استیگ داگرمن
درباره استیگ داگرمن
استیگ داگرمن در ۵ اکتبر ۱۹۲۳ به دنیا آمد. او نویسنده، شاعر و روزنامه‌نگاری سوئدی بود و افزون‌بر نویسندگی کتاب، دبیر روزنامهٔ جوانان سندیکالیست نیز بود.
داگرمن را «کافکای سوئد» نامیده‌اند. منتقدان، سبک این نویسنده را آمیزه‌ای از سورئالیسم و اکسپرسیونیسم و او را تحت‌تأثیر نویسندگانی مانند نیچه، کافکا، استریندبرگ و ایویند یانسون می‌دانند.
برای نخستین بار، محمدرضا قلیچ‌خانی، داگرمن را با ترجمه و چاپ داستان «کودکی کشته می‌شود» در مجلۀ دنیای سخن (که با مقاله‌ای در مورد ادبیات سوئد، زندگی و آثار داگرمن در دههٔ ۱۹۴۰ همراه بود) به فارسی‌زبان‌ها شناساند.
برخی از آثار این نویسنده عبارت‌اند از:
مار (رمان، ۱۹۴۵)
جزیرهٔ نیستی (رمان، ۱۹۴۶)
پائیز آلمان (اثر غیر داستانی، ۱۹۴۷)
بازی‌های شبانه (مجموعه داستان کوتاه، ۱۹۴۷)
کودک سوخته (رمان، ۱۹۴۸)
درام‌های محکوم: مرد محکوم به مرگ، سایۀ مارتین (نمایشنامه، ۱۹۴۸)
نگرانی‌های عروسی (رمان، ۱۹۴۹)
نیاز ما برای تسلی سیری‌ناپذیر است (شعر و نثر، ۱۹۵۵)
هدیۀ غیرمنتظره (مجموعه داستان کوتاه)
بوران (مجموعه داستان کوتاه)
از تعدادی از آثار داگرمن برای تولید فیلم و موسیقی برداشت و اقتباس شده است؛ همچنین، جایزه‌ای به نام استیگ داگرمان در سوئد وجود دارد که عبارت است از نشان افتخار و بیست‌وپنج هزار کرون سوئدی. این جایزه، در سال ۱۹۹۹، با عنوان «شاملو شاعر بزرگ آزادی» به احمد شاملو اهدا شد.
استیگ داگرمن در ۴ نوامبر ۱۹۵۴ درگذشت.
