کتاب ایران و ادیان باستانی

کتاب الکترونیکی «ایران و ادیان باستانی» نوشتهٔ ادوین ام. یامایوجی با ترجمهٔ منوچهر پزشک در گروه انتشاراتی ققنوس چاپ شده است. این کتاب به بررسی نقش پررنگ ایران در تاریخ ادیان قدیمی می‌پردازد و داده‌های باستان‌شناسی را تحلیل می‌کند. تأثیرات متقابل فرهنگ‌ها و تمدن‌ها در تاریخ بشر و نقش تمدن‌های باستانی در شکل‌گیری متون مقدس از موضوعاتی است که در این اثر بررسی می‌شوند.

درباره کتاب ایران و ادیان باستانی 

این کتاب به توضیح سابقهٔ دینی در ایران می‌پردازد و برای دستیابی به نتیجهٔ مورد نظر که درک نقش دین در جامعهٔ ایرانی است، تاریخچهٔ این موضوع را بررسی می‌کند. ادیان باستانی ایران هرچند متنوع بودند اما وحدت‌هایی نیز داشتند که این کتاب به این تفاوت‌ها و شباهت‌ها پرداخته است.

کتاب ایران و ادیان باستانی دربارهٔ تأثیر تمدن‌های باستانی ایران بر روی متون و داستان‌های کهن صحبت می‌کند. یامائوچی توضیح می‌دهد که چگونه تاریخ و فرهنگ پارسیان با داستان‌های عهد قدیم گره خورده است. او با استفاده از شواهد باستان‌شناسی و تاریخی به بررسی تأثیرات فرهنگی و سیاسی ایران بر ادیان گوناگون می‌پردازد و همچنین نقش مهمی را که این تمدن در شکل‌گیری متون دینی یهودیت داشته اس به تصویر می‌کشد.

در این کتاب شرح داده می‌شود که چگونه تصویر پادشاهان ایرانی در کتاب مقدس انعکاس دارد و دربارهٔ چگونگی توصیف آن‌ها به عنوان حکمرانان عادل یا ظالم توضیح می‌دهد. یامائوچی در ادامه به تحلیل چگونگی تعامل امپراطوری‌های باستانی با یهودیت می‌پردازد و تأثیرات این تعامل‌ها بر توسعهٔ فکری و دینی مردم در خاورمیانه را تشریح می‌کند. 

کتاب ایران و ادیان باستانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران رشته‌های تاریخ، باستان‌شناسی و ادیان و عرفان مناسب است. 

بخشی از کتاب ایران و ادیان باستانی

«بخشی از این خلأ دست‌کم در اواخر دهه ۱۹۶۰ و در دهه ۱۹۷۰ م با کاوش سه محل باستانی متعلق به مادها پر شد. کلر ال. گف تپه باباجان در نود کیلومتری جنوب‌غربی همدان نزدیک روستای نورآباد را از سال ۱۹۶۶ م به بعد در چند مرحله کاوش کرد. خانم گف بارویی بزرگ و اربابی به ابعاد ۳۳ در ۳۴ متر، گرداگرد یک حیاط و در احاطه نُه برج، را از زیر خاک بیرون کشید که در سده هشتم تا هفتم پیش از میلاد مسیح ساخته شده بود. به این ساختمان، بعدها، سالنی مرکزی و ستوندار با رواق‌های پشتبندار افزوده شده بود. در جانب شرق، قلعه اربابی دیگری با سقفی از ستون‌های چوبی وجود دارد که در پیرامون آن مطبخ‌ها و اتاق‌های نشیمن دراز و مستطیل‌شکل قرار گرفته‌اند. این کاوشگر فرض کرد که در آن‌جا نورگیرهایی (یعنی بهره‌گیری از نور با تعبیه پنجره‌هایی در بالا) وجود داشته‌اند، چنان‌که این فرض را در مورد ساختمان‌های متأخر هخامنشیان در تخت‌جمشید در نظر گرفته‌اند.

دژی با پلکان مارپیچ روی تپه خاکی شرقی، شبیه آنچه در نوشیجان قرار دارد، ساخته شده است. جالب‌ترین اکتشاف ساختمانی بود با اتاقی رنگارنگ. نه تنها دیوارها و ستون‌های آن به رنگ قرمز بود، بلکه سقف آن به طرز استادانه‌ای با آجرهای منقوش گوناگون تزیین‌شده بود که بر کف زمین ریزش کرده بودند. این کاوشگر این اتاق را تالار پذیرایی جداگانه‌ای همراه با عبادتگاه خانگی کوچکی در یکی از زوایای آن دانسته است.»