بریده‌هایی از کتاب عبور از آخرین خاکریز (خاطرات اسیر عراقی دکتر احمد عبدالرحمن)

ماهیت اصلی انسان‌ها در گرفتاری‌ها، به خصوص در جنگ‌ها بهتر ظاهر می‌شود.

رویارویی نظامی در آینده احساس نگرانی کند، این تصور منطقی است که یکی از مهم‌ترین اهداف جنگ با ایران تضعیف و نابودی دو کشور قدرتمندی است که یهودی‌ها و موجودیت دولت یهودی عبری را مورد تهدید قرار می‌دهند. این جنگ در واقع حاصل طرح شیطانی صلیبی‌ها و صهیونیست‌هاست.

همان‌طور که ما ملیت و وطنی داریم و از آن دفاع می‌کنیم دیگران نیز به ملیت و وطن خود احترام می‌گذارند. قومی از قومی بالاتر و وطنی از وطنی عزیزتر نیست. این منطق به من حکم می‌کند که با قومیت‌گرایی مخالفت کنم

تمامی این پدیده‌ها نشانگر بروز بیماری جدیدی بود که با ادامۀ جنگ شدت می‌یافت، تا جایی که ادارۀ امور درمانی وزارت دفاع نام گوشه‌نشینان جنگ را به آن‌ها اطلاق کرد. این نتیجۀ منطقی تضادی درونی است. عقل حکم می‌کند که ایرانی‌ها ملتی مسلمان هستند و ریختن خون آن‌ها جایز نیست، زیرا پروندۀ اعمال مرتکبین را در روز قیامت سنگین‌تر کند. همچنین این بیماری ناشی از عدم‌ اعتقاد کامل به حقانیت این جنگ علیه ایران بود که بی‌شک مجازاتی الهی در حق کسانی است که دستشان به خون مسلمانان آغشته می‌گردد

کمیته‌های ویژه‌ای برای فهرست‌برداری از مواد و کالاها در شهر خرمشهر بعد از اشغال آن تشکیل دادند. با این همه سرقت و چپاول همچنان ادامه یافت، حرص و طمع نظامیان به حدی بود که هیچ‌کس نمی‌توانست آن را کنترل کند. حتی صهیونیست‌ها در شهرهایی که به اشغال خود درآوردند، به چنین اعمالی دست نزدند. در طول تاریخ جز اقوام مغول و تاتار هیچ‌کس به چنین کارهایی دست نزد

همان ‌طور که خدای تعالی در توصیف گروه کثیری از مردم، آن‌ها را چهارپایان، بلکه پست‌تر از آن‌ها به حساب آورده است.

بسیاری از نظامیان عراقی اشیایی را که در مناطق اشغالی بود، سرقت کردند. برای اهالی عراق که خود شاهد کالاها و اجناس به‌یغمارفته در بصره و دیگر شهرها بودند تعجبی نداشت، اما اینکه نیروهای عراقی حتی شهرهای مرزی عراق از جمله منذریه، بندر فاو و غیره را نیز به یغما بردند، جای تعجب داشت. اهالی به جهت حملات هوایی و توپخانه مجبور به ترک منازلشان در شهرهای مرزی شده و هرگز موفق به انتقال اموال و دارایی‌هایشان نشدند. با این اطمینان که دولت و ارتش از این دارایی‌ها محافظت خواهند کرد ولی برخلاف تصور آن‌ها نظامیان به اماکن مسکونی هجوم برده و اشیای نفیس را سرقت می‌کردند. هفته اول جنگ به یکی از متخصصین بیهوشی که در اتاق عمل با ما همکاری می‌کرد، اطلاع دادند که اثاثیۀ منزلش در منذریه به سرقت رفته است. بسیاری از سربازانی که در فاو خدمت می‌کردند، داستان‌های شرم‌آوری از هجوم نظامیان به منازل، شکستن درها و پنجره‌ها و قطع چوب‌های گران‌قیمت صاج که برای پوشاندن دیوارهای داخلی منازل به کار می‌رود تعریف کردند.

نظامیان، اکثریت شهروندان عراقی و حتی بعثی‌ها از خدا می‌خواستند که این وضعیت به نحو مسالمت‌آمیز خاتمه یابد. هیچ ‌کس به جنگ با ایران که در نظر اکثر مردم عراق، کشور مسلمانی است تمایل نشان نمی‌داد. جنگ با ایران برای نظامیان مسئله عجیبی به نظر می‌رسید، زیرا نظامیان عراقی از سال ۱۹۴۸ با این عقیده تربیت یافته بودند که دشمن اصلی عراق و امت عرب، رژیم صهیونیستی است. ولی صدام در سال ۱۹۷۹ این تصور را از ذهن آن‌ها زدوده و اعلام کرد که دشمن حقیقی امت عرب، ایران است و نه اسرائیل.

اگر این تصور را داشته باشیم که اسرائیل از نقش احتمالی عراق در هر گونه

رویارویی نظامی در آینده احساس نگرانی کند، این تصور منطقی است که یکی از مهم‌ترین اهداف جنگ با ایران تضعیف و نابودی دو کشور قدرتمندی است که یهودی‌ها و موجودیت دولت یهودی عبری را مورد تهدید قرار می‌دهند. این جنگ در واقع حاصل طرح شیطانی صلیبی‌ها و صهیونیست‌هاست.