کتاب معلم این درس اگر ما بودیم

کتاب معلم این درس اگر ما بودیم با گردآوری نازنین بخشی و ویراسته احسان عبدی توسط نشر آرنا منتشر شده است. این مجموعه شامل داستان‌های کوتاه علمی و تخیلی است که دانش‌آموزان پایه‌های هفتم تا نهم با الهام از کتاب علوم تجربی و با بهره‌گیری از خلاقیت و تخیل خود نوشته‌اند. هدف این کتاب، مشارکت فعال دانش‌آموزان در فرایند یادگیری و آموزش مفاهیم علمی از طریق روایت داستان است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب معلم این درس اگر ما بودیم

کتاب معلم این درس اگر ما بودیم، اثری در قالب مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است که با مشارکت مستقیم دانش‌آموزان نوجوان و با هدایت نازنین بخشی گردآوری شده است. این کتاب در دسته‌ی داستان‌های علمی-تخیلی و آموزشی قرار می‌گیرد و هر داستان آن، روایتی مستقل دارد که به یکی از مفاهیم علوم تجربی می‌پردازد. ساختار کتاب به‌گونه‌ای است که هر فصل یا داستان، توسط یکی از دانش‌آموزان نوشته شده و به موضوعی خاص از کتاب درسی علوم تجربی می‌پردازد؛ از دنیای مواد و فلزات گرفته تا سفر آب در طبیعت و انرژی. این مجموعه، بازتاب تجربه‌ای آموزشی است که در آن دانش‌آموزان نه‌تنها دریافت‌کننده‌ی دانش، بلکه تولیدکنند‌ه‌ی محتوا و روایتگر مفاهیم علمی هستند. کتاب با زبان و نگاهی نوجوانانه، تلاش می‌کند مفاهیم علمی را از زاویه‌دید دانش‌آموزان بازگو کند و به‌این‌ترتیب، یادگیری را به تجربه‌ای شخصی و معنادار تبدیل کند.

خلاصه داستان معلم این درس اگر ما بودیم

در کتاب معلم این درس اگر ما بودیم، هر داستان کوتاه، دریچه‌ای به یکی از مفاهیم علوم تجربی باز می‌کند و تلاش می‌کند با روایت ماجراهای تخیلی و علمی، مفاهیم درسی را ملموس‌تر کند. برای مثال، در داستان پونیو و دریای علم نوشته‌ی دینا قوش آبادی، یک ماهی قرمز کنجکاو به نام پونیو با پرسش‌های بی‌پایانش درباره‌ی دنیای بیرون از آب، سفری را آغاز می‌کند که او را به ساحل و دنیای انسان‌ها می‌رساند. در این مسیر، پونیو با مفاهیمی مانند فناوری، علم، حواس پنج‌گانه و روش‌های کشف علمی آشنا می‌شود و از طریق گفت‌وگو با شخصیت‌هایی چون سوسوکه و مادرش، به اهمیت پرسشگری و تجربه‌اندوزی پی می‌برد. 

در داستان دیگری با عنوان آیدا و دستگاه معجزه‌آسا نوشته‌ی هانیتا خسروی، دختری به نام آیدا با دستگاهی اسرارآمیز در آزمایشگاه پدرش روبه‌رو می‌شود و سفری خیالی به گذشته و آینده‌ی علم مواد و فلزات را تجربه می‌کند. این داستان، به زبان ساده به ویژگی‌های فلزات، استخراج آن‌ها و کاربردشان در زندگی روزمره و آینده می‌پردازد؛ همچنین در داستان یومی و ماجراجویی اسرارانگیز نوشته‌ی النا عرب امیری، دختری به نام یومی در سفری جادویی به اعماق دریا، با دلفینی به نام بوبو همراه می‌شود و درباره‌ی چرخه‌ی آب، بارش، رودخانه‌ها و دریاچه‌ها می‌آموزد. این داستان‌ها با ترکیب تخیل و واقعیت، مفاهیم علمی را به زبان داستانی و از زاویه‌دید نوجوانان روایت می‌کنند و هرکدام، بخشی از کتاب علوم تجربی را به شیوه‌ای خلاقانه بازآفرینی کرده‌اند.

چرا باید کتاب معلم این درس اگر ما بودیم را بخوانیم؟

کتاب معلم این درس اگر ما بودیم فرصتی فراهم می‌کند تا مفاهیم علمی از زاویه‌دید نوجوانان و با زبان و تخیل آن‌ها روایت شود. هر داستان، نه‌تنها به آموزش مفاهیم علوم تجربی می‌پردازد، بلکه مهارت‌هایی مانند تفکر انتقادی، خلاقیت، کار گروهی و مسئولیت‌پذیری را نیز تقویت می‌کند. خواندن این مجموعه، تجربه‌ای متفاوت از یادگیری علم را رقم می‌زند؛ جایی که دانش‌آموزان، خود را در نقش معلم می‌بینند و با روایت داستان به انتقال دانش می‌پردازند. این کتاب، برای کسانی که به‌دنبال راهی تازه برای فهم بهتر مفاهیم علمی هستند یا دوست دارند علم را در قالب داستان و تخیل تجربه کنند، قابل‌توجه خواهد بود.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای دانش‌آموزان دوره‌ی متوسطه‌ی اول، به‌ویژه پایه‌های هفتم تا نهم، آموزگاران علوم تجربی، والدینی که به‌دنبال روش‌های خلاقانه برای آموزش علم به فرزندان خود هستند و علاقه‌مندان به داستان‌های علمی-تخیلی نوجوانانه مناسب است؛ همچنین به کسانی که به‌دنبال تقویت مهارت‌های تفکر خلاق و مشارکت فعال در یادگیری هستند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب معلم این درس اگر ما بودیم

«در اعماق اقیانوس، جایی که مرجان‌های رنگارنگ در میان جریان‌های آرام آب می‌رقصیدند، ماهی قرمز کوچکی به نام پونیو در میان انبوه جلبک‌های سبز شنا می‌کرد؛ اما برخلاف سایر ماهی‌ها که بی‌خیال در آب می‌چرخیدند، پونیو همیشه سؤالاتی در ذهن داشت. او به سطح آب نگاه می‌کرد، جایی که نوری طلایی از خورشید به درون دریا نفوذ می‌کرد و مانند لکه‌های درخشان روی شن‌های کف اقیانوس پخش می‌شد. پونیو با خودش گفت: «اون بالا چی داره که این‌قدر روشنه؟ چرا آب این‌جا تیره‌تره؟» پونیو هیچ‌وقت جواب درستی از اطرافیانش نمی‌گرفت یا حتی قانع نمی‌شد که دست از سؤال کردن بردارد. هم‌سن‌وسال‌های پونیو دنبال بازی با ستاره‌های کف دریا و جلبک‌ها بودند. مادرش همیشه از او می‌خواست تا فقط مثل بقیه بچه‌ماهی‌ها رفتار کند؛ اما پونیو نمی‌خواست. روزی از روزها که مادر پونیو مشغول ساخت جواهر با صدف‌ها و سنگ‌های دریایی بود، ماهی قرمز کوچولوی قصهٔ ما باله‌های کوچکش را تکان داد و با سرعت به‌سمت بالا شنا کرد. چندین ماهی کر آن اطراف بازی می‌کردند. صدای بازی بچه‌ماهی‌های رنگارنگ کل اقیانوس را فرا گرفته بود. یکی از ماهی‌ها می‌گفت: «هی! تو جرزنی کردی. تو بالتو از خط شنی اون‌ورتر گذاشتی.»