بریده‌هایی از کتاب جزیره درختان گمشده

عشق تأیید جسورانهٔ امید است. زمانی که مرگ و ویرانی بر انسان مسلط می‌شوند، امید را نمی‌پذیرید. زمانی که ویرانه‌ها و آوار تو را احاطه کرده‌اند، بهترین لباست را به تن نمی‌کنی و گلی میان موهایت نمی‌گذاری.

. در زندگی، برخلاف کتاب‌ها، ما داستان‌هایمان را از ریسمان‌هایی به باریکی مویرگ‌هایی می‌بافیم که از میان بال‌های یک پروانه می‌گذرند.

اصلاً کار عاقلانه‌ای نیست که عاشق کسی شوید که از نوع و جنس شما نیست، کسی که فقط زندگی‌تان را پیچیده می‌کند، مسیر روزمرهٔ زندگی‌تان را مختل می‌سازد و حس تعلق و ثبات شما را ضایع می‌کند، اما با همهٔ این حرف‌ها، هر کسی که انتظار دارد عشق عاقلانه باشد، شاید، هرگز، عاشق نبوده است.