بریده‌هایی از کتاب بازیگری؛ شش درس نخست

این کار رو هم آگاهانه کردهٔ هم ناخودآگاه. تمرکز سرشت ثانوی وجودت شده. دخترک: فکر نمی‌کنم ناآگاهانه کاری کرده باشم. من آدم واقع‌گرائی هستم. من: می‌دونم. بازی‌گر باید این‌طور باشه ــ وگرنه چه‌طور می‌تونه خیال‌بافی کنه. فقط کسی می‌تونه خیال‌بافی کنه که پاهاش محکم روی زمین باشه. برای همین ئه که پلیس ایرلندی بهترین پلیس دنیا ست. هیچ‌وقت سر پست نمی‌خوابه.

آدم هنرمند منبع الهام‌ش رو از هرجا باشه پیدا می‌کنه. طبیعت یک‌صدم چیزی رو که می‌خواد به‌ت بده،

من این کلمه رو به کلمهٔ «هنر» ی که تو اون‌قدر دوست داری به کار ببری ترجیح می‌دم.

مشاهده همون تأثیری رو برای بازی‌گر داره که یک دانه موز و یه مشت برنجِ غذای روزانه برای هندوی پِی‌روِ یوگا داره. چون درست مصرف می‌شه، حداکثر انرژی از اندکی ویتامین به دست می‌آد؛ این یه ذره غذا کلی انرژی، قدرت روحی، و حیات به یه هندو می‌بخشه. در حالی که ما ظهر یه استیک می‌خوریم، شب که می‌شه باز هم گرسنه‌مون ئه. در مصرف زندگی هم همین‌طور ایم. فکر می‌کنیم همه‌چی رو می‌بینیم، اما هیچ‌چی رو جذب وجود نمی‌کنیم. اما در تئاتر هم‌چو کاری نمی‌تونیم بکنیم، چون باید زندگی رو از نو بیافرینیم و بازی کنیم. بنابراین باید به مصالح و موادی که باهاش کار می‌کنیم توجه بکنیم.

به روشنی چشم شما و ما، نشر کتاب‌های نظری و آموزشی تئاتر را آغاز کردیم و نام این مجموعه را دربارهٔ تئاتر گذاردیم. شیوه و موضع خاصی نداریم جز این‌که تا جائی که می‌شود، ترجمه‌ها یا تألیف‌ها واضح و روان باشند، حتی شده به‌کمک افزودنِ معادل‌ها و توضیح و پانوشت و پِی‌نوشت فراوان. در این زمینه آن‌قدر کم داریم که نیازی به انتخاب خاصی نیست. پس، از هر دری تحفهٔ مناسبی به دست برسد تقدیم می‌کنیم. نخستین کتاب این مجموعه، بازی‌گری: شش درس نخست، آموزش بازی‌گری است. این کتاب تاکنون چهل‌وچندبار در امریکا چاپ شده است و از مشهورترین و جذاب‌ترین کتاب‌های نظری و آموزشی این رشته در دنیا به شمار می‌رود.

بازی‌گری یعنی زندگی روح و روان آدمی که از طریق هنر متولد می‌شه