عابدین زارع

۱۳۶۱/ نویسنده. جشن برایش تلفیقی از شادی و غم است. به نظرش وقتی مقدمات جشن از قبل آماده می‌‌شود و قهر جای خودش را به آشتی می‌‌دهد آدم‌ها مهربان‌‌تر و کدورت‌‌ها فراموش می‌‌شوند، بچه‌‌ها بالا و پایین می‌‌پرند و خسته نمی‌‌‌شوند. اما همین که به چهرۀ‌ بزرگ‌ترها نگاه کنیم غمی توی چشم‌‌های‌شان می‌‌بینیم. بارها دیده‌‌ که بزرگ‌ترها میانۀ جشن‌‌ها برای درگذشتگان گریسته‌‌اند و اشک به چشم آورده‌‌اند.