کتاب می خواهم ۱۲۰ سال زندگی کنم

کتاب می خواهم ۱۲۰ سال زندگی کنم نوشتۀ ایلچی لی و ترجمۀ محسن شعبانی است. این کتاب را انتشارات یوشیتا منتشر کرده است.

درباره کتاب می خواهم ۱۲۰ سال زندگی کنم

امید به زندگی یا متوسط طول عمر یک شاخص آماری است که نشان می‌دهد اعضای یک جامعه به طور میانگین چقدر عمر می‌کنند، یا به‌عبارت‌دیگر، انتظار می‌رود چقدر عمر کنند. هر چه سطح بهداشت و درمان در جامعه‌ای افزایش یابد، متوسط طول عمر افزایش خواهد یافت. ازاین‌رو، این شاخص یکی از شاخص‌های سنجش پیشرفت یا عقب‌ماندگی کشورهاست.

متوسط طول عمر زنان در همه جوامع چند سال بیشتر از مردان است. در طول تاریخ، زندگی طولانی‌مدت، همواره آرزوی مشترک افراد زیادی بوده است؛ اما تنها درصد پایینی از جامعه می‌توانند بدان دست یابند. امید به زندگی در کشورهای توسعه‌یافته و درحال‌توسعه به طور مداوم در حال افزایش است و همین موضوع سبب شده است تا شمار افرادی که تا ۱۰۰ سالگی عمر می‌کنند نیز رشد روز افزونی داشته باشد. دانشمندان و پژوهشگران عرصه فیزیولوژی بر این باورند که همه موجودات زنده می‌توانند تا شش برابر دوره رشد خود، عمر کنند. ازاین‌رو، اگر دوره رشد انسان را ۲۰ سال در نظر بگیریم، نتیجه خواهیم گرفت که عمر ۱۲۰ سال برای انسان نمی‌تواند دور از دسترس باشد. اگرچه شرایط محیطی، عوامل ژنتیکی و ارثی بر میزان طول عمر تأثیرگذارند؛ اما و تأثیر بسزایی ندارند. تغذیه سالم، ورزش، ترک مواد مخدر و الکل و... بیشترین تأثیر را بر طول عمر دارند. اثر پیش‌رو اثر استاد ایلچی لی، یکی از برجسته‌ترین اساتید طب سنتی و مدیتیشن کره است. در این کتاب، استاد لی از رازهای دیرینه طول عمر، شادابی و طراوت و همچنین تحول با شما صحبت می‌کند. تمرین‌های ارائه شده در این کتاب می‌تواند شما را به‌سوی یک زندگی کامل و طولانی‌مدت رهنمون کند.

خواندن کتاب می خواهم ۱۲۰ سال زندگی کنم را به چه کسی پیشنهاد می کنیم؟

کتاب می خواهم ۱۲۰ سال زندگی کنم برای افرادی که به افسردگی دچارند و یا امید به زندگی خود را ازدست‌داده‌اند بسیار کاربردی و مفید است.

درباره ایلچی لی

ایلچی لی در سال ۱۹۵۰ در چئونان، کره جنوبی متولد شد. پدرش یک معلم بود، بااین‌حال او گزارش می‌کند که به دلیل عدم توانایی در تمرکز و علاقه به بازی تخیلی در مدرسه تلاش کرده است. بعداً در زندگی، او خود را تشخیص می‌دهد که با آموزش دقیق جسمی و ذهنی بر اختلال نقص توجه غلبه کرده است. وی در کتاب‌های خود پیشنهاد می‌کند که این تجربیات اولیه شالوده تکنیک‌های آموزشی مبتنی بر مغز را ایجاد می‌کند که بعداً در زندگی توسعه خواهد داد. در نوجوانی به ورزش رزمی تکواندو روی آورد کمک کند تا ذهن بی‌قرار او آرام شود. وی سرانجام کمربند سیاه سطح چهارم را به دست آورد و استودیوی موفق هنرهای رزمی را افتتاح کرد وی اولین دوره تحصیلات عالی استاد تکواندو را به میزبانی کوکی وون در سال ۱۹۷۲ گذراند.

پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه دانکوک در سال ۱۹۷۷ با مدرک دانشگاهی در رشته آسیب‌شناسی بالینی و تربیت‌بدنی، او یک کلینیک بهداشتی افتتاح کرد که طبق گفته خود او به‌خوبی انجام شد او به‌زودی ازدواج کرد و برای تأسیس خانواده مستقر شد. بااین‌حال لی بیان می‌کند که وی حتی درحالی‌که در سطح زندگی یک زندگی ایده‌آل زندگی می‌کرد، هنوز گرفتار سؤالاتی در مورد معنای زندگی انسان و جهان بود؛ بنابراین، در اوایل سی‌سالگی او تصمیم گرفت تا به آموزش انفرادی دقیق در بیابان کوه موآک کره بپردازد. در ۲۱ روز تمرین زهد و مراقبه بدون غذا، خواب یا درازکشیدن شرکت کنید. وی می‌نویسد که از طریق این آموزش روشنگری و بینش‌هایی را به دست آورد که زمینه‌های فلسفی روش‌های وی را فراهم می‌آورد.

بخش‌هایی از کتاب می خواهم ۱۲۰ سال زندگی کنم

و پس از بررسی بازخوردها و تامل بسیار، انتخابی کردم که نتیجه آن، ایجاد تغییر گسترده در افکارم بود. تصمیم گرفتم ۱۲۰ سال زندگی کنم. از لحاظ بیولوژیکی، طول عمر، یک حقیقت پذیرفته شده است؛ بنابراین، من، طول عمر مورد انتظار خودم را بالاترین میزانی در نظر گرفتم که دانش علمی فعلی آن را امکان‌پذیر می‌داند. ازاین‌رو، تصمیم گرفتم زندگی خود او را با چشم‌انداز ۱۲۰ ساله مجدداً طراحی کنم. همان طور که در مقدمه بیان شد، دلیل اصلی انتخاب من برای زندگی ۱۲۰ ساله صرفاً میل شخصی به یک زندگی طولانی نیست. همچنین ۱۲۰ سالگی، عمری نیست که بر اساس سابقه خانوادگی یا وضعیت فعلی سلامتی‌ام، انتظار آن را داشته باشم. انتخاب من ناشی از اشتیاق خدمت به جهانیان و همچنین تحقق رؤیای بزرگی است که برای زندگی خود رقم زده‌ام.

برای تحقق این رؤیا، قصد دارم پروژه دهکده زمین را که در نیوزلند شروع کرده‌ام، به پایان برسانم. در اولین گام، دیدگاهم را نسبت به سن فعلی خودم، به طور قابل‌توجهی تغییر دادم. در ۶۷ سالگی، خود را در مراحل پایانی

یک زندگی ۸۰ ساله می‌دیدم، اما اکنون بر این باورم که تا الآن نیمی از زندگی ۱۲۰ ساله را پشت سر گذاشته‌ام. بیش از ۵۰ سال از زندگی من باقی‌مانده است؛ بنابراین سؤالی که پیش می‌آید این است که باقی عمرم را چگونه باید سپری کنم؟