بریده‌هایی از کتاب شهربازی

«نمی‌دونم چرا مردم با استفاده از مذهب می‌خوان به هم صدمه بزنن. دنیا همین‌جوری هم پر از درد و رنجه. قرار بود مذهب انسان رو به آرامش برسونه.»

وقتی بیست سالت باشد، فکر می‌کنی زندگی یک جادهٔ صاف و دقیق است که از روی نقشهٔ تو جلو می‌رود. وقتی بیست و پنج سالت می‌شود با خودت می‌گویی نکند نقشه را برعکس گرفته‌ام. تا چهل سالگی طول می‌کشد تا بفهمی واقعاً نقشه را برعکس گرفته بودی. از من که شصت ساله‌ام بشنوید، وقتی شصت سالتان بشود، کاملاً گم شده‌اید.

یاد حرفی که مامانم همیشه می‌گفت افتادم: «شیطان هم می‌تونه کتاب مقدس رو بخونه.» خانم شاپ‌لو موافق بود: «اون هم با صدای بلند!»

اولین باری که قلبت می‌شکند دردناک‌ترین، وخیم‌ترین و زشت‌ترین زخم‌ها را برای خودش به یادگار برمی‌دارد. آخر کجای این زخم وحشتناک، شیرین است؟

وقتی بیست سالت باشد، فکر می‌کنی زندگی یک جادهٔ صاف و دقیق است که از روی نقشهٔ تو جلو می‌رود. وقتی بیست و پنج سالت می‌شود با خودت می‌گویی نکند نقشه را برعکس گرفته‌ام. تا چهل سالگی طول می‌کشد تا بفهمی واقعاً نقشه را برعکس گرفته بودی. از من که شصت ساله‌ام بشنوید، وقتی شصت سالتان بشود، کاملاً گم شده‌اید.

شیطان هم می‌تونه کتاب مقدس رو بخونه

همیشه روزی از راه می‌رسد که آخرین روز خوش‌گذرانی‌ات باشد. وقتی ببینی که تاریکی راهش را به طرفت باز کرده و محاصره‌ات می‌کند

«تاریخ، جمع‌آوری یه مشت خاطره و تجربه از کثافت‌کاری گذشتگانه.

«نمی‌دونم چرا مردم با استفاده از مذهب می‌خوان به هم صدمه بزنن. دنیا همین‌جوری هم پر از درد و رنجه. قرار بود مذهب انسان رو به آرامش برسونه.»

وقتی بیست سالت باشد، فکر می‌کنی زندگی یک جادهٔ صاف و دقیق است که از روی نقشهٔ تو جلو می‌رود. وقتی بیست و پنج سالت می‌شود با خودت می‌گویی نکند نقشه را برعکس گرفته‌ام. تا چهل سالگی طول می‌کشد تا بفهمی واقعاً نقشه را برعکس گرفته بودی. از من که شصت ساله‌ام بشنوید، وقتی شصت سالتان بشود، کاملاً گم شده‌اید.

حالا می‌دانم که مردان زن‌باز هیچ وقت از آن اول، آدم‌های عوضی‌ای نبودند.

مطمئن نیستم کسی به صورت کامل بتواند از عشق اولش دل بکند.

رد زخم‌های عشق تا همیشه می‌ماند.

تابستان هر جور بچه‌ای که فکرش را بکنید وارد شهربازی می‌شد. از کودکان معلول و نابینا تا بچه‌های سرطانی و ناتوانان ذهنی (که در دههٔ هفتاد در اوج بیشعوری عقب‌مانده صدایشان می‌زدیم.)

این قرار نیست آخرین روز خوش‌گذرونی ما باشه. اما بالاخره دیر یا زود آن آخرین روز خوش‌گذرانی از راه می‌رسید. برای تمام انسان‌ها همین اتفاق می‌افتاد.

تاریخ، جمع‌آوری یه مشت خاطره و تجربه از کثافت‌کاری گذشتگانه. بزرگ‌ترین کوه به گند کشیده شدهٔ جهان. فعلاً ما نوک قلهٔ این کوه هستیم اما خیلی زود زیر کثافت‌کاری نسل‌های بعد ناپدید می‌شیم

«نمی‌دونم چرا مردم با استفاده از مذهب می‌خوان به هم صدمه بزنن. دنیا همین‌جوری هم پر از درد و رنجه. قرار بود مذهب انسان رو به آرامش برسونه.»

یاد حرفی که مامانم همیشه می‌گفت افتادم: «شیطان هم می‌تونه کتاب مقدس رو بخونه.» خانم شاپ‌لو موافق بود: «اون هم با صدای بلند!»

معمولاً زن‌ها دوست دارند عشق مردهای جوان‌تر از خودشان را تجربه کنند.

رد زخم‌های عشق تا همیشه می‌ماند.

به عنوان دوستت دارم می‌گم، تو نمی‌تونی زخم قلبت رو شفا بدی. فقط زمان می‌تونه این کار رو بکنه. ولی می‌تونی بدنت رو سرحال نگه داری. پس غذا بخور.

آن‌قدر نقش پررنگی در آن روزهای زندگی‌ام داشتند که نمی‌توانم دقیق دستم را به طرف یک صحنه برگردانم و بگویم اولین بار آن‌جا متوجه حضورشان شدم. هیچ چیز مثل تکرار یک واقعه نمی‌تواند خاطرات ذهن را عوض کند.

وقتی بیست سالت باشد، فکر می‌کنی زندگی یک جادهٔ صاف و دقیق است که از روی نقشهٔ تو جلو می‌رود. وقتی بیست و پنج سالت می‌شود با خودت می‌گویی نکند نقشه را برعکس گرفته‌ام. تا چهل سالگی طول می‌کشد تا بفهمی واقعاً نقشه را برعکس گرفته بودی.

دخترها و پسرهای جوون بزرگ می‌شن اما زن‌ها و مردهای بزرگ فقط پیرتر می‌شن و هر چقدر که بگذره، فکر می‌کنن بیشتر حق با خودشونه. اگه سواد داشته باشن که دیگه بدتر!»

اولین باری که قلبت می‌شکند دردناک‌ترین، وخیم‌ترین و زشت‌ترین زخم‌ها را برای خودش به یادگار برمی‌دارد.

دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است.

خانم پیشگو گفت: «سایه‌ای روی تو افتاده مرد جوان.» به زمین نگاه کردم و فهمیدم واقعاً راست می‌گوید. زیر سایهٔ چرخ و فلک ایستاده بودم. هر دویمان زیر سایه بودیم. «این رو که نمی‌گم احمق. منظورم آینده‌س

«یهودی‌ها تیزترین حس ششم رو در کرهٔ زمین دارن

وقتی بیست سالت باشد، فکر می‌کنی زندگی یک جادهٔ صاف و دقیق است که از روی نقشهٔ تو جلو می‌رود. وقتی بیست و پنج سالت می‌شود با خودت می‌گویی نکند نقشه را برعکس گرفته‌ام. تا چهل سالگی طول می‌کشد تا بفهمی واقعاً نقشه را برعکس گرفته بودی. از من که شصت ساله‌ام بشنوید، وقتی شصت سالتان بشود، کاملاً گم شده‌اید.

هیچی مثل قدم زدن سر صبح تو خط ساحلی نیست.