بریده‌هایی از کتاب تمام آنچه پسر کوچولویم باید درباره دنیا بداند

بهتر از من باش. هیچ‌وقت حرفت را قورت نده. خودت را کنار نکش. هیچ‌وقت میان‌مایگی را فقط به‌خاطر اینکه جز این از دستت برنمی‌آید انتخاب نکن. هیچ‌وقت مهربانی را با ضعف اشتباه نگیر. هیچ‌وقت از آن آدم‌هایی نباش که در دفتر آژانس تبلیغاتی با پنجره‌های دل‌باز ایستاده‌اند و فکر می‌کنند «خوبی کردن» یعنی حقارت.

هیچ‌وقت مهربانی را با ضعف اشتباه نگیر.

ما هرگز نباید اجازه دهیم ارزش اشیا از آدم‌ها مهم‌تر بشود.

نیمه‌های شب چندین بار بیدار می‌شوم و قبل از اینکه خودم بخوابم نگاه می‌کنم که آیا هر دوی شما نفس می‌کشید یا نه. متوجه هستی چه می‌گویم؟

بازی کن، یاد بگیر، و بزرگ شو. دنبال خواسته‌هایت برو. عاشق شو. همهٔ تلاشت را بکن. هر جا می‌توانی مهربانی کن، و هر موقع نیاز است جدی باش. دوستانت را حفظ کن. و برخلاف جهت فلش‌های کف فروشگاه حرکت نکن. این‌طوری مشکلی به وجود نمی‌آید.

باید بدانی که در کل زندگی‌ات یک خروار شیء و کالا می‌خری و جمع می‌کنی، برای همین نمی‌توانی به همهٔ آن‌ها وابسته بشوی. اصلاً منطقی نیست، چون هر روز بیشتر و بیشتر هم می‌شوند.

بعضی‌وقت‌ها، باید از شر لوازم قدیمی خلاص بشویم تا جا برای لوازم جدید باز بشود، بعد دلمان به قدری برای لوازم قدیمی تنگ می‌شود که مجبور می‌شویم لوازم جدید را طوری بسازیم که یادآور لوازم قدیمی بشوند.

دلم می‌خواهد همیشه یادت باشد که می‌توانی همانی باشی که می‌خواهی، اما مهم‌تر از آن این است که بدانی تو می‌توانی دقیقاً همان آدمی بشوی که هستی.

چون دوستت داریم. جوابش همین است. ما می‌خواهیم تو بهتر از ما بشوی، چون اگر بچه‌های ما بهتر از خودمان نشوند، آن‌وقت هدف از همهٔ این کارها چیست؟

هیچ‌وقت مبارزه برای برابری را به‌اشتباه جنگ بین دو جنس مخالف تلقی نکن. هیچ‌وقت بر این باور نباش که زن‌ها لیاقت حقوق برابر یا آزادی یا فرصت‌های برابر با تو را ندارند. امیدوارم متوجه بشوی

دنیا مدام در تلاش است به آدم بفهماند که می‌توان مهارت‌ها، صفت‌ها یا ویژگی‌های انسانی را به دو گروه «مردانه» و «زنانه» تقسیم کرد

دست زدن ارتباط تنگاتنگی با خلاقیت و هماهنگی دارد. بچه‌های کوچک با این کار می‌خواهند شخصیت خود را بروز دهند. شگفت‌انگیز است.

ما زمین را از والدین خود به ارث نبرده‌ایم، ما آن را از بچه‌های خود قرض می‌گیریم

چند سال پیش، وقتی فیزیک‌دانان سویسی در یک برنامهٔ تلویزیونی دربارهٔ پژوهش نوآورانه و کشف یک «ذرهٔ ناشناخته» صحبت می‌کردند که می‌تواند سریع‌تر از سرعت نور حرکت کند، و کل مردم دنیا توی این فکر بودند که ذرهٔ جدید از چه‌چیزی تشکیل شده است، همهٔ پدر و مادرهایی که بچهٔ کوچک داشتند هم‌صدا گفتند: «پی‌پی. شرط می‌بندم خودشه.»

هر موقع که زیادی سخت گرفتم، باعث خجالتت شدم، غیرمنطقی رفتار کردم و بی‌انصاف شدم، آن‌وقت می‌خواهم به روزی فکر کنی که نمی‌خواستی به من بگویی سویچ لعنتی ماشین را کجا قایم کرده‌ای. می‌خواهم یادت باشد که خودت شروع کردی. پدرت

هیچ‌وقت اجازه نده مفهوم مردانگی را کسی برایت تعریف کند که خودش در قیدوبند تمایلات جنسی است. اگر دلت می‌خواهد واقعاً دربارهٔ مرد بودن بدانی، فقط از گریس توماس بپرس، که در رختکن ایستاد و به هم‌گروهی‌هایش در تیم ملی راگبی ولز گفت: «من فقط آدم هستم و بس.» شاید در این دنیا چیز زیادی ندانم، اما به‌حتم می‌دانم که در آن لحظه در رختکن او چیزی بیشتر از یک مرد بود.

وقتی نوجوان بودم، آدم‌ها عادت داشتند در هر موقعیتی بلند بگویند: «مثل یک مرد باش، بلند شو و بایست.» چند سال طول کشید تا در دههٔ سوم عمرم فهمیدم مرد واقعی می‌تواند سر جایش بنشیند، دهانش را ببندد و گوش‌هایش را باز کند. و اشتباهش را بپذیرد. برای همین، اشتباهی را که من مرتکب شدم انجام نده؛ در مسابقات هیچ‌وقت داد نزن: «داری مثل دخترها بازی می‌کنی!» چون در مسابقات ورزشی این واژه معادل ضعیف بودن است. روزی می‌آید که دست زنی را که وضع حمل می‌کند توی دستت می‌گیری و همان موقع بیشتر از همیشه احساس شرمندگی می‌کنی. واژه‌ها ارزش دارند. از آن‌ها به بهترین وجه استفاده کن.

دنیا مدام در تلاش است به آدم بفهماند که می‌توان مهارت‌ها، صفت‌ها یا ویژگی‌های انسانی را به دو گروه «مردانه» و «زنانه» تقسیم کرد. اما راستش نمی‌دانم. شاید در جنگ تن‌به‌تن بین من و مادرت من پیروز بشوم. اما این نبردی بین گوریل و خرس نیست؛ بیشتر شبیه نبرد گوریل در برابر کوآلا است. اما مادرت من را در مسابقهٔ دو شکست می‌دهد، حالا مسافت هر چقدر باشد. او از من بامزه‌تر است. آدم‌ها را جذب می‌کند. همه به او اعتماد دارند. می‌توانم صد نفر آدم برایت بشمارم که در میدان جنگ چشم‌بسته پشت سر مادرت به‌صف می‌ایستند. تعداد تعقیب‌کنندگان من در توییتر اصلاً قابل توجه نیست.

اکثر مردم نمی‌خواهند همه‌چیز برای همهٔ آدم‌ها یکسان باشد، بیشتر مردم به دنبال شرایط منصفانه برای همه هستند. امیدوارم زودتر از من به این نتیجه برسی.

و امیدوارم به‌خاطر این طرز تفکر که زن‌ها سزاوار فرصت‌های برابر با مردان هستند به این نتیجه برسی که لزومی ندارد موقع ورود خانم‌ها در را برایشان باز نگه داشت. هیچ‌وقت این‌طور فکر نکن که نمی‌شود هم برابر با زن‌ها بود و هم مثل یک جنتلمن با آن‌ها رفتار کرد، چون، همان‌طور که مادربزرگ‌هایت به تو یاد خواهند داد، چنین چیزی مهمل است. خیلی حرف‌ها می‌توان دربارهٔ نسل مردهای زمان پدربزرگ‌هایت گفت، اما اگر زن‌های هم‌نسل آن‌ها به امورات رسیدگی نمی‌کردند، مردهای آن نسل فرصت نمی‌کردند هر چیزی را در این دنیا یاد بگیرند.

هیچ‌وقت اجازه نده مفهوم مردانگی را کسی برایت تعریف کند که خودش در قیدوبند تمایلات جنسی است. اگر دلت می‌خواهد واقعاً دربارهٔ مرد بودن بدانی، فقط از گریس توماس بپرس، که در رختکن ایستاد و به هم‌گروهی‌هایش در تیم ملی راگبی ولز گفت: «من فقط آدم هستم و بس.» شاید در این دنیا چیز زیادی ندانم، اما به‌حتم می‌دانم که در آن لحظه در رختکن او چیزی بیشتر از یک مرد بود.

ما پوسترهایی با تصویر غروب آفتاب و صخره‌ها را که جملات انگیزشی و چرندیات رویش نوشته قاب کرده‌ایم و به دیوارهای اتاق نشیمن آویزان کرده‌ایم!

ای کاش من و تو حداقل چند باری روزهای یکشنبه را بتوانیم با هم سر کنیم. دلم می‌خواهد این روزها فقط مختص خودمان باشد. دربارهٔ چیزهایی باشد که من از آن‌ها سر درمی‌آورم. از اینکه بگویم دوستت دارم هراسی ندارم، بقیهٔ ماجرا ترس به جانم می‌اندازد. از روزی می‌ترسم که جایگاهم را در زندگی‌ات از دست بدهم. لزومی ندارد فوتبال را دوست داشته باشی. من همهٔ تلاشم را می‌کنم که به تو بگویم اگر فوتبال را دوست نداشته باشی، آن‌وقت من نگران چه‌چیزهایی هستم. حس طردشدگی. معذب بودن و تنهایی. من از طرد شدن خودم می‌ترسم

آدم شجاع آدمی نیست که دعوایی راه بیندازد که نمی‌داند آخرش در آن برنده است یا بازنده؛ آدم شجاع کسی است که می‌داند برنده است و باز هم عقب‌نشینی می‌کند.

زندگی حول محور غذا خوردن می‌چرخد و بس. مثلاً، فکر کردن به غذا، خیال‌بافی دربارهٔ غذا، شکار کردن غذا، درست کردن غذا، سفارش دادن غذا، انتظار کشیدن برای غذا، صحبت دربارهٔ غذا، اعتراض به نبود غذا. تابه‌حال، برایم پیش نیامده که به منوی غذا نگاه کنم و بگویم: «کدومش خوشمزه‌تره؟» تمام هوش و حواسم به این بوده است که «کدام غذا حجم بیشتری دارد؟» اگر قرار بود زندگی‌نامه‌ام را بنویسم، عنوانش این بود: گرسنگی فقط یک کلمه نیست، سبک زندگی است.

اما قبل از اینکه چیزی بگم می‌خوام بدونی که هر چی باشم، حداقل از اون پدرهایی نیستم که یادشون می‌ره بچه رو از مهد برگردونن خونه، من فقط یادم می‌ره ببرمش مهد...»

پس همیشه یادت باشد: هر موقع که زیادی سخت گرفتم، باعث خجالتت شدم، غیرمنطقی رفتار کردم و بی‌انصاف شدم، آن‌وقت می‌خواهم به روزی فکر کنی که نمی‌خواستی به من بگویی سویچ لعنتی ماشین را کجا قایم کرده‌ای. و یادت باشد که خودت شروع کردی.

پدربزرگت آخر هفته اینجا آمد و به در ِتمام کابینت‌های آشپزخانه قفل بچه زد. درنتیجه، باز کردن در کابینت‌ها برای تو پانزده ثانیه طول می‌کشد و برای من نیم ساعت.

هر موقع که مادرت به تو صبحانه می‌دهد، آشپزخانه طوری از تمیزی برق می‌زند انگار قرار است شرکتی تبلیغاتی برای ضبط ویدیوی مواد شوینده به آنجا بیاید. هر موقع من به تو صبحانه می‌دهم، طوری همه‌جا به‌هم‌ریخته می‌شود انگار سر یکی از صحنه‌های قتل فیلم‌های جنایی هستیم. لعنتی، اینجا خبرهایی است که از من پنهان می‌کنید.

امیدوارم به‌خاطر این طرز تفکر که زن‌ها سزاوار فرصت‌های برابر با مردان هستند به این نتیجه برسی که لزومی ندارد موقع ورود خانم‌ها در را برایشان باز نگه داشت. هیچ‌وقت این‌طور فکر نکن که نمی‌شود هم برابر با زن‌ها بود و هم مثل یک جنتلمن با آن‌ها رفتار کرد،