بریده‌هایی از کتاب همدلی

"وجود خودتان را برای دیگران ضروری کنید"

درک و عکس‌العمل نشان دادن به نیازها، علائق، و خواسته‌های انسان‌های دیگر جزء سخت‌ترین کارهای دنیاست! برخلاف اینکه می‌گویند همدلی کردن کار خیلی راحتی است، تلاش ذهنیِ سختی را برای ورود به ذهن طرف مقابل  و سپس واکنش نشان دادن با دلسوزی، به جای بی‌تفاوتی ـ می‌طلبد.

تحقیقات نشان داده است که حس محبت و مهربانی و رابطه‌های خوب و احترام‌آمیز در سر کار، تأثیر مثبتِ بیشتری روی وفاداری کارمند دارد تا رقمِ چک حقوقش

روی هم رفته، نتایج این تحقیق‌ها نشان می‌دهند افرادی که خودشان تجربهٔ سختی را پشت سر گذاشته‌اند، بیشتر احتمال دارد آن‌هایی را که در تقلای از سر گذراندن تجربهٔ سخت و طولانیِ مشابهی هستند تنبیه کنند، تا اینکه از در دلسوزی وارد شوند!

خودی‌ها صرفاً علاقه‌ای برای همدلی کردن با غیرخودی‌ها ندارند ـ اما همین امر می‌تواند سبب شود از فرصت‌های پیش‌آمده برای همکاریِ سازنده با افراد حوزه‌های دیگر شرکت‌شان یا شرکت‌های دیگر غافل شوند.

اول اینکه، ما آدم‌ها معمولاً در به‌یادآوریِ دقیق این موضوع که تجربهٔ نفرت‌انگیزی در گذشته چقدر سخت بوده است، مشکل داریم. هرچند ممکن است به یاد بیاوریم که آن تجربه دردناک، تنش‌زا، یا به لحاظ احساسی آزاردهنده و ورای طاقتمان بوده، ولی معمولاً عادت داریم بگوییم آن تجربه در زمان خودش چندان دردناک نبوده است. این پدیده "شکاف همدلی" خوانده می‌شود. [۲]

دلسوزی برای کارکنان و همکارانِ خود گاهی موجب واکنش‌های پرخاشگرانه نسبت به دیگران می‌شود.