بریده‌هایی از کتاب ملکه ویکتوریا

در انگلستان، در قرن نوزدهم میلادی کمک کردن به‌طور ناشناس بین اشراف متداول بود و آن نوع کمک را از افتخارات می‌دانستند و این رسم در نیمه اول این قرن هم از بین نرفت و در این قرن دیده شد که به‌طور ناشناس حتی به پادشاه انگلستان هم کمک کردند و هنگامی که جورج پنجم پادشاه انگلستان بیمار شد پزشکان برای علاج بیماری او که سرطان بود «رادیوم» تجویز کردند، چون عقیده داشتند که رادیوم غده‌های سرطانی را از بین می‌برد یا از تعدد آنها جلوگیری می‌کند. در آن موقع رادیوم خیلی گران بود و جورج پنجم بضاعت خریداری آن را نداشت، ولی یک مرد از اشراف که حاضر نشد نام خود را بروز بدهد پنجاه‌هزار لیره برای جورج پنجم فرستاد تا به مصرف خرید رادیوم برساند و طوری آن مرد برای اخفای نام خود احتیاط و دقت کرد که تا امروز هیچ مورخ انگلیسی نتوانسته است کشف کند که وی که بود.

دموکراسی عبارت است از حکومتی از طرف مردم برای مردم بر مردم، بنابراین در حکومت دموکراسی قدرت در دست مردم است و آنها ما را به نمایندگی خود انتخاب می‌کنند و ما از طرف آنها حکومت می‌کنیم، ولی نه به دست خودمان، بلکه به دست قوهٔ مجریه.

ملکهٔ انگلستان وقتی نطق دیسرائیلی را در روزنامه خواند، خیلی تحت تأثیر قرار گرفت و به نخست‌وزیر گفت آنچه دیسرائیلی گفت، یک واقعیت است و تا همهٔ مردم باسواد نشوند، در انگلستان رژیم دموکراسی واقعی برقرار نخواهد شد و شما باید برای باسواد کردن مردم اقدام کنید.

اگر ما در این کشور درصدد برنیاییم که اختلاف فاحش مادی را که بین اشراف و مردم عادی وجود دارد تعدیل کنیم، باید انتظار داشته باشیم که انقلابی مانند انقلاب کبیر فرانسه در این کشور روی بدهد. در وطن ما، اشراف دارای ثروت‌های هنگفت هستند و از چند استثناء گذشته، همه اهل عیش و قمار و مدپرستی هستند و دائم تجمل خویش را به رخ دیگران می‌کشند و قسمتی از مردم عادی حتی از تهیهٔ واجب‌ترین احتیاجات خود محروم هستند و باید کاری کرد که این تفاوت طبقاتی تعدیل شود.»

دیسرائیلی می‌گفت به دست آوردن فرصت در دست خود انسان است و هرکس می‌تواند فرصت به دست بیاورد، مشروط بر اینکه وقت خود را تلف نکند.

علت اینکه نسل‌های معاصر یا آیندگان از وقایع تاریخی گذشته عبرت نمی‌گیرند همین است که خود را غیر از قدما می‌دانند و می‌گویند که اگر فلان امیر در یک قرن قبل مبادرت به فلان اقدام کرد و نتیجهٔ نامطلوب گرفت، ناشی از اقتضای زمان بود و ما که یکصد سال بعد از او زندگی می‌کنیم، از همان اقدام نتیجهٔ نیکو خواهیم گرفت. در صورتی که نه غرایز بشری تغییر می‌کند و نه قوانین اقتصادی که مطیع قوانین علمی است و مردم امروز از حیث غرایز و از لحاظ شمول قوانین اقتصادی فرقی با مردم یک قرن قبل از این ندارند

این مرد وقتی نقاش بود و عمارات را رنگ می‌کرد و کتاب نبرد من را نوشت، در آن کتاب تأکید کرد که آلمان نباید وارد جنگی شود که لازمه‌اش این باشد که در دو جبههٔ شرقی و غربی اروپا بجنگد. اما وقتی قدرت مطلق را در آلمان به دست آورد، فراموش کرد که در کتاب نبرد من چه نوشته است.