بریده‌هایی از کتاب ماه نیمروز

آب هزار و یک صدا دارد. هزار و یک خنده، هزار و یک گریه...

قرص ِ مرد دلش است، می‌جَوَدش آرام می‌شود.

به سروان گفتم بهتر است برای استراحت و فراموشی به شمال برود. ‫ طبیعت آنجا ملایم و بخشنده است، مثل پرواز یک چلچله دریایی بالای مرزِ آب و ساحل، یا سکونِ مه، بالا بلندی‌های جنگل.

نمی‌دانم. من چیزهایی را که برایم واضح و سرراست نیستند می‌گویم تاریکی. خوشم نمی‌آید ازشان.