بریده‌هایی از کتاب سلام اول

«غرور انسان موقعی به عقلش اجازهٔ دخالت می‌دهد که دیگر کار از کار گذشته است.»

اشتهای قدرت در انسان دیرینه است و نابود نمی‌شود، بلکه نابود می‌کند

هنگامی‌که قدرت برای غصب سرزمین یا سرکوب آزادی به کار می‌رود، البته نمی‌توان گفت که به رفاه و سعادت و ارتقای سطح زندگی می‌انجامد، اما حاکم را هم راضی نمی‌کند. پس به چه درد می‌خورد؟ اِعمال قدرت یک عادت دیرینهٔ بشر و بیش‌تر اتلاف وقت است.

سمیوئل پیپس، که یک منشی در دریاداری بریتانیا بود، از این رویداد ناگوار چنان اندوهگین شد که در خاطرهٔ روز ۱۲ ژوئن ۱۶۶۷ خود نوشت: «خاطرم بسیار مکدر است و سرم انباشته از خبرهای بد... زیرا هلندی‌ها زنجیر ورودی را شکسته‌اند و کشتی‌های ما حتی رویال چارلز را به آتش کشیده‌اند و راستش بیمناکم که مبادا کل مملکت را نابود کنند.»