بریده‌هایی از کتاب نوای اسرارآمیز

آدم وقتی تعالی را دوست نداره تو لجن زندگی فرو می‌ره.

چیز زیبایی که در یک راز وجود داره سِرّیه که در درونشه، نه حقیقتی که پنهان می‌کنه.

ریشهٔ نفرت هیچ‌وقت خود نفرت نیست، چیز دیگه‌ای رو بیان می‌کنه... رنج، ناکامی، حسادت، اضطراب...

در پس هر نوازشی دردی هست، دردِ اینکه نمی‌شه واقعاً به هم رسید.

در دنیای حیوانات دو نژاد مخصوصاً یکنواخت وجود داره: آدم و سگ. خیلی زود ازشون سر درمی‌آرید. ‫لارسن: و چه کسانی در نظر شما از این قاعده مستثنان؟ ‫زنورکو: ابرها... گربه‌ها...

لارسن: از کجا بدونم راست می‌گید؟ ‫زنورکو: از بی‌قوارگیش. دروغ ظرافت‌داره، هنرمندانه است، اون چیزی رو بیان می‌کنه که باید می‌بود، درحالی‌که حقیقت محدود می‌شه به چیزی که هست.

می‌کنه؟ چیز زیبایی که در یک راز وجود داره سِرّیه که در درونشه، نه حقیقتی که پنهان می‌کنه.

وقتی که از خودتون سؤال می‌کنید کی هستید، وقتی زیر آسمانی با ستاره‌های بی‌شمار و بی‌صدا از خودتون می‌پرسید کی هستید، این هیکل لرزان و پت و پهن وسط این کائنات متخاصم یا حداقل بی‌تفاوت کیه؟ جواب می‌دید که «من اریک لاردِن هستم» و با این چند هجای احمقانه راضی می‌شید؟ «من اریک لاردِن هستم»...

لارسن: پس این شهرت مردم‌گریز بودن شما افسانه نیست. چند وقته که تو این جزیره زندگی می‌کنید؟ زنورکو: ده سالی می‌شه. لارسن: حوصله‌تون سر نمی‌ره؟ زنورکو: (به‌سادگی) در محضر خودم؟ هرگز. لارسن: (با کمی ریشخند) خسته‌کننده نیست آدم با یک نابغه زندگی کنه؟ زنورکو: نه به اندازهٔ زندگی با یک احمق.

یک توصیه بهتون می‌کنم: هیچ‌وقت حرف کسی رو که از من تعریف می‌کنه باور نکنید، ولی همیشه حرف کسی رو که از من بد می‌گه بپذیرید، چون اون تنها کسیه که منو دست‌کم نمی‌گیره.

شما عشقو دوست ندارید، درد عشقو دوست دارید.

آدم‌ها متوجه شدند که ارضای دائمی امیال از خوابی که به دنبالش می‌آد کسالت‌آورتره. بازی لذت خسته‌شون کرده بود. پس انسان‌ها ممنوعیت رو خلق کردند.

لذت در لحظه است، زودگذره، سطحیه، زود هم از بین می‌ره. درحالی‌که عشق تداوم داره، یعنی بالاخره محکمه، پُر تلاطمه، پابرجاست! عشق زمان رو به ابعاد یک داستان می‌بره، مرحله‌های مختلفی درست می‌کنه، پا پیش گذاشتن داره، رد کردن داره، غم و غصه، آه و ناله، شادی، رنج، بالا پایین داره، خلاصه عشق جذابیت راه‌های پرپیچ و خمو داره. (به‌سادگی) بله، لارسن کوچولوی من، عشق چیز دیگه‌ای نیست: داستانیه که آدم‌هایی که نمی‌تونن با کلمات داستان بسازن برای خودشون سر هم می‌کنن.

عشق چیزی نیست مگر انحراف امیال غریزی، بیراهه، اشتباه، راه فرعی برای پرسه‌زدن اون‌هایی که همخوابگی حوصله‌شون رو سر می‌بره.

نوازش سوءتفاهمیه بین تنهایی که می‌خواد خودشو نزدیک کنه و تنهایی که می‌خواد بهش نزدیک شن... اما فایده‌ای نداره...

شما هیچ‌وقت شهامتشو نداشتید که یک زوج بسازید. زنورکو: آره ضعفشو نداشتم! لارسن: شهامت! شهامت قبول کردن تعهد، اعتماد کردن. شهامت اینکه دیگه مرد رؤیایی نباشید، بلکه مرد واقعی باشید. می‌دونید معنی صمیمیت چیه؟ معنیش چیز دیگری نیست مگر آگاه بودن به حدود توانایی خود. باید با قدرت خود برای همیشه وداع گفت، و باید این مرد حقیر رو نشون داد بدون اینکه سرتونو پائین بندازید. اما شما، شما از صمیمیت فرار کردید تا هرگز با ضعف‌های وجودتون روبه‌رو نشید.

شما از صمیمیت فرار کردید تا هرگز با ضعف‌های وجودتون روبه‌رو نشید.

نو می‌بخشید ولی... عادت ندارم در شنیدن این موسیقی با کسی شریک شم... راستشو بخواید هیچی رو عادت ندارم تقسیم کنم.

در دنیای حیوانات دو نژاد مخصوصاً یکنواخت وجود داره: آدم و سگ. خیلی زود ازشون سر درمی‌آرید.

ممنوعیت در آن‌ها میل جذاب و درعین‌حال تلخ نافرمانی رو به‌وجود آورد. ولی آدم از اینکه همیشه از همون کوه بالا بره خسته می‌شه. پس آدم‌ها خواستند چیزی پیچیده‌تر از فسق و فجور به‌وجود بیارن، در نتیجه غیرممکن رو آفریدند یعنی عشق رو.

دروغ ظرافت‌داره، هنرمندانه است، اون چیزی رو بیان می‌کنه که باید می‌بود، درحالی‌که حقیقت محدود می‌شه به چیزی که هست. یک دانشمند و یک کلاهبردارو با هم مقایسه کنید: فقط کلاهبرداره دنبال آرمانشه.

با اون بود که با تمام درد و بیچارگی عشق آشنا شدم. هیچ‌وقت بی‌رحمی رو که در پس یک نوازش نهفته است حس کردید؟ فکر می‌کنید که نوازش آدم‌ها رو به هم نزدیک می‌کنه؟ نه، آدم‌ها رو از هم جدا می‌کنه. نوازش کلافه می‌کنه، اعصاب‌خرد کنه. فاصله‌ای بین کف دست و پوست به‌وجود می‌آد، در پس هر نوازشی دردی هست، دردِ اینکه نمی‌شه واقعاً به هم رسید. نوازش سوءتفاهمیه بین تنهایی که می‌خواد خودشو نزدیک کنه و تنهایی که می‌خواد بهش نزدیک شن... اما فایده‌ای نداره... هر چی بیشتر به هیجان بیاید، بیشتر دور می‌شید... آدم فکر می‌کنه داره تن کسی رو نوازش می‌کنه، درحالی‌که داره سر زخمو باز می‌کنه...

لذت چیزی نیست مگر نوعی احساس شکست در تنهایی.

لارسن: آدم وقتی زندگی رو دوست نداره به درجات والا پناه می‌بره. زنورکو: و آدم وقتی تعالی را دوست نداره تو لجن زندگی فرو می‌ره.

زنورکو: در عشق چیز یاد گرفتنی وجود نداره. لارسن: چرا، دیگری...

در آدم بیماری که در شُرف مرگه، آنچه بیش از همه دردآورتره، اینه که کسی رو که دوست دارید خیلی قبل از اینکه بمیره از دست می‌دید.

زندگی فقط بد نامیه. بدون اینکه بخوایم آوردنمون و بدون اینکه بخوایم می‌برنمون. همین که احساس می‌کنی داری چیزی رو لمس می‌کنی ازت می‌گیرنش، محو می‌شه. ما فقط ارواح رو دوست داریم و بقیهٔ آدم‌ها همیشه معمایی اسرارآمیز باقی می‌مونن که هیچ‌وقت حل نمی‌شن.