کتاب تاثیر شبکه ای شدن ارتباطات و رسانه بر تحولات سیاسی خاورمیانه

کتاب تاثیر شبکه‌ ای شدن ارتباطات و رسانه بر تحولات سیاسی خاورمیانه نوشتهٔ «حمیده هوشور» و ویراستهٔ «احسان خانی»، توسط نشر «دیبادخت» منتشر شده است. این اثر به بررسی نقش رسانه‌های جمعی و شبکه‌های اجتماعی در تحولات سیاسی کشورهای خاورمیانه پرداخته است و موضوعاتی مانند بیداری اسلامی، دیپلماسی رسانه‌ای و فرصت‌ها و تهدیدهای فضای مجازی را تحلیل کرده است. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب تاثیر شبکه ای شدن ارتباطات و رسانه بر تحولات سیاسی خاورمیانه

کتاب «تأثیر شبکه‌ای شدن ارتباطات و رسانه بر تحولات سیاسی خاورمیانه» به بررسی تأثیر رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی بر تحولات سیاسی خاورمیانه پرداخته است. حمیده هوشور با نگاهی تحلیلی، ابتدا به تعریف رسانه و کارکردهای آن در جوامع مختلف اشاره کرده و در ادامه، به نقش رسانه‌های نوین و شبکه‌های اجتماعی در شکل‌گیری جنبش‌های سیاسی و اجتماعی منطقه پرداخته است. نویسنده با ارائه مثال‌هایی از کشورهای مختلف نشان داده است که چگونه ابزارهای ارتباطی نوین، مرزهای جغرافیایی و فرهنگی را کمرنگ کرده‌اند و امکان مشارکت سیاسی و اجتماعی را برای گروه‌های مختلف جامعه فراهم آورده‌اند. در کتاب حاضر، به تهدیدها و فرصت‌هایی که این شبکه‌ها برای دولت‌ها و ملت‌ها ایجاد می‌کنند، پرداخته شده است. کتاب علاوه‌بر تحلیل نقش رسانه‌ها در بیداری و اتحاد ملت‌ها به موضوعاتی مانند دیپلماسی رسانه‌ای، هویت‌یابی نوین و چالش‌های امنیتی ناشی از فضای مجازی نیز پرداخته‌ است.

خلاصه کتاب تاثیر شبکه ای شدن ارتباطات و رسانه بر تحولات سیاسی خاورمیانه

کتاب «تأثیر شبکه‌ای شدن ارتباطات و رسانه بر تحولات سیاسی خاورمیانه» با مروری بر تاریخچهٔ رسانه‌ها نشان داده است که هر مرحله از پیشرفت فناوری ارتباطی، تأثیرات متفاوتی بر ساختارهای سیاسی و اجتماعی داشته است. حمیده هوشور توضیح داده است که در گذشته، رسانه‌های سنتی عمدتاً یک‌سویه عمل می‌کردند، اما با ظهور شبکه‌های اجتماعی، ارتباطات دوسویه و مشارکت گسترده‌تر مردم در امور سیاسی میسر شد. در بخش‌های مختلف کتاب، به نقش شبکه‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک، توییتر و تلگرام در سازماندهی اعتراضات و جنبش‌های اجتماعی در کشورهای خاورمیانه پرداخته شده است. نویسنده با اشاره به انقلاب تونس و مصر نشان داده است که چگونه جوانان و گروه‌های مختلف با استفاده از این ابزارها توانستند صدای خود را به گوش جهانیان برسانند و در سرنگونی حکومت‌های دیکتاتوری نقش داشته باشند. کتاب به فرصت‌ها و تهدیدهای فضای مجازی نیز اشاره کرده است؛ از یک سو، امکان آگاهی‌بخشی، همبستگی و تقویت سرمایه اجتماعی را فراهم می‌کند و از سوی دیگر، زمینه‌ساز انتشار شایعات، تهدیدات امنیتی و چالش‌های هویتی است. نویسنده به نقش رسانه‌ها در دیپلماسی، روایتگری، فرهنگ‌سازی و سرگرم‌سازی اشاره کرده است؛ همچنین تأکید کرده است که شبکه‌ای شدن ارتباطات هم می‌تواند ابزاری برای توسعه سیاسی و اجتماعی باشد هم بستری برای سوءاستفاده و نفوذ قدرت‌های خارجی را فراهم کند. در نهایت، کتاب بر اهمیت مدیریت هوشمندانهٔ این فضا توسط دولت‌ها و آگاهی‌بخشی به شهروندان تأکید اشاره کرده است.

چرا باید کتاب تاثیر شبکه ای شدن ارتباطات و رسانه بر تحولات سیاسی خاورمیانه را خواند؟

این کتاب با رویکردی تحلیلی، ابعاد مختلف تأثیر رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی بر تحولات سیاسی خاورمیانه را بررسی کرده و با مثال‌های متنوع از کشورهای منطقه نشان داده است که چگونه ابزارهای ارتباطی نوین می‌توانند هم عامل تغییر هم زمینه‌ساز چالش باشند. مطالعهٔ این اثر برای کسانی که به‌دنبال درک عمیق‌تری از نقش رسانه‌ها در سیاست و جامعه هستند، فرصت مناسبی برای آشنایی با پیچیدگی‌های این حوزه فراهم می‌کند.

خواندن کتاب تاثیر شبکه ای شدن ارتباطات و رسانه بر تحولات سیاسی خاورمیانه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران علوم ارتباطات، علوم سیاسی، مطالعات خاورمیانه و رسانه، فعالان اجتماعی و علاقه‌مندان تحولات سیاسی و اجتماعی منطقه مناسب است.

بخشی از کتاب تاثیر شبکه ای شدن ارتباطات و رسانه بر تحولات سیاسی خاورمیانه

«در کشورهای خاورمیانه جوانان انقلابی با استفاده از شبکه‌های مجازی توانستند حکام دیکتاتور خود را عزل کنند. درواقع، آنچه که امروز به‌عنوان «بهار عربی» معروف است حاصل و باعث انقلاب مصر شد و تحولاتی در دیگر کشورهای خاورمیانه ازجمله بحرین، یمن و عربستان سعودی به وجود آمد، اما نباید تأثیر این بیداری جوانان خاورمیانه از طریق فضای مجازی را نادیده گرفت. گسترش فضای مجازی و به‌وجودآمدن شبکه‌های اینترنتی فیس‌بوک، واتس‌اپ و تلگرام این امکان را برای افراد فراهم آورده است که به‌راحتی و با هزینه‌ای بسیار کمتر با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.»