کتاب دیباچه ای بر مهندسی

کتاب دیباچه‌ای بر مهندسی نوشتهٔ ناتاشا مک کارتی با ترجمهٔ حسین مجدفر و سیدرضا حسین تهرانی در نشر سبزان چاپ  شده است.

درباره کتاب دیباچه ای بر مهندسی

کتاب دیباچه‌ای بر مهندسی رو تاریخچهٔ کوتاهی است از تلاش مهندسانی که برای آسایش بیشتر زندگی نوع بشر تلاش کرده‌اند. آن‌ها که ساختمان‌های مقاوم‌تری برای مردم ساخته‌اند، راه‌های بیشتری برای آسان‌تر سفرکردن ساخته‌اند. ماشین‌های خطوط تولید انبوه را طراحی کرده‌اند تا تولید کالاها به‌صرفه‌تر و ارزان‌تر شود و مردم بیشتری به آن‌ها دست یابند. سامانه‌های الکترونیکی و مخابراتی را توسعه داده‌اند تا انسان‌ها آسان‌تر از حال‌و‌روز و دانش یکدیگر باخبر شوند. غذاهای سالم و غنی‌شده را برای نوع بشر تأمین کرده‌اند و مواد مصنوعی فراوانی را برای رفاه بیشتر انسان‌ها در زندگی تکامل بخشیده‌اند. آن‌ها که هزاران ابزار پزشکی برای جراحان ساخته‌اند تا بتوانند عمل‌های پیچیده‌تری را انجام دهند و بیماران افقی بیشتری عمودی به خانه بازگردند!

برخلاف نویسندگان یا حتی برخی دانشمندان، مهندسان نه‌تنها بر جهان به شکلی که هست متمرکز می‌شوند، بلکه به فکر چگونگی بهبود آن هم هستند. مهندسان در فکر ساختن محصولاتی هستند که نقش باارزشی در زندگی مردم داشته باشند. تمام لذت یک مهندس در این است که با چالشی جدید روبه‌رو شود و برایش راه‌حلی بیابد. به گفتار دیگر، هر چه دشواری بزرگ‌تری در برابر مهندسان پدیدار شود، امید به دریافت پاداش بزرگ‌تری هم پس از یافتن راه‌حل آن در انتظار آن‌هاست که همان خشنودی بیشتر است.

کتاب دیباچه ای بر مهندسی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به دوستداران علوم مهندسی پیشنهاد می شود.

بخشی از کتاب دیباچه ای بر مهندسی

«یک راه برای یافتن تاریخچهٔ مهندسی به گذشته، ردیابی کردن همه فعالیت‌هایی است که امروزه به شکل مشخصی جزو مهندسی شمرده می‌شوند. فعالیت‌هایی که به چند دلیل می‌توانند شبیه مهندسی شمرده شوند. به‌عنوان مثال امروزه هیچ‌چیزی شبیه به اهرام مصر نداریم و هیچ‌کدام از مهندسان کنونی در پروژه‌هایی شبیه به آن کار نمی‌کنند. در هر حال، ساختن این آثار هنری شامل به‌کارگیری روابط ریاضی برای ایجاد ساختمان فیزیکی پیچیده است و سازمان‌دهی پیچیده و در مقیاس بزرگ نیروی انسانی و منابع را نیاز دارد. این دو ویژگی، مشخصه‌های مهندسی امروزی هستند. در هر حال، اهرام مصر بسیار با پروژه‌های مهندسی امروزی که مهندسان در آنها کار می‌کنند و می‌توانند اهداف مفیدی برای خدمت به انسان‌ها و بهبود کیفیت زندگی داشته باشند، متفاوت‌اند. اهرام با وجود چشمگیر بودنشان، اهداف دنیوی دیگری دارند که امروزه کمتر در پروژه‌های مهندسی دنبال می‌شوند.

در یونان باستان، فعالیت‌های زیادی مانند مطالعهٔ اصول ریاضی و فیزیکی بنیادین ساختمان‌ها و ماشین‌هایی که ما می‌سازیم و به‌کار می‌گیریم انجام می‌شدند که به نظر می‌رسد پیش‌زمینهٔ آنچه امروزه دانش مهندسی نامیده می‌شود، بودند. به‌عنوان مثال ارشمیدس شیوهٔ کارکرد اهرم‌ها را تحلیل کرد و به‌قدری به کار خود مطمئن بود که اعتقاد داشت می‌تواند آن تحلیل را برای جابه‌جا کردن کرهٔ زمین به کار برد. در هر حال، یونانیان باستان خیلی مشتاق نبودند که دست‌هایشان را آلوده کنند و ترجیح می‌دادند بنشینند و به طبیعت اهرم و قرقره بیندیشند. بنابراین بهتر است کار آنها به‌جای مهندسی به‌عنوان ریاضیات عملی یا کاربردی شناخته شود. رومیان بهتر عمل کردند چون توجه آنها بیشتر روی موردهای کاربردی‌تر مانند ساخت پل‌ها و سامانهٔ فاضلاب بود. گرچه شاید کار آنها به‌اندازهٔ مهندسی نوینِ امروزی با اصول ریاضی سروکار نداشته، شایسته است که کار آنها نوعی از مهندسی نامیده شود، حتی اگر ابتدایی بوده است.»