بریده‌هایی از کتاب نبوغ

هر ابلیس زیبا اما نقصی نهفته دارد و آن زگیلی است گوشتی و شرم‌آور بر پشتِ آن اسوهٔ بی‌نقصی.

آدم‌ها عادت کرده‌اند همواره زیر سلطه باشند و همه‌جا شبح تفتیش‌گری را برای خود خلق می‌کنند.

سپاس از تو ای موطنم برای غربت جورپیشه‌ام.

سرشارم از تو، هرچند مرا ارج نمی‌نهی. با خویشتنِ خویش سخن‌ها دارم. در این گفت‌وگوهای شبانه روحم نمی‌داند که جنونم زیر لب سخن می‌گوید یا ترنم توست که برمی‌بالد...