بریده‌هایی از کتاب چرا ماهی ها وجود ندارند

«بزرگ‌شدن یعنی یاد بگیریم حرف‌هایی که دیگران درباره‌مون می‌زنن رو دیگه باور نکنیم.»

چشم‌ها، اندام‌های عجیبی هستند، به آدم‌های مختلف چیزهای متفاوت نشان می‌دهند.

«بزرگ‌شدن یعنی یاد بگیریم حرف‌هایی که دیگران درباره‌مون می‌زنن رو دیگه باور نکنیم.»

ارادهٔ انسان است که تقدیر را شکل می‌دهد.

در فلسفه تفکری هست که می‌گوید چیزها وجود ندارند تا زمانی که نام‌گذاری شوند. (۱)

چشم‌ها، اندام‌های عجیبی هستند، به آدم‌های مختلف چیزهای متفاوت نشان می‌دهند.

جمله‌ای که به ویلیام باتلر ییتس منسوب است و همیشه آن را روی دیوارم نگه داشته‌ام؛ می‌گوید: «دنیای دیگری هست، ولی در همین دنیاست.»

«طبیعت را مطالعه کنید، نه کتاب‌ها را.»

مغزی که آن‌قدر امیدوار باشد، آن‌قدر تحت تأثیر بلندپروازی‌های وهم و خیال باشد، می‌تواند وسیله‌ای برای افراد شرور شود.

گفت: «بزرگ‌شدن یعنی یاد بگیریم حرف‌هایی که دیگران درباره‌مون می‌زنن رو دیگه باور نکنیم.»

عیب جهان‌بینی علمی این است که وقتی آن را به طرف معنای زندگی می‌گیریم، فقط یک چیز نشان‌مان می‌دهد. پوچی: «هر آتشی که برمی‌افروزیم زغال می‌شود و می‌میرد؛ کاخ‌هایی که می‌سازیم پیش چشم‌مان نابود می‌شود. رودخانه‌ها در شن‌های بیابان فرو می‌نشیند و خشک می‌شوند... هر طرف که رو می‌کنیم برای وصف مسیر حیات استعاره‌ای از دلسردی به چشم می‌خورد.»

حس می‌کردم چیزی را به دست آورده‌ام که فکر می‌کردم اصلاً نمی‌تواند وجود داشته باشد. پناه.

ملتی که بیش از حد متکی بر «صنعت کشتار» باشد «در مسیر بدی قرار دارد.»(۶۷)

«تلاش برای باور به چیزی که می‌دانیم حقیقت ندارد»(۳)

چشم‌ها، اندام‌های عجیبی هستند، به آدم‌های مختلف چیزهای متفاوت نشان می‌دهند.

«جهل لذت‌بخش‌ترین علم دنیاست، چراکه بی‌هیچ سختی و مشقتی به دست می‌آید و ذهن را از اندوه و افسردگی در امان نگه می‌دارد.»

حتی بالاترین موجودات هم اگر مراقب نباشند ممکن است از جایگاه و پله‌شان سقوط کنند و عادت‌های بد بتوانند به نحوی باعث انحطاط فیزیکی و فکری کل گونه شوند.

مسیر واقعی پیشرفت نه با یقین، بلکه با شک هموار می‌شود، با «آمادگی برای تجدیدنظر.»

«علم، به‌طور کلی از اعتقادات متنفر است.»

«عادت کردم به اینکه مصرانه برای رسیدن به اهداف مطلوب کار کنم و بعد نتایجش را با خونسردی بپذیرم. همچنین، اتفاق ناگوار که گذشت دیگر فکرش را نمی‌کنم.

«ما ذره‌ای روی ذره‌ای روی یک ذره هستیم.»

«ما ذره‌ای روی ذره‌ای روی یک ذره هستیم.»

«جهل لذت‌بخش‌ترین علم دنیاست، چراکه بی‌هیچ سختی و مشقتی به دست می‌آید و ذهن را از اندوه و افسردگی در امان نگه می‌دارد.»

«این را که کدام گروه غالب خواهد شد، هیچ انسانی نمی‌تواند پیش‌بینی کند.»

یک قهوه‌جوش بزرگ، قهوه درست کردم و روی مبل نشستم. جلد اول را روی پایم گذاشتم و آماده بودم که ببینم چه بر سر آدمیزاد می‌آید وقتی تسلیم آشوب نشود.

«دنیای دیگری هست، ولی در همین دنیاست.»

زلزله و آتش نشان می‌دهد انسان را نمی‌توان متزلزل کرد و نمی‌توان سوزاند. خانه‌هایی که می‌سازد خانه‌هایی سست است، اما او بیرون این خانه‌های سست ایستاده و می‌تواند دوباره آن‌ها را بسازد. بنای شهری بزرگ اعجاب‌آور است. ولی شگفت‌تر از آن خودِ شهربودن است، چراکه شهر متشکل است از انسان‌ها و انسان همیشه باید برتر و والاتر از آفریده‌های خود باشد. آنچه درون انسان است بزرگ‌تر از هر کاری است که می‌تواند کند. (۲۱)

چیزهایی در این دنیا هستند که واقعی‌اند. چیزهایی که برای وجودداشتن نیاز به واژه‌های ما ندارند. مثلاً یک ماهی چه اهمیتی می‌دهد اگر آرایه‌شناسی که دارد چند قدم بالاتر از او راه می‌رود، روی او اسم «ماهی» بگذارد. با این اسم یا بدون این اسم، او همچنان یک ماهی است... نیست؟ نیست؟

از ویلسون پرسیدم: «مهم نیست که آدم داره به خودش دروغ می‌گه؟» او جواب داد: «چه ضرری داره؟ اگه باعث غلبه بر ترس بشه و باعث رفتارهای مضر در آینده نشه، به نظر من که اشکالی نداره.»(۷) «یک ذره دروغ خیلی راهگشا می‌شه؟» «بله.»

این روان‌شناسان می‌گویند، انسان‌بودن مصیبت بزرگی است. آدم با علم به این حقیقت زندگی می‌کند که دنیا اساساً بی‌رحم است، هرقدر هم سخت تلاش کنیم هیچ تضمینی برای موفقیت در کار نیست، داریم با میلیاردها نفر دیگر رقابت می‌کنیم، در برابر باد و باران آسیب‌پذیریم و همهٔ چیزهایی که دوست داریم بالاخره یک روز نابود می‌شود. کمی دروغ می‌تواند زهر این حقایق را بگیرد، کمک کند مستقیم به دل زندگی بزنیم که البته گاهی هم تصادفاً، در آن پیروز می‌شویم.