بریده‌هایی از کتاب ایکیگای

نباید هرگز فراموش کنیم دارایی‌هایمان و کسانی را که دوستشان داریم، یک جایی از دست می‌دهیم. این موضوعی است که باید در ذهنمان حفظ کنیم، بی‌اینکه اسیر بدبینی شویم. آگاهی از فناپذیری دارایی‌ها نباید ما را ناراحت کند، بلکه باید به ما کمک کند تا به لحظهٔ حال دل بسپاریم و به همهٔ اطرافیانمان عشق بورزیم.

ژاپنی‌ها وقتی یادگیری را شروع می‌کنند، اولین چیزی که یاد می‌گیرند، گانبارو به معنی «پشتکار داشتن» یا «ثابت‌قدم بودن با آخرین توان» است.

«ضروری‌ترین چیز برای شادمانی در زندگی این است که کاری برای انجام دادن، چیزی برای عشق ورزیدن و چیزی برای امیدوار بودن داشته باشید.»

شجاعت نگریستن به درون خودتان را داشته باشید تا بتوانید ایکیگای خودتان را بیابید.

همان‌طور که موریتا گفته است: «اگر عصبانی هستی و می‌خواهی دعوا کنی، پیش از اینکه خشمت را بروز دهی، سه روز درباره‌اش فکر کن. بعد از سه روز، تمایل شدیدت برای دعوا کردن خودبه‌خود محو می‌شود.»

اگر کتاب متناسب با دانش و توانایی‌های ما بوده و براساس چیزی نوشته شده باشد که ما از قبل می‌دانیم، ما خودمان را غرق خواندن می‌کنیم و زمان می‌گذرد بی‌اینکه متوجه شویم. این لذت و رضایت گواه این است که ما با ایکیگای خودمان هم‌سو هستیم.

سادگی از جنس تنبلی و سهل‌انگارانه نیست، بلکه پیچیدگی‌ای دارد که در جست‌وجوی مرزهای جدید است که همیشه اشیا، ذهن و جسم یا غذا را به سطح دیگری می‌برد، به سطحی که با ایکیگای شخص تطابق دارد.

یاد بگیرید که چرا دنیا تغییر کرده و چه چیز آن را تغییر داده است. یادگیری تنها چیزی است که ذهن هیچ‌وقت از آن خسته نمی‌شود، هرگز با آن بیگانه نمی‌شود، هرگز از آن آسیب نمی‌بیند، هیچ‌وقت از آن نمی‌ترسد و به آن بی‌اعتماد نمی‌شود. هرگز به افسوس خوردن فکر نکنید.

شما در زمانی‌که هستید زندگی می‌کنید. نمی‌توانید به عقب برگردید. فکر می‌کنم اگر بتوانید در ارتباط با زمانی‌که در آن هستید قرار بگیرید، چشم و گوشتان را باز نگه می‌دارید، روزنامه می‌خوانید، می‌بینید چه اتفاقی دارد می‌افتد و دربارهٔ همه‌چیز کنجکاوی می‌کنید و به‌این‌ترتیب، به‌صورت خودکار در زمان خودتان خواهید بود.