بریده‌هایی از کتاب باغ وحش شیشه ای

تو گفتی باید بیدار شم، می‌دونم، ظاهراً این‌جوریه که من فقط خیال‌بافی می‌کنم و خواب می‌بینم. اما توی باطنم از شدت بیداری دیوونه می‌شم. من هروقت کفشامو پام می‌کنم، فکر می‌کنم که زندگی چقدر کوتاهه و من چطوری دارم اونو بی‌خودی تلف می‌کنم. اون‌وقت بدنم می‌لرزه! آدم اگه نخواد به یه مسافرت طولانی بره دیگه کفش پوشیدن چه فایده‌ای داره؟

آدم ممکنه توی زندگی شکست بخوره. اما یأس و ناامیدی چیز دیگه‌ایه، من توی زندگی شکست خوردم، اما هیچ‌وقت مأیوس نشدم.

من هیچ‌وقت استعداد اینو نداشتم که برای خودم دوست پیدا کنم.

بین جوونایی که من می‌شناسم، تو تنها کسی هستی که نمی‌خوای به این حقیقت توجه کنی که یه روز بالاخره زمان آینده زمان حال و زمان حال زمان گذشته می‌شه و اگه کسی برای آینده نقشه نکشه، بالاخره یه روز متوجه می‌شه که باید تا ابد تأسفشو بخوره.