کتاب حقوق اساسی هوا و فضا؛ حقوق بین الملل، هوایی و ایکائو

کتاب الکترونیکی حقوق اساسی هوا و فضا؛ حقوق بین الملل، هوایی و ایکائو نوشتۀ میشل میلده و ترجمۀ مهدی علیاری است و انتشارات سازمان صنایع هوایی آن را منتشر کرده است. کتاب حقوق اساسی هوا و فضا؛ حقوق بین الملل، هوایی و ایکائو وجوه فنی کنوانسیون شیکاگو و پیوست‌ها، دیگر اسناد مربوط را به منظور توضیح و تفسیر آن‌ها و نیز تبیین و توصیف اهداف و ویژگی‌‌ها و وظایف و تکالیف ایکانو بازنمایی کرده است.

درباره کتاب حقوق اساسی هوا و فضا؛ حقوق بین الملل، هوایی و ایکائو

کتاب حقوق بین‌الملل هوایی و ایکانو از مجموعه کتاب‌های حقوق اساسی هوا و فضا اثر ماندگار میشل میلده نویسندۀ چک تبار کانادایی است که پس از سال‌ها تصدی مشاغل حقوقی در سازمان بین‌المللی هوانوردی کشوری(ایکانو) به ویژه به عنوان مدیرکل امور حقوقی آن سازمان دست به نگارش آن زده است. میلده با نگارش این کتاب اثری تاریخی، حقوقی و فنی را به جامعۀ بین‌المللی هوانوردی ارائه نموده است. او با مستندسازی همۀ رویدادها و زمینه‌های تاریخی شکل‌گیری سند بین‌المللی معاهدۀ هوانوردی کشوری بین‌المللی معروف به کنوانسیون شیکاگو و پیوست‌های نوزده‌گانۀ آن و نیز آیین‌نامه و دستورالعمل‌های مرتبط با آن‌ها توانسته است تاریخ تدوین این اسناد را به عنوان ناظری دقیق با موشکافی و باتفصیل روایت و ثبت نماید و به علاوه همچون مورخی تمامی رخدادهای پیش و پس تدوین و تصویب معاهدۀ شیکاگو ضبط کرده است و فرود و فراز مقررات بین‌المللی این عرصه را به خوبی ثبت و در پیش چشم همگان نهاده است.

این کتاب وجوه فنی کنوانسیون شیکاگو و پیوست‌ها، دیگر اسناد مربوط را به منظور توضیح و تفسیر آن‌ها و نیز تبیین و توصیف اهداف و ویژگی‌‌ها و وظایف و تکالیف ایکانو بازنمایی کرده است.

خواندن کتاب حقوق اساسی هوا و فضا؛ حقوق بین الملل، هوایی و ایکائو را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به این موضوع مناسب است.

بخشی از کتاب حقوق اساسی هوا و فضا؛ حقوق بین الملل، هوایی و ایکائو

«بالون هوای گرم یک وسیلۀ ابتدایی بود که از پارچه، کاغذ، طناب‌ها و یک سبد حصیری ساخته شده بود و هوای گرم توسط آتشدان باز تولید می‌شد که با چوب، پوشال و کاغذ تغذیه می‌گردید. بالون قابل هدایت یا مدیریت نبود و در اصل تحت تأثیر باد غالب بود. در یک شهر پر جمعیت با سازه‌های چوبی قابل اشتعال، احتمال فرود یک بالون آتش گرفته خطر بزرگی به حساب می‌آمد. تعجب آور نیست که در 23 اپریل 1784- کم‌تر از یک سال پس از نخستین تجربه – یک ستوان پلیس در پاریس دستوری را صادر کرد که طبق آن بالون‌ها نباید در شهر بدون اجازۀ پیشین پلیس به پرواز درآیند. این دستور به نظر می‌رسد نخستین رد پای واقعی حقوق هوانوردی در تاریخ باشد، ممنوعیتی که هدف آن پشتیبانی از ایمنی افراد و دارایی‌های روی زمین بود....»