بریده‌هایی از کتاب نبرد من

خوب می‌دانم که مردم کمتر مجذوب آثار مکتوب می‌شوند تا سخن شفاهی و هر جنبش بزرگ که به جایی رسیده است وامدار سخنرانان بزرگ خود است و نه نویسندگان بزرگ.

موانع بر سر راه زندگی ما قرار نمی‌گیرند که از آن‌ها گیج و حیران شویم بلکه برای آن است که بر آن‌ها چیرگی یابیم.

این واقعیت که در کنار مطالعات حرفه‌ای‌ام، بیشترین علاقه‌ام را به مطالب مربوط به سیاست معطوف می‌کردم، به نظر خودم چندان اهمیت نداشت. برعکس: علاقه و دلبستگی عملی به سیاست را صرفآ بخشی از وظیفه‌ی مقدماتی می‌دانستم که به هر انسان متفکری محول می‌شود. کسانی که هیچ دریافتی از جهان سیاسی پیرامون خود ندارند حق انتقاد یا شکایت هم ندارند.

همواره جنگیدن موفقیت‌آمیز با ایمان دشوارتر از درآویختن با دانش است.

اشک قربانیان جنگ نان روزانه‌ی نسل‌های بعدی را تأمین خواهد کرد.

تصادفی نبود که انسان بر طاعون آسان‌تر غلبه کرد تا بر بیماری سل. طاعون به‌صورت امواج هولناک مرگی پدیدار شد که سراسر بشریت را تکان داد، بیماری سل به‌تدریج و موذیانه پیشرفت کرد؛ طاعون وحشت و هول برانگیخت، سل بی‌اعتنایی و بی‌توجهی تدریجی. این همه، نتیجه آن شد

اگر زمام مبارزه در راه یک «جهان‌بینی» به دست مردانی نباشد که دارای روحیه‌ی قهرمانی‌اند و حاضرند همه چیز را ظرف مدت کوتاهی قربانی کنند، مُحال است بتوان هواداران رزمنده‌ی واقعی یافت که آماده باشند جان خود را فدای آرمان کنند. کسی که فقط برای زندگی خود می‌جنگد چندان چیزی برای خدمت به جامعه در چنته ندارد.

اگر یهودیان به یاری اعتقادات مارکسیستی بر مردم این جهان پیروز شوند، تاج آن‌ها تاج گل مراسم تدفین بشریت خواهد بود،

عشق به مراتب کمتر از حرمت در معرض تغییر است. نفرت به مراتب پایدارتر از بیزاری محض است. و نیروی محرکه‌ای که عظیم‌ترین انقلاب‌ها را در این کره‌ی خاکی پدید آورده است هرگز مجموعه‌ای از آموزه‌های علمی که توده‌ها با تکیه بر آن به قدرت دست یافته باشد، نبوده است، بلکه همیشه وفاداری الهام‌بخش این انقلاب‌ها بوده است، و همیشه گونه‌ای جنون توده‌ها را به عمل برانگیخته است.

تاریخ پروس به شیوه به‌خصوص روشن و متمایز نشان می‌دهد که از دل فضایل اخلاقی مردم و نه از اوضاع و احوال اقتصادی است که دولت تکوین می‌یابد. تنها در سایه‌ی حمایت این فضایل است که فعالیت‌های اقتصادی می‌توانند ببالند و فعالیت‌های اقتصادی تا زمانی به شکوفایی ادامه می‌دهند که ظرفیت سیاسی خلاق رو به افول بگذارد.

اندیشه‌ها و دستگاه‌های فلسفی و نیز جنبش‌ها بر پایه‌ی یک شالوده‌ی معنوی مشخص، خواه حقیقی و خواه غیرحقیقی، استوارند، پس از یک مرحله‌ی معین، هرگز به نیروی قهر درهم شکسته نمی‌شوند، مگر به یک شرط و آن شرط این است که کاربرد زور و قهر در خدمت اندیشه یا «جهان‌بینی» جدیدی باشد که با شعله‌ی تازه‌ای بسوزد.

ما تنها چیزی را دوست داریم که به آن احترام می‌گذاریم و برای آن‌که به چیزی احترام بگذاریم باید دست‌کم تا حدودی از آن شناخت داشته باشیم.

راه درستی که باید در آن روزها در پیش گرفته می‌شد راه سومی است که پیش از این ذکرش گذشت، و آن افزایش قدرت رایش به‌عنوان قدرت قاره‌ای از راه کسب سرزمین جدید در اروپاست. و در عین حال گسترش بیشتر از طریق کسب بعدی سرزمین‌های مستعمراتی می‌تواند در گستره‌ی سیاست عملی قرار گیرد. البته این سیاست نمی‌تواند به انجام برسد مگر در اتحاد با انگلستان

حقیقتی را که همواره باید در مدّ نظر داشت این است که اکثریت هرگز نمی‌تواند جای انسان را بگیرد. اکثریت نه تنها نمودار حماقت و نادانی بلکه همچنین جُبن و بزدلی است. و همان‌گونه که صد کله پوک برابر با یک مرد خردمند نیستند، به همین‌گونه نیز صد ترسو قادر به اجرای هیچ‌گونه خط مشی عملی سیاسی نیستند که قدرت اخلاقی و بردباری داشته باشد.

یک چیز قطعی است: جهان ما با یک انقلاب بزرگ روبه‌روست. یگانه پرسش این است: آیا نتیجه‌ی کار برای بخش آریایی بشریت مساعد خواهد بود یا آن‌که یهودی پایدار از آن سود خواهد برد.

هنگامی که دولتی مرکب از جمعیتی همگن و هماهنگ است، سستی و لَختی چنین جمعیتی «صحنه» منسجم نگه می‌دارد و حتی در طیّ دوره‌های طولانی و شگفت‌آوری از سوء مدیریت و سوء تدبیر بقای آن را محفوظ می‌دارد. حتی غالبآ ممکن است چنین بنماید که گویی اصل زندگی در چنین ملتی مرده است؛ اما هنگامی فرا می‌رسد که جسد به ظاهر مرده برمی‌خیزد و در برابر چشمان جهانیان جلوه‌ای شگفت‌آور از حیاتی پایان‌ناپذیر به رخ می‌کشد.

نظریه‌پرداز نمایشی حاضر است جانش را برای نظریه‌اش بدهد اما نه برای مردمش.

مردم کمتر مجذوب آثار مکتوب می‌شوند تا سخن شفاهی و هر جنبش بزرگ که به جایی رسیده است وامدار سخنرانان بزرگ خود است و نه نویسندگان بزرگ.

کسانی که هیچ دریافتی از جهان سیاسی پیرامون خود ندارند حق انتقاد یا شکایت هم ندارند.

هدف اصلی مطالعه کمک در جهت تکمیل چارچوبی است که استعدادها و توانایی هر فرد از آن فراهم آمده است.

اگر به این مسئله توجه کنیم که کدام نیروها واقعآ برای ایجاد و حفظ یک دولت ضروری‌اند، درمی‌یابیم که این نیروها عبارت‌اند از: ظرفیت و توانایی و آمادگی برای از خود گذشتگی و ایثار فرد برای رفاه همگانی. این چنین ویژگی و خصایصی را که هیچ ارتباطی با اقتصاد و عوالم اقتصادی ندارد می‌توان با استناد به این واقعیت ساده اثبات کرد که انسان خود را برای منافع مادی فدا نمی‌کند. به عبارت دیگر، انسان برای آرمان می‌میرد ولی برای کسب و کار نه.

آنچه همواره و همه جا در هر مبارزه‌ای روی داده است در جنگ زبان در اتریش قدیم نیز رخ داده است. سه گروه در کار بودند: جنگاوران، احتیاط‌کاران و خائنان. حتی در مدارس نیز همین رده‌بندی در کار بود و یادآوری این نکته بد نیست که جنگ زبان به شدیدترین شکل خود در مدارس به راه افتاد؛ زیرا مدرسه قلمستانی است که در آن دانه‌ها و بذرها برای روییدن آبیاری می‌شوند و نسل بعدی شکل می‌گیرد

هدف اصلی مطالعه کمک در جهت تکمیل چارچوبی است که استعدادها و توانایی هر فرد از آن فراهم آمده است

دنیای بورژوایی هر روز شاهد پدیده‌ی اشاعه‌ی سم مهلک از طریق تئاتر و سینما، ژورنالیسم بی‌مایه و کتاب‌های مستهجن است؛

این روزنامه‌نگاران استادان مسلم فن مخدوش کردن واقعیت‌ها و تحویل دادن آن به شکلی فریبنده بودند. مخاطبان منابع نظری ساده اندیشان زودباور قشر روشنفکران خود خوانده‌ی متعلق به طبقه‌ی متوسط و، طبعآ، طبقات بالا بودند. اما تبلیغات روزنامه‌ای هدف خود را توده‌ها قرار داده بود.

سوسیال دموکرات‌ها بیشتر از کسانی می‌ترسند که دارای هوش متوسط ولی اراده قدرتمندند تا نابغه‌هایی که بی‌بهره از قدرت اراده‌اند و در عین حال کسانی را به شدت تحسین می‌کند که بی‌بهره از هوش و قدرت اراده‌اند.

بسیاری از آنچه امروزه در اختیار داریم وجود خود را به میل دستیابی به پول و دارایی مدیون است؛ اما در میان این همه پول و ثروت بسیار اندک است چیزهایی که نبودشان جهان را فقیرتر و تهی مایه‌تر بر جا بگذارد.

فرانسه، برای سخت کردن اوضاع مصیبت‌بار آلمان، و هول‌آور ساختن آینده‌ی این کشور، تبلیغات شدیدی برای جدا کردن منطقه‌ی راین از جمهوری آلمان و تأسیس منطقه‌ی مستقل راین به راه انداخت.