بریده‌هایی از کتاب هلن

حقیقت خود گاهی آدمی را دچار تحیر می‌کند.

هیچ‌چیز در عالم به از آن نیست که آدمی شریکی برای خوشی‌های خود بیابد.

اگر ما جان خود را از کف بدهیم، بهتر آن است که در جهل زنده بمانیم.

ای‌کاش تصویری که اکنون از من در ذهن مردم جهان نقش بسته است به یک باره شسته می‌شد و محو می‌گردید،

اگر تحمل رنج و سختی در مقابل خطاهایی که آدمی مرتکب شده است دشوار باشد، به‌یقین تحمل رنج از برای خطایی که مرتکب نگردیده است هزاربار دشوارتر است.

بکوش تا به هرچه رخ می‌دهد عادت کنی و از آن ثمرۀ نیکو برگیری.

اگر مردان برای رفع اختلافات خود پیوسته دست به شمشیر برند و خون جاری کنند پس چه زمان جنگ و جدال در این جهان پایان خواهد یافت و فتنه و دشمنی فرو خواهد نشست و مردم دنیا و بلاد آنان روی ایمنی و آسایش خواهند دید؟

آنچه ما در انتظار وقوع آنیم هرگز واقع نمی‌شود و آنچه منتظر آن نیستیم به وقوع می‌پیوندد.

زندگانی چون به شرافت و نیک‌نامی گذرد هرگز پایان نمی‌یابد.

جان گرامی‌ترین تحفۀ این جهان است

دیدن روی عزیزان ازدست‌رفته در خواب نیز باعث نشاط خاطر است.

هرکه بمیرد سرانجام فراموش می‌شود.

زندگی تو خواه قرین نیک‌بختی باشد و خواه قرین تیره‌روزی، متعلق به خود توست

هرگز شرم و حیا به حال کسی سودمند نیفتاده است.

زندگانی زنان در این عالم از مردان سخت‌تر است، زیرا این‌ها بد و خوب ما را با هم می‌سنجند و از روی آن ما را داوری می‌کنند و از این رو پیوسته از ما گریزان‌اند. این است سرنوشتی که ما دچار آن هستیم.

شما را عادت بر این است که درک خوشی و لذت را بر فرایض عقل مقدم دارید و این خود گناهی بزرگ به شمار می‌رود،

شرط انصاف نیست که چون انسان کار خدایان را تقلید کند او را به سبب همان کار نکوهش کنید در صورتی که گناه از آنان نیست، بلکه از سرمشقی است که به آنان داده شده است.

قضایای این جهان وقتی از دور دیده می‌شود، وضعی دیگر دارد و چون از نزدیک بدان بنگریم به وضعی دیگر جلوه می‌کند.

آخر این چه بهشتی است که آدمی دائم در تشویش و اضطراب به سر برد