنامه‌ریزی را تثبیت می‌کنیم.

اکنون که درباره‌ی استرس این همه آموختیم، چه کاری برای مهار آن از دست ما ساخته است؟ بهترین پاسخ این است: کردار و گفتار ما باید به‌گونه‌ای باشد که احساس گناه نکنیم، از دست دادن چیز یا شخصی ارزشمند و عزیز را فیلسوفانه بپذیریم و با آن کنار بیاییم، محیط ناپسند زندگی یا کارمان را عوض کنیم و پیش از آن‌که مسائلمان بزرگ و حاد شوند چاره‌ای بیندیشیم.

حس ششم و شهود از کارکرد‌های نیم کره‌ی راست مغز است و همان‌گونه که می‌دانیم نیم کره‌ی راست مغز در سطح آلفا بیشترین کارایی را دارد.

اگر برخی گفتارها را در اوج آرامش و آسودگی در دل تکرار کنیم، مفهوم آن‌ها در ما پدیدار خواهد شد. تصاویر ذهنی و کلمات، ذهن ما را به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی می‌کنند که در جهت آفرینش مفاهیم آن‌ها بکوشد.

افکار و احساساتی چون خشم و ترس، در بدن تأثیر منفی می‌گذارند اما در برابر، فکری چون تجسم جایی خوشایند و دلپذیر، تأثیرش در بدن مثبت است.

افکار و احساساتی چون خشم و ترس، در بدن تأثیر منفی می‌گذارند اما در برابر، فکری چون تجسم جایی خوشایند و دلپذیر، تأثیرش در بدن مثبت است. پزشکان بر این باورند که برخی افکار و احساسات می‌توانند از راه افزایش استرس و سرکوب دستگاه ایمنی بدن، ما را بیمار کنند. از سوی دیگر، امروز می‌دانیم برخی افکار و احساسات در بهبود بیماری‌ها و تندرستی ما نقشی مهم دارند.

سرچشمه‌ی احساس استرس و فشار روانی در انسان سه عامل زیر است: احساس گناه: هرگاه کسی کاری بکند که هم از نگاه خودش و هم از نگاه جامعه ناهنجار باشد دچار احساس گناه می‌شود. احساس گناه‌ یکی از اصلی‌ترین عوامل نارکارآمدی دستگاه ایمنی بدن به‌شمار می‌رود.