کتاب جادوگر مرگ

کتاب جادوگر مرگ نوشتهٔ علی امینی مصلح آبادی و ویراستهٔ مونا راسته است. انتشارات گیوا این کتاب را منتشر کرده است. این رمان معاصر و ایرانی در سبک تخیلی و فانتزی نوشته شده و عناصر جادو، ماجراجویی و تقابل خیر و شر را با یک داستان آمیخته است. یک راوی اول‌شخص این داستان را روایت کرده است. یک جادوگر درگیر نبردی درونی و بیرونی برای کشف حقایق گذشته و آیندهٔ خودش می‌شود. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب جادوگر مرگ اثر علی امینی مصلح آبادی

کتاب جادوگر مرگ که به همهٔ مردم دنیا تقدیم شده، پنج فصل دارد. این رمان معاصر و ایرانی یک راوی اول‌شخص دارد و در سبک تخیلی و فانتزی نوشته شده است. این رمان به موضوعاتی همچون قدرت، فساد، اخلاق و جست‌وجوی حقیقت پرداخته است. نویسنده سبک ادبیِ فانتزی را با حال‌وهوای بومی و فرهنگی ایران ترکیب کرده و مفاهیم عمیقی را در باب قدرت، انسانیت و معنای زندگی ارائه کرده است. افسانه‌ها، اسطوره‌ها و روایات جادویی در این اثر ترکیب شده‌اند. انتشارات گیوا این رمان را در سال ۱۴۰۳ در ایران منتشر کرده است.

خلاصه داستان جادوگر مرگ

رمان جادوگر مرگ شما را با جادوگری مرموز و مبهم آشنا و همراه می‌کند. او شخصیت اصلی این رمان است. جادوگر درگیر نبردی درونی و بیرونی برای کشف حقایق گذشته و آیندهٔ خودش می‌شود. داستان از جایی آغاز شده است که راوی از خودش می‌گ.ید. او می‌گوید مشغول تدریس فیزیولوژی برای دانشجویان پزشکی بود که متوجه بوی دود درون کلاس شد. همهٔ حواس این راوی به تختهٔ سفید کلاس بود و با ماژیک قرمز، در حال کشیدن نقاشی روی تخته بود. او می‌دانست که کسی به درس توجه نمی‌کند و چیزی در پشت سرش در حال سوختن است، اما واکنشی نشان نمی‌داد و می‌کوشید آنچه را تدریس می‌کرد، دوست داشته باشد. این راوی معتقد است که دانشجویان خودشان را در برابر درس و دانشگاه مسئول نمی‌دانستند و همیشه برای تفریح و سرگرمی به کلاس می‌آمدند. وقتی او به سمت دانشجویان برگشت، چه دید؟

چرا باید کتاب جادوگر مرگ را بخوانیم؟

این رمان ایرانی شما را به فضایی فانتزی، ماجراجویی و اسطوره‌ای می‌برد. یک جادوگر شخصیت اصلی این رمان است.

کتاب جادوگر مرگ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر ایران و قالب رمان فانتزی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب جادوگر مرگ

«پس از جنگ جهانی دوم، دیگر هیچ‌کس به آن مکان مقدس رفت‌وآمد نداشت و آنجا به مکانی متروکه تبدیل شده بود. حکایت‌های بسیاری درباره‌اش نقل می‌شد؛ از جمله خودکشی‌های پی‌درپی که در آنجا اتفاق می‌افتاد و یا جنین‌های مُرده‌ای که در راهروهای تنگ و تاریکش به چشم می‌خوردند. مردم آن منطقه از راهبه‌ای تسخیر شده سخن می‌گفتند که شوهرش را در جنگ از دست داده بود. پس از مرگ شوهرش، خودش را در صومعه حبس کرده بود و به‌تنهایی زندگی می‌کرد. بیوه شدن تغیر اساسی زندگی‌اش بود که می‌خواست در صومعه آن را از گناه دور نگه دارد. طبق عقاید آن منطقه، زنان بیوه‌ای که به‌جای زندگی با دیگری، به خدمت صومعه درآیند، در جهانی دیگر به جاودانگی خواهند رسید. او می‌خواست جاودانه شود و برخلاف دیگر بیوگان، دست‌نخورده بماند. تصمیمش تصمیم درستی بود، ولی از نظر من محوِ چیزی شد که فکرش را هم نمی‌کرد. آن چیزی که عجیب در گورستان آنجا به چشم می‌خورد، صلیب‌های افتاده‌ای بودند که هرگز ایستاده قرار نمی‌گرفتند. هرکس آن‌ها را ایستاده به خاک می‌کوبید، فردا دوباره افتاده‌اش را مشاهده می‌کرد. نیرویی اهریمنی در اطراف آنجا پرسه می‌زد که صلیب‌های ایستاده، مثل خار در چشمش بودند. در تعجب بودم که با وجود هاله‌ای شیطانی در اطراف آنجا، چطور می‌توانست خودش را بیوه‌ای پاک و وفادار ثابت کند. صومعه‌ای که زمانی محل آرامش و عبادت بود، به مکانی شوم و شیطانی تبدیل شده بود که نیرویی اهریمنی در تک تک آجرهایش نفس می‌کشید.»