بریده‌هایی از کتاب هم وابستگی جدید

سرزنش خود، یکی از مهارت‌های ما برای بقاست. در مواقعی که زندگی منطقی به نظر نمی‌رسد، سرزنش خود کمک می‌کند احساس تسلط کنیم؛

نتیجه‌گیری‌های ما اشتباه است. برای نمونه، زن‌ها قابل اعتماد نیستند، مرد ثابت‌قدمی وجود ندارد یا چیزی به نام عشق، موجود نیست. به این سرعت قضاوت نکنید! گاه مسأله این نیست که درسی یاد نگرفتیم، بلکه این است که درس اشتباه را یاد گرفتیم. بزرگ‌ترین مشکل هم‌وابستگی و مشکل اصلی بسیاری از ما، نیاز به کنترل کردن است. زیر این رفتار، ترس و زیر آن بی‌اعتمادی نهفته است. می‌ترسیم اگر همهٔ جزییات را کنترل نکنیم، اتفاق بدی روی بدهد.

نکته‌ای که می‌خواهم بگویم این است که طلاق الزاماً به معنای شکست نیست. هر یک از ما این آزادی را داریم که موفقیت را از نگاه خود تعریف کنیم.

آدم‌ها به منظور رسیدن به خواسته‌های خود مانند پول، قدرت یا عشق به شیوه‌های مختلف در باغ سبز نشان می‌دهند. قول بر زبان نیامدهٔ آن‌ها این است: «آن چه را که می‌خواهم، به من بده تا آن چه را که می‌خواهی، به تو بدهم!» اما مشکل این است که آن‌ها هرگز به قول خود عمل نمی‌کنند.

دوست داشتن و دوست داشته شدن، بخشی از خوشبختی‌ست، اما عشق به معنای گرفتن نیست. خوشبختی واقعی به پدیده‌های گذرا و بیرونی وابسته نیست؛ تسلیم به هر لحظه همان گونه که هست و همان گونه که هستیم، خوشبختی‌ست. می‌خواهید توانایی انتخاب هر کسی را داشته باشید؟ از خود همان گونه که هستید، راضی باشید.

وقتی به بیش‌ترین حد هم‌وابستگی رسیده بودم، فکر می‌کردم خدا مرا رها کرده است، اما بعدها متوجه شدم من، خودم را رها کرده‌ام. خدا نمی‌توانست از من مراقبت کند؛ مگر این که خودم کمک می‌کردم.

اعتماد بی‌دلیل به مردم، نشانهٔ ساده‌لوحی و خامی‌ست، نه سلامت؛ خطرناک است. اگر روزی به کسی اعتماد کردیم، به این معنی نیست که روز بعد هم می‌توانیم اعتماد کنیم.

اعتماد بی‌دلیل به مردم، نشانهٔ ساده‌لوحی و خامی‌ست، نه سلامت؛ خطرناک است. اگر روزی به کسی اعتماد کردیم، به این معنی نیست که روز بعد هم می‌توانیم اعتماد کنیم.

نسبت به مقاومت هوشیار باشید.

«پس از این که از زمین بلند شدیم، دیگر به راحتی نمی‌توانیم باز هم در نقش پادری ظاهر شویم.» سپس افزودم که عده‌ای تا پایان عمر در نقش مظلوم، گرفتار می‌مانند. آن‌ها فقط تا همین حد پیش می‌روند و این رفتار وابسته، اعضای جدید را دلزده می‌کند.

راه فرار خود را مثبت کنیم. بهبودی، نردبانی به سوی آزادی‌ست. آیا می‌ترسید با اعتراف به مشکل خود، محبت عزیزی را از دست بدهید؟ بهبود به معنای ماندن یا ترک کردن نیست، بلکه به معنی مراقبت از خود در هر موقعیتی‌ست که در آن قرار داریم.

اگر انتظار داشته باشیم که یک روان‌درمانگر ما را تغییر دهد، حتی بیست سال شرکت در جلسات روان‌درمانی هم فایده‌ای ندارد. نقطهٔ تغییر، درون یکایک ما وجود دارد.

سوگواری از هزاران احساس تشکیل می‌شود: وحشت، ناباوری، غرق شدن در غم، خشم شدید و دلتنگی برای کسی که از دست داده‌اید.

بخش‌بخش کردن وجودم، جلوی احساس‌هایم را گرفته بود.

همه جا را بگردید. درون انباری و کمدها را جست و جو کنید، کودک درونتان را کجا گذاشته‌اید؟ به جست و جو ادامه دهید تا او را بیابید، وقتی یافتید، محکم به او بچسبید؛ شما به گنج دست یافته‌اید. کودک درون خود را از دست ندهید.

وقتی زندگی بی‌شور و شوق می‌شود یا بی‌حس می‌شوید، شاید به این دلیل است که چیزی مهم را از دست داده‌اید. خوب به خودتان نگاه کنید، آیا کودک درونتان را گم کرده‌اید؟ برای بازیگوشی کودک درون خود، قرار قبلی تعیین نکنید و هر جا که می‌روید، او را همراه ببرید. آماده، به جای خود، پرش!

درک مفهوم «گذرا بودن» دشوار است و از آن دشوارتر، کنار آمدن با آن است. اما این، حقیقت و قانون هستی‌ست. هر چیزی گذراست؛ حتی درس‌های ما هم به محض یادگیری می‌گذرند. پس از امتحان پایان سال، در مدرسه نمی‌مانیم. بعد از پایان درس‌ها می‌توانیم تلاش کنیم که به آن‌ها بچسبیم، اما شرایط تغییر کرده‌اند.

به واکنش‌های احساسی و غریزی خود اعتماد کنیم. وقتی وضعیتی «اشتباه» به نظر می‌رسد، احساسمان با صدای رسا به ما خبر می‌دهد. احساس گناه و اعتماد نکردن به خود، ما را بیش‌تر در معرض فریب خوردن قرار می‌دهد؛ اگر احساس گناه داشته باشیم، فکر می‌کنیم مشکل از ماست.

جذاب‌ترین آدم در دنیا کسی‌ست که صرف نظر از زیبایی جسمانی می‌داند همان گونه که هست، کامل است. جذابیت از درون سرچشمه می‌گیرد و می‌تواند مقاومت‌ناپذیر باشد. نیازمندی، درماندگی و چسبندگی، دیگران را دور می‌کند.

معمولاً آدم‌های وابسته خیلی زود وارد هر رابطه‌ای می‌شوند و به اندازهٔ کافی سخت‌گیر نیستند.