بریده‌هایی از کتاب هیچ ملاقاتی تصادفی نیست

بعضی حرف‌ها به‌تنهایی عمق زیادی ندارند. اینکه چه کسی آن حرف را می‌زند به آن معنا و ارزشی وسیع می‌بخشد.

«اگر قسمت تو باشد از یک مورچه هم درسی یاد می‌گیری. اگر قسمت نباشد، دنیا هم جلویت زانو بزند برای تو اشتباه خواهد بود.» مولانا

مولانا هم می‌گوید: «انسان‌ها هم مانند کتاب هستند. به جلدش نگاه نکنید و فریب نخورید. ارزش واقعی‌شان را وقتی متوجه می‌شویم که آن‌ها را می‌خوانیم.»

اگر خواسته‌ات برآورده می‌شود به دنبال یک خیر باش اگر برآورده نشود، دنبال هزاران خیر در آن باش.

«بله زندگی این‌طور است دیگر دِنیز جان. وقتی محتاج چیزی باشی از تو فرار می‌کند، اما وقتی بی‌نیاز از آن شدی، خودبه‌خود به طرفت می‌آید.

آدمی وقتی در تلاش است تا حال فرد دیگری را خوب کند، راهی برای خوب کردن حال خود هم پیدا می‌کند.

زیاد فکر کردن شعلۀ عمل کردن را خاموش می‌کند. ذهن پر از دام است. مدام سکندری می‌زند. نمی‌خواهد راه برود، رشد کند، یاد بگیرد و به‌سختی بیفتد. ترجیح می‌دهد جایی را که به آن عادت دارد به همان شکل حفظ کند. می‌خواهد وضعیت موجود را حفظ کند. برای همین خیلی از فرصت‌ها از بین می‌رود، خیلی از آزمون‌ها و خیلی از معجزه‌ها...

«انسان‌ها هم مانند کتاب هستند. به جلدش نگاه نکنید و فریب نخورید. ارزش واقعی‌شان را وقتی متوجه می‌شویم که آن‌ها را می‌خوانیم.»

لحظاتی فرا می‌رسد که در حال انجام دادن کاری هستی که گفته بودی هرگز انجام نمی‌دهم، چیزی را تحمل می‌کنی که می‌گفتی هرگز تحمل نمی‌کنم، لحظاتی را دوست خواهی داشت که گفته بودی هرگز دوستش نخواهم داشت، به یکباره می‌گذاری و می‌روی، وقتی تصور می‌کردی هرگز نمی‌توانی بروی، در زمانی می‌گویی مُردم، اما باز زندگی می‌کنی.

راه‌های زیبا میانبر ندارند

زیاد فکر کردن شعلۀ عمل کردن را خاموش می‌کند.

هیچ چیزی تصادفی نیست، هیچ دیداری، هیچ تجربه‌ای. همه‌چیز، حتی برگی هم به خاطر هدفی می‌افتد. باد در آن لحظه اتفاقی به برگ نمی‌وزد.

مولانا چه زیبا گفته است: «نه گذشته هست و نه آینده. نه به گذشته نگاه کن و غصه بخور و نه به آینده بنگر و نگران شو. لحظۀ اکنون را زندگی کن، چون تنها در آن لحظه وجود داری.»

«به جای ناسزا گفتن به تاریکی، شمعی روشن کن»

بعضی حرف‌ها به‌تنهایی عمق زیادی ندارند. اینکه چه کسی آن حرف را می‌زند به آن معنا و ارزشی وسیع می‌بخشد.

نگاه می‌کنی و می‌بینی در داستان خودت مسافر هستی. هر مسیر به تو ختم می‌شود و هرکسی که دوستش داری تکه‌ای از توست... یعنی درواقع به تکه‌ای از خودت در دیگران جذب می‌شوی.

هر چیز زمان مناسب خود را دارد. همه چیز اول دم می‌کشد تا در زمان خودش اتفاق بیفتد. نه گل قبل از زمان مقرر باز می‌شود و نه خورشید پیش از موعد طلوع می‌کند.

صرفاً چون تو نتوانسته‌ای معنای اتفاقات را بدانی، هیچ چیزی مفهوم خود را از دست نمی‌دهد فرزندم.

هیچ‌یک از ما زمان زیادی نداریم. هر روز ممکن است روز آخر باشد، از کجا می‌دانیم.

لمس کردن زندگی قشنگ‌تر از لمس تلفن همراه است...

طبیعت آب فلسفه‌ای به ما یاد می‌دهد. مثلاً به آبی که از کوه جاری می‌شود نگاه کن. راحت‌ترین مسیر ممکن را برای جاری شدن انتخاب می‌کند. یعنی اگر سنگی سر راهش سبز شود، با آن مجادله نمی‌کند، با سنگ نمی‌جنگد، اطراف آن می‌چرخد و به جریانش ادامه می‌دهد. صوفی‌ها با الهام از این "طبیعت آب" این‌طور می‌گویند: "باکسی‌که با تو سر ناسازگاری دارد نجنگ، اگر بجنگی با او در یک جا گیر می‌کنی. از کنارش عبور کن و به راه ادامه بده.

اگر خواسته‌ات برآورده می‌شود به دنبال یک خیر باش اگر برآورده نشود، دنبال هزاران خیر در آن باش. مولانا

گوش کردن به افرادی که زندگی‌شان مملو از تجربه است، برای من برابر با خواندن هزار کتاب است.

اگر خواسته‌ات برآورده می‌شود به دنبال یک خیر باش اگر برآورده نشود، دنبال هزاران خیر در آن باش. مولانا

گاهی انسان‌هایی که در ما رنج ایجاد می‌کنند، بعدها همان کسانی می‌شوند که ما را به آرامش می‌رسانند.

«انسان وقتی انتظارش را ندارد به کسی که توقعش را ندارد، می‌بازد. از کسی که انتظارش را ندارد، عمیق‌ترین ضربه را می‌خورد، چون انسان خودش را از دشمن محافظت می‌کند، اما از نزدیکانش آسیب‌پذیر است.»

به جای ناسزا گفتن به تاریکی، شمعی روشن کن

«همه به چیزی که تو نگاه می‌کنی نگاه می‌کنند؛ اما نمی‌توانند چیزی را که تو در آن می‌بینی، ببینند و همه ممکن است عاشق شوند، اما نمی‌توانند همچون تو دوست داشته باشند. تنها تفاوت، تو هستی. چیزی که تو و کسی که دوستش داری را متمایز می‌کند، عشق توست.»

«انسان بالغ کسی است که زندگی را با تمام افت‌وخیزها و تضادهایش بپذیرد.»

"صبر به معنی نشستن و هیچ کاری نکردن نیست، بلکه صبر دیدن گل در میان خار و دیدن روز در شب است."