بریده‌هایی از کتاب تمرین

خلاق بودن یک انتخاب است و خوشبختانه واگیر دارد.

نابغه کسی است که خودش را بیشتر از همه دوست دارد. راهب تلونیوس

ما زمانی می‌توانیم در جهان تغییر ایجاد کنیم که در پی ایجاد تغییر باشیم. نه به این دلیل که آسان است، بلکه به این دلیل که مهم است.

تمرین و ممارست بهتر از هر راه دیگری شما را به جایی که می‌خواهید بروید، می‌رساند

شما فقط در حال گذرید. بهترین کاری را که می‌توانید انجام دهید. شاید حتی کافی باشد فقط کار خودتان را انجام دهید.

اگر می‌خواهید داستان خود را تغییر دهید، ابتدا اعمال خود را تغییر دهید

اگر به خودمان اعتماد داشته باشیم، برای شروع کار خویش منتظر هیچ‌چیز نمی‌مانیم. ما کارمان را، چه بخواهیم و چه نخواهیم، انجام می‌دهیم

مدرک‌گرایی ما را فریب می‌دهد و باور نادرستی دربارهٔ اینکه چه کسی درواقع متخصص است به ما می‌دهد. این واقعیت که شما مدرک دارید به این معنی نیست که بینش، تجربه یا علاقه هم دارید. شما یک مدرک به‌دست آورده‌اید، اما این بدان معنی نیست که به‌راستی می‌دانید چه می‌کنید.

تمرین وسیله‌ای برای رسیدن به نتیجه نیست، تمرین خودِ نتیجه است؛ زیرا کارهای ما همان چیزی است که می‌توانیم کنترل کنیم.

نان اضافی روی قلاب نانوایی. این یک سنت باستانی در ترکیه است. هنگامی که از نانوایی محل نان می‌خرید، می‌توانید هزینهٔ یک قرص نان اضافی را هم پرداخت کنید و پس از آنکه خرید کردید، نانوا نان اضافی را به قلابی روی دیوار نانوایی آویزان می‌کند. اگر نیازمندی از راه برسد، می‌تواند سؤال کند که آیا چیزی روی قلاب وجود دارد یا خیر. اگر نانی روی قلاب بود، نانوا او را به نیازمند می‌دهد و گرسنگی او برطرف می‌شود. شاید نَفْس این کار به‌قدری مهم باشد که جامعه ساخته شود. وقتی تصمیم می‌گیرید کارهایی خلاقانه بیافرینید، در حال حل یک مشکل هستید. نه فقط برای خودتان، بلکه برای کسانی که با آنچه شما ساخته‌اید، روبه‌رو می‌شوند. با گذاشتن نانی روی قلاب، شما کاری سخاوتمندانه انجام می‌دهید.

جهان به‌گونه‌ای توطئه می‌کند که ما را از حرف زدن باز دارد، اما بی‌اجازهٔ ما نمی‌تواند چنین کاری انجام دهد.

ما چیزی هستیم که انجام می‌دهیم.

شما هرگز برای شخصی که مانند خودتان با شما رفتار می‌کند، کار نمی‌کنید.

مقاومت نیرویی دست‌نیافتنی و زیرک است، احساسی است که توطئه می‌کند تا راه ما را مسدود کند، ما را تضعیف کند یا در بهترین حالت، ما را از پیگیری کارهای مهم متوقف کند.

مقاومت سرسختانه ما را به اطمینان حاصل کردن وا می‌دارد، سپس از آن اطمینان همچون تله‌ای برای ممانعت از حرکت ما به جلو استفاده می‌کند. اما اگر ما به مطمئن شدن از نتیجهٔ کارمان نیاز نداشته باشیم، اگر صرفاً بتوانیم به راه و کاری که انجام می‌دهیم، اعتماد کنیم و در فرآیند ایجاد و به اشتراک گذاشتن آن بکوشیم، مقاومت قدرت خودش را از دست می‌دهد.

همدلی ممکن است شما را به فردی خوب تبدیل کند، اما قطعاً شما را به خالقی بهتر تبدیل می‌کند.

با تلاش برای جلب رضایت همه، اثر خاصی ایجاد نمی‌کنید.

برای گفتن «بفرمایید، من توانستم این کار را انجام دهم.» به شجاعت نیاز داریم.

اشتیاق ما همان کاری است که برای انجام‌دادن آن به خودمان اعتماد کرده‌ایم، به همین سادگی.

مهم‌ترین رئیسی که هرکدام از ما در نهایت به او پاسخ می‌دهیم، خودمان هستیم و معنای داشتن یک رئیس بهتر، داشتن رؤسایی است که برای ما استانداردهای بالا تعیین می‌کنند اما وقتی هم که شکست می‌خوریم سخت نمی‌گیرند و به ما استراحت می‌دهند. آنچه ما نیاز داریم رئیسی سخت‌کوش، صبور و بصیر است.

آنچه ما نیاز داریم رئیسی است که بتواند به ما اعتماد کافی داشته باشد تا در حین سفرمان با اعتمادبه‌نفس به جلو نگاه کنیم. کسی که بتواند قدم بعدی را قبل از شرایط اضطراری پیش‌بینی کند. کسی که وحشت نمی‌کند و در هر عملی به دنبال کسب اعتبار نیست و کسی که برای مدت طولانی با ماست.

باید از نقطه‌ای آغاز کنیم و با همهٔ وجود ادامه دهیم.

اینکه چه وقت تصمیم می‌گیرید یک هنرمند شوید مهم نیست. آنچه واقعاً مهم است این است که شما تصمیم بگیرید،

اگر به اندازهٔ کافی افراد متفاوت و منحصربه‌فردی در کنار هم داشته باشیم، قطعاً چیز جدیدی رخ خواهد داد.

در دنیایی که سریع‌تر از همیشه در حال تغییر است، مجموعهٔ مهارت‌ها و نگرشی متمایز دقیقاً همان چیزی است که ما از شما می‌خواهیم.

زمان به‌سرعت در گذر است و شما فقط یک‌بار فرصت امروز را در اختیار دارید.

انجام کار مهمی که همه بپسندند ناممکن است.

بگذارید اقدام انسان برای انجام‌دادن کاری که ممکن است نتیجه‌بخش نباشد، را هنر بنامیم؛

یک فرآیند خوب می‌تواند به نتایج خوبی منجر شود؛ اما آن‌ها را تضمین نمی‌کند.

راهی که برای ما باز است همیشه بهتر از هر راه دیگری که ممکن است امتحان کنیم، کار می‌کند.