بریده‌هایی از کتاب لویاتان در نظریه دولت تامس هابز

«انسان عظیم الجثه»ی خود، یعنی همان ماکروس آنتروپوس،

لویاتان را از یک سو به عنوان نمادی از یک موجودیت سیاسی، نمی توان هرنوع «شخص» یا هرگونه «جانوری» دانست. لویاتان تصویری متعلق به تورات است که در طول سده های متمادی، جامه ای از معانی کابالیستی، الهیاتی و اسطوره ای، آن را در بر گرفته است. در فصول ۴۰ و ۴۱ کتاب ایوب، لویاتان به عنوان قوی ترین و عظیم الجثه ترین هیولای دریایی تصویر می شود.

در ترجمۀ ولگاته و نیز لوتر از کتاب مقدس، هر دوی افعی هایی که خداوند مطابق کتاب اشعیاء (۲۷:۱) «با شمشیر تیز و برندۀ خود، زخمی می کند» و بدین ترتیب «اژدهای درون دریا» را نابود می سازد، لویاتان نامیده می شود.

ما طبق تعالیم مندائیان می دانیم که لویاتان در پایان کار جهان، کل دنیا و همۀ کسانی که در جدا کردن خود از این عالم ناکام مانده اند را خواهد بلعید.

روایت های یهودی از لویاتان و بهیموث، در اساس از نوع دیگری است. به هرحال عموماً این تلقی وجود داشت که هر دوی این جانوران، نمادهای قدرت های دنیای الحادی هستند که خصم یهودیان محسوب می شوند، نقشی که می تواند به بابلی ها، آشوری ها، مصری ها و دیگر قلمروهای متعلق به ملحدان اطلاق گردد.

خط شکسته ای که بر صفحۀ عنوان نخستین ویراست انگلیسی لویاتان (۱۶۵۱) همراه با عنوان لویاتان و نیز آیه ای برگرفته از کتاب ایوب، فصل ۴۱:۲۴، [(non est potestas super terram quae comparetur ai) کسی در زمین، همتای او نیست] حک شده است

نتیجه اینکه یکی از این دو هیولا، یعنی لویاتان یا «دولت»، بر دیگری یعنی بهیموث یا «مردم انقلابی» چیره می شود. بر اساس صورت بندی سی. ای. واگان، از شارحان انگلیسی برجستۀ هابز، لویاتان، «یگانه علاج» بهیموث است. از این رو مطلق گرایی دولت، سرکوبگر آشوب کنترل ناپذیر ذات آدمی، یا همانگونه که کارلایل به شکلی اثرگذار گفته است، آنارشی به علاوۀ پلیس است.