کتاب ۱۰۰ سال من و ایران نوین

معرفی کتاب ۱۰۰ سال من و ایران نوین

کتاب الکترونیکی «صدسال من و ایران نوین» (خاطرات و روایت یک قرن معاصر ایران) نوشتهٔ اسماعیل محمدی و با ترجمه و نظارت ناشر «دارالعلم» در سال ۱۳۹۹ منتشر شده است. این کتاب در قالب خاطرات و روایت‌های شخصی، به بررسی تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایران در قرن چهاردهم می‌پردازد و تلاش می‌کند با نگاهی روایی و داستان‌گونه، تاریخ معاصر ایران را از زاویه‌ای متفاوت بازگو کند. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب ۱۰۰ سال من و ایران نوین

«صدسال من و ایران نوین» اثری است که در قالب خاطرات و روایت‌های یک شخصیت خیالی، به مرور وقایع و تحولات صد سال اخیر ایران می‌پردازد. نویسنده با انتخاب قالبی میان خاطره‌نویسی و داستان، تلاش کرده است تاریخ معاصر ایران را از دوران قاجار تا اواسط قرن بیستم به تصویر بکشد. کتاب با محوریت خانواده‌ای جنوبی و ارتباط آن با رویدادهای مهم تاریخی، به موضوعاتی چون انقلاب مشروطه، کودتای سوم اسفند، سلطنت پهلوی اول و دوم، جنگ جهانی دوم، ملی شدن صنعت نفت و تحولات اجتماعی و فرهنگی می‌پردازد. این روایت‌ها با ارجاع به منابع تاریخی و خاطرات شخصیت‌های واقعی، سعی دارند تصویری ملموس و چندلایه از جامعه و سیاست ایران معاصر ارائه دهند. کتاب در سال ۱۳۹۹ منتشر شده و با توجه به رویکردش، می‌تواند برای علاقه‌مندان به تاریخ اجتماعی و سیاسی ایران جذاب باشد.

خلاصه کتاب ۱۰۰ سال من و ایران نوین

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!روایت کتاب با تولد راوی در شب کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ آغاز می‌شود؛ شبی که همزمان با آغاز ایران نوین است. خانوادهٔ راوی ریشه در جنوب ایران دارند و از طریق خاطرات پدر و اجدادش، خواننده با وقایع مهمی چون مبارزات جنوب علیه انگلیس، انقلاب مشروطه و نقش خوانین منطقه آشنا می‌شود. با پیشروی داستان، زندگی راوی در تهران و تحولات اجتماعی و سیاسی کشور به موازات هم روایت می‌شود: از کودکی و تحصیل در دوران رضاشاه، تجربهٔ فضای امنیتی و اصلاحات اجباری، تا دوستی‌ها و عشق‌های نوجوانی و جوانی. کتاب به وقایع مهمی چون اشغال ایران در جنگ جهانی دوم، سقوط رضاشاه، روی کار آمدن محمدرضاشاه، شکل‌گیری احزاب سیاسی، ملی شدن صنعت نفت و کودتای ۲۸ مرداد می‌پردازد. در کنار روایت‌های تاریخی، دغدغه‌های شخصی راوی، از جمله تجربهٔ عشق، فقدان، مهاجرت دوستان و چالش‌های خانوادگی، به داستان عمق انسانی می‌بخشد. نویسنده با تلفیق خاطرات فردی و وقایع ملی، تصویری از تأثیر تحولات بزرگ بر زندگی روزمره مردم ارائه می‌دهد، بی‌آنکه پایان داستان را افشا کند.

چرا باید کتاب ۱۰۰ سال من و ایران نوین را خواند؟

این کتاب با ترکیب روایت شخصی و تاریخ معاصر، فرصتی فراهم می‌کند تا تحولات صد سال اخیر ایران از زاویه‌ای انسانی و ملموس دیده شود. خواننده با مطالعهٔ این اثر، نه فقط با رویدادهای سیاسی و اجتماعی آشنا می‌شود، بلکه تاثیر این وقایع بر زندگی فردی، خانواده و روابط انسانی را نیز لمس می‌کند. ارجاع به منابع تاریخی و روایت‌های واقعی، به فهم بهتر زمینه‌های اجتماعی و سیاسی ایران کمک می‌کند و امکان مقایسهٔ تجربه‌های فردی با تحولات ملی را فراهم می‌آورد.

خواندن کتاب ۱۰۰ سال من و ایران نوین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای علاقه‌مندان به تاریخ معاصر ایران، دانشجویان علوم انسانی، پژوهشگران حوزهٔ خاطره‌نویسی و کسانی که به دنبال درک پیوند میان زندگی فردی و تحولات اجتماعی هستند، مفید است. همچنین برای کسانی که دغدغهٔ شناخت ریشه‌های تغییرات سیاسی و فرهنگی ایران را دارند، این اثر پیشنهاد می‌شود.

فهرست کتاب ۱۰۰ سال من و ایران نوین

- مقدمه و سخن نویسنده: توضیح دربارهٔ هدف نگارش کتاب و شیوهٔ روایت خاطرات در بستر تاریخ معاصر.- ریشه‌های خانوادگی و جنوب ایران: معرفی پیشینهٔ خانوادگی راوی و نقش خوانین جنوب در تحولات سیاسی.- انقلاب مشروطه و کودتای سوم اسفند: روایت تاثیر این رویدادها بر خانواده و جامعهٔ ایران.- دوران رضاشاه: توصیف اصلاحات، فضای امنیتی، تغییرات اجتماعی و تجربهٔ تحصیل راوی.- جنگ جهانی دوم و اشغال ایران: شرح وقایع اشغال ایران توسط متفقین و پیامدهای آن بر زندگی مردم.- آغاز سلطنت محمدرضاشاه: بررسی فضای سیاسی، شکل‌گیری احزاب و تحولات اجتماعی دههٔ بیست.- ملی شدن صنعت نفت و کودتای ۲۸ مرداد: روایت چالش‌های سیاسی، اختلافات ملی‌گرایان و پیامدهای کودتا.- زندگی شخصی و تجربه‌های فردی: بازتاب تاثیر تحولات تاریخی بر روابط خانوادگی، عشق و دوستی‌های راوی.- جمع‌بندی و نگاه به آینده: تاملات راوی دربارهٔ معنای تغییرات اجتماعی و ضرورت خودسازی فردی.

بخشی از کتاب ۱۰۰ سال من و ایران نوین

«در سال ۱۳۱۷ به خاطر علاقه‌ی زیادی که به متون ادبی و شعر داشتم. وارد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شدم. در آنحا اساتید بزرگی از حمله:بدیع الزمان فروزانف رشید یاسمی سیدمحمدتدین سعید نفیسی و غیره حضور داشتند وحقیقتاً حضور در کلاس آنهاء مایه افتخار هر کسی بود.یکی از روزها که در محوطه دانشگاه بودم ناگهان چشم به دختر خانمی افتاد که سیمایش برایم آشنا بود. اشتباه نکرده بودم! او همان دختری بود که دو سال قبل در سالن تئاتر دیدم. مانند محسمه خشکم زد و هیجانم زده شدم.مشتاق گردیدم به او نزدیک شوم و به بهانه‌ای» رشته سخن را باز کنم ولی احساس کردم چنان قلبم ناآروم شده که جرآت حتی قدم برداشتن سویش را نداشتم! اما ترسیدم دوباره اورا گم کنم. به خودم جرأت دادم به سمتش حرکت کردم و البته در همان حال بهانه‌ای نیز فراهم نمودم. چندگام که به او نزدیک شدم قلبم دیگه فرمان پذیر نبود و ضربانش را می شنیدم.به هر طریقی که بود با لکنت زبان پرسیدم: ببخشید سرکار خانم» می تونم ازتون سوالی بپرسم؟ او که همانند بار قبل کلاه فرنگی زیبایی بر سرش داشت نگاهش را به طرفم چرخاند» پس از مکث کوتاهی با تبسم جواب داد: بفرمایید!"