بریده‌هایی از کتاب نگاهی به سینما در دوران طلایی (۱)

در کنگوی بلژیک تمام اعضای هیئت فیلم‌برداری، به جز بوگارت و هوستون، گرفتار اسهال شدند. علتش آن بود که آن دو تن به غذای محلی تن در نداده و ترجیح داده بودند فقط غذای کنسروی مصرف کنند. بوگارت می‌گوید: «من فقط کنسرو مارچوبه و لوبیا و ویسکی می‌خوردم. بدن من و هوستون چنان از دخانیات و الکل مسموم بود که هر پشه‌ای ما را می‌گزید، در دم می‌افتاد و می‌مرد.»

هرچند صدادار بودن فیلم‌ها دیگر مد روز شده بود، اما چارلی تا اواخر دهه‌ی ۱۹۳۰ از آن امتناع می‌کرد؛ زیرا معتقد بود که سینما هنر مبتنی بر پانتومیم است. او می‌گفت حرکت بیشتر از کلمات قابل درک است. حرکات کاراکتر‌های فیلم را تمام مردم جهان درک می‌کنند ولی هرکسی انگلیسی نمی‌داند.