بریده‌هایی از کتاب ۴۰ فکر سمی

اینکه چگونه رفتار می‌کنی، مهم‌تر ازاین است که چه کسی هستی.

«کمال‌گرایی اغلب به ناکامی و ناامیدی منجر می‌شود.» «برخی چیزها تنها لازم است به اندازه‌ی کافی خوب باشند.» «اگر هدف خیلی بالا را در نظر بگیری، به آن نمی‌رسی.» «لذت ناشی از انجام کار از نتیجه‌ی کار مهم‌تر است.» «همیشه مجبور نیستم تمام تلاشم را بکنم.»

ما به دیگران آموزش می‌دهیم که چطور با ما رفتار کنند.

تلقین‌‌های اصلاحی «صداقت بیشتر اوقات، اما نه همیشه، بهترین روش است.» «چیزی به عنوان صداقت افراطی یا وسواسی وجود دارد.» «نوع نادرستی از صداقت می‌تواند مخرب باشد.» «صداقت محض به اندازه‌ی دروغگویی‌ وقیحانه بد است.» «هیچ کس نباید تمام زوایای خصوصی زندگی‌ام را بداند. من مستحق مقداری حریم خصوصی هستم!» «صداقتی که به دیگران آسیب بزند، فضیلت نیست.» باور مثبت مخالف این باور عشق بهترین روش است، نه صداقت مطلق.

«نه» گفتن به اشخاصی که با آنان ارتباط صمیمانه دارید، مخرب است مگر اینکه دلیل خوبی داشته باشید. والدین اغلب با گفتن «نه» به بچه‌هایشان، بدترین اشتباه را مرتکب می‌شوند درحالی‌که جواب مثبت دادن یا حداقل گفتگو با کودک، به نفع همه است

«با دیگران منصفانه رفتار کن، اما بر این موضوع که آن‌ها نیز با تو منصفانه رفتار کنند، اصرار بورز.»

برای تغییر دادن زندگی‌ات، منتظر درک گذشته نمان، در زمان حال کاری بکن.

هرچه بایدها، بایست‌ها و الزام‌های بیشتری داشته باشیم، کمتر خوشحال خواهیم بود. بایدها، بایست‌‌ها و الزام‌ها، تفکر خشک و مطلق‌نگرانه‌ای را به وجود می‌آورند که فرصت گفتگو و مصالحه را کاهش می‌دهند. تحمیل بایدها، واکنش‌های دفاعی و پرخاشگرانه، و خشک مغزی به بار می‌آورد.

موضوع مهم و تکراری در سراسر این کتاب این است که روش‌های تنبیهی به ندرت سودمند است.

از «بایدها» اجتناب کن – انعطاف‌پذیری امکان شاد بودنت را افزایش می‌دهد.

بیاموزید که به خودتان اجازه دهید در هر لحظه از روز با سرعت تمام تلاش نکنید. در عوض، تلاش کنید شایسته باشید. تمام سعی خود را به کار گیرید. درک کنید روزهایی وجود دارند که احساس مریضی می‌کنید، با مشکلی شخصی دست به گریبانید، یا متوجه می‌شوید کاری که در حال انجامش هستید چندان هم مهم نیست. وقتی از فشار کمال‌گرایی‌ رها شوید، از کار لذت بیشتری خواهید برد و نتیجه خوب یا شاید عالی شود. در واقع، وقتی توقعاتتان از حد کمال پایین‌تر بیاید، شما اغلب رضایت زیادی از کار خواهید داشت.

(بیشتر کسانی که بدرفتاری می‌کنند، خودشان قربانیان بدرفتاری هستند)

زندگی کردن بدون اینکه هیچ کس را ناراحت نکنیم و سعی کنیم تأیید و محبت همه را به دست آوریم، نه تنها ناکام‌کننده خواهد بود، بلکه شما را از خودتان جدا و بیگانه می‌کند. به همه لطف کردن، محتاطانه با دیگران صحبت کردن تا عصبانی نشوند، و امیدوار بودن به اینکه همه شما را دوست داشته باشند، مسیری به سوی ناکامی و زندگی تهی و بی‌معنا است. اگر پیوسته بخواهید همان کسی باشید که گمان می‌کنید دیگران می‌خواهند، هرگز خودتان نخواهید بود. پس چه کسی هستید؟

«عالی‌ترین پاداش برای زحمت‌ ما در آنچه از آن به دست می‌آوریم نیست، بلکه در این است که به واسطه آن به چه کسی تبدیل می‌شویم.»

«هرگز کاری را که می‌توانی به دیگران محول کنی، خودت انجام نده.»

اگر پدر و مادرتان شما یا روش زندگی‌تان را تأیید نمی‌کنند، مشکل شما نیست. شما عروسک خیمه‌شب‌بازی نیستید که نخ آن را پدر و مادرتان در دست داشته باشند. قدر مسلم بهتر است که بچه‌ها و والدین با هم صادقانه رفتار کنند و بدانند عشق خالص و احترام متقابل است که پایه‌ی ارتباط فرزند – والد را شکل می‌دهد. متأسفانه کسب چنین رفتار متقابلی اغلب غیرممکن به نظر می‌رسد. ممکن است از این بابت تأسف بخورید، اما باید به زندگی خودتان ادامه دهید. اگر می‌خواهید زندگی خوشایندی داشته باشید، ممکن است مجبور شوید برخلاف خواسته‌های پدر و مادرتان حرکت کنید. اگر فقط برای خوشحال کردن آن‌ها زندگی کنید،

هیچ کس دوست ندارد به او گفته شود چه کاری انجام دهد. تعجبی ندارد که کای در حفظ ارتباطاتش مشکل داشته باشد. زن یا مردی که سعی می‌کند برای همسرش نقش رئیس را بازی کند، بدون تردید باعث ایجاد خصومت و آزردگی می‌شود. کارفرمایان خودرأی، کارمندان خوب را از دست می‌دهند

«گاهی ضروری است برای اینکه به کسی کمک کنی، کمی او را برنجانی.»

برخلاف خواسته‌های پدر و مادرتان حرکت کنید. اگر فقط برای خوشحال کردن آن‌ها زندگی کنید، عشق و تأییدشان را به دست می‌آورید، اما زندگی خودتان را نخواهید کرد.

اگر می‌خواهید با دیگران همراه شوید و دوست‌داشتنی و قابل پذیرش باشید، تلاش برای کنترل دیگران را کنار بگذارید.