بریده‌هایی از کتاب خدای هفده ساله

تنها تویی که یاری‌رسانی‌ام می‌کنی و تنها تو بهترین مونس و یاور من هستی. جز تو کسی را به خدایی نمی‌گیرم که تنها تو شایسته‌ی پرستشی.

من در عدم منتظر نگاهت بودم و منتظر دستی که مشتی از نهادم را برداری و من را به وجود آری

پس کجاست تکیه‌گاهت که فریاد بر آورم «خدای من تویی!؟»

تو را کجا پیدا کنم؟ تو را کجا بیابم؟ تو را کجا جست‌وجو کنم؟ تو را کجا بخوانم و با تو در کجا قدم خواهم زد؟ دستان مرا کجا خواهی گرفت و آغوشت را کی به سمت من می‌گشایی؟ تو را کجا پیدا کنم؟ تو را کجا بیابم؟ تو را کجا جست و جو کنم؟

از کجا شروع کنم قصّه‌ی خدایی‌ات را و از کجا آغاز کنم داستان شیرین بندگی‌ام را؟!

معبود من! از تو سپاسگزارم که مرا بنده‌ی خود قرار دادی تا بدانم که عاشقی دارم که مرا برای خود آفرید و مخلوقات را برای من، و هم معشوقی دارم که تنهایم نخواهد گذاشت و تنها کسی است که مرا از یاد نخواهد برد.