کتاب نیمه پنهان عشق

کتاب نیمه پنهان عشق سرودهٔ آزاده عسکری است. انتشارات متخصصان این مجموعه شعر معاصر را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب نیمه پنهان عشق

کتاب نیمه پنهان عشق یک مجموعه شعر معاصر را در قالب شعر نو در بر گرفته است. عنوان برخی از شعرهای کتاب حاضر عبارت است از «بهار امید»، «راز شب»، «آرزو»، «پرواز» و «غریب».

می‌دانیم که شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همهٔ عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه و همه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان‌گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.

شعر نو فارسی با وانهادن قالب‌های شعر کلاسیک در قرن ۱۴ هجری به‌وجود آمده است. این گونه از شعر فارسی آزادی بسیاری را در فرم و محتوا به شاعر می‌دهد. شعر نو به لحاظ محتوا و جریان‌های اصلی ادبی حاکم بر آن کاملاً با شعر کلاسیک فارسی متفاوت است و به‌لحاظ فرم و تکنیک ممکن است همانند شعر کلاسیک موزون باشد یا نباشد یا وزن آن عروضی کامل باشد یا ناقص. استفاده از قافیه نیز در شعر نو آزاد است. معمولاً شعر نو فارسی را به ۳ دستهٔ اصلی شعر نیمایی، شعر سپید و موج نو تقسیم می‌کنند و پدر شعر نوی ایران را نیما یوشیج (علی اسفندیاری) می‌دانند. احمد شاملو، فروغ فرخزاد، سهراب سپهری، هوشنگ ابتهاج (سایه)، نادر نادرپور، فریدون مشیری و محمدرضا شفیعی کدکنی بعضی از شاعران مشهور ایرانی هستند که در قالب شعر نو می‌سروده‌اند.

خواندن کتاب نیمه پنهان عشق را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران شعر معاصر ایران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب نیمه پنهان عشق

«کاش بال پرواز داشتم

کاش آسمان ابری نبود؛ صورت پنجرهٔ خانه دل

چشم بی‌تاب زمان، دغدغه برگ درخت و نگاه نگران باز نبود؛

کاش پای رفتن داشتم و دیاری سرسبز، خرم از تک‌تک احساس بهار

من پر از اندوهم

پر از عشق- آزادی و سکوت

راز هر پنجره را می‌دانم

متن هر قاصد و شعلهٔ سرخ نگران شعر من است

کوه می‌تابد

درخت می‌بارد

خانه‌ام نغمهٔ آفتاب و سحر است

کاش پشت دیوار زمان می‌ماندم

و تو را می‌دیدم که تو از فکر من و خاطر من لبریزی

می‌دیدم تو همان شیدایی که دلش سخت مرا می‌خواند

سبد باغ دلت پر شده از عطر تنم

بینوایی و نگاهت نگران است و مرا می‌خواهد

خوشه صبر مرا چنگ بزن

اسب شطرنج اسیر رخ مهتاب مرا تکان بده

ببرم بام خیال زندگی

کنج میز آرزوی کودکی نفس تازه بخوان

توی فنجان کنار دستمان خنده بریز

شعر بخوان، رقصی کن، تن بی‌تاب مرا صدا بزن

این زمان خانه هر روز من است

چه دل‌انگیز- صفابخش وغنی

با من اینجا ابدیت را بخوان

سورهٔ ماندن و آیهٔ محبت را بخوان

با تو اینجا سرزمین لاله‌هاست

غزل عشق و تمنای دل و جان رهاست»