بریده‌هایی از کتاب هگل

عشق تنها از راه احترام متقابل میان دو یار برابر و مستغنی از غیر ممکن می‌شود. “خود” اگر بکوشد دیگری را بنده و برده خویش سازد، به دیگری عشق نخواهد ورزید

هگل، دم فردیت را یکی از دم‌های خودحدگذاری می‌داند: فرد بر خویش حد می‌گذارد،زیرا به جای آن‌که از تمامی تعهدات بگریزد، در زندگی یکی از وضعیت‌ها را می‌پذیرد؛ با این حال، فرد خودش بر خویش حد می‌گذارد، زیرا این وضعیت را به عنوان نتیجه باریک‌اندیشی و درنگیدن برمی‌گزیند.

هگل، شرح دوگانه‌انگارانه و عقل‌باورانه کانت از خودتعیین‌بخشی را رد می‌کند؛ زیرا به زعم وی، اگر آزادی [یا اختیار] عمل بر وفق صرف عقلانیت “من” می‌بود، همچنان با صورتی از اضطرار یا اجبار سازگار می‌بود: یعنی سرکوب امیال و احساسات “من”.