بریده‌هایی از کتاب رقصی چنین...

دختران: (باهم) آسوده باش اختر! ای زن! شیرزن! ما بر این خاک خونین بذر خواهیم افشاند و با سبزینه‌ها، زهرهایی را که بر تنش چکاندند، خواهیم زدود. به جای آن عقربِ آتش‌فشان که پایت را بر آن نهادی، گل‌های اطلسی خواهیم کاشت و در روزگاری که از دشمن نشانی باقی نمانده، فرزندانمان را در دامانمان خواهیم پروراند. آسمان پُرستاره را به فرزندانمان نشان خواهیم داد و از تو برای‌شان خواهیم گفت.