کتاب اصول توانمندسازی والدین در کاهش تعارض رفتاری نوجوانان

کتاب اصول توانمندسازی والدین در کاهش تعارض رفتاری نوجوانان نوشتهٔ فاطمه راضی، ساناز نوری، راضیه همتی و نجمه مهرآور در نشر برگ و باد منتشر شده است. 

درباره کتاب اصول توانمندسازی والدین در کاهش تعارض رفتاری نوجوانان

کودکی یکی از مراحل مهم زندگی است که در آن شخصیت فرد شکل می‌گیرد. بیشتر تعارضات و اختلالات رفتاری در دوران بلوغ و بزرگ‌سالی، از سهل‌انگاری دررابطه‌با مشکلات عاطفی و رفتاری کودکان مثل فقدان راهنمایی مناسب در فرایند رشد و تحول نشئت می‌گیرد. مشکلات رفتاری معمولاً در سال‌های نخستین دورهٔ کودکی مشاهده می‌شوند و بین سنین ۸ تا ۱۵ سالگی به اوج خود می‌رسند.

والدین می‌دانند که پرورش کودک آسان نیست. کودکان عصیان می‌کنند، پشیمان می‌شوند و هر کاری می‌کنند تا گاهی مقابل والدین خود قرار بگیرند. این یک واقعیت زندگی است. رشد شخصیت سالم کودک به برقراری روابطش با والدین بستگی دارد. کودک نیازهای عاطفی مانند عشق و محبت، مراقبت، پذیرش، امنیت را از والدین می‌خواهد. اگر از آن‌ها محروم شود، مشکل ایجاد می‌کند. از طرف دیگر امنیت و حمایت بیش‌ از حد ممکن است کودک را وابسته کند. کتاب اصول توانمندسازی والدین در کاهش تعارض رفتاری نوجوانان سعی دارد به والدین کمک کند بتوانند بهترین تصمیم را بگیرند و برای فرزندشان کامل‌ترین راهنما باشند. 

خواندن کتاب اصول توانمندسازی والدین در کاهش تعارض رفتاری نوجوانان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام والدین پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب اصول توانمندسازی والدین در کاهش تعارض رفتاری نوجوانان

«نوجوانی دوره‌ای است که با تغییرات مشخص جسمی، شناختی، عاطفی، اجتماعی و رشد خودآگاهی مشخص می‌شود و اغلب به عنوان یک دوره‌ی چالش برانگیز در زندگی شناخته می‌شود (استینبرگ و سیلک، ۲۰۰۲). نوجوانی دوره‌ای است که نوجوان فقط منتظر رسیدن به بلوغ جسمانی نیست، بلکه در این دوره به نوعی استقلال عاطفی از والدین خود نیز دست می‌یابد. نوجوانان طی پیشرفتی موفقیت‌آمیز و از طریق انجام تکالیف رشدی متأثر از فرهنگ (آموزش کامل، تصمیم‌گیری شغلی، ایجاد سیستم‌های ارزشی و شکل دادن به روابط اجتماعی، احساسی و عاشقانه) مستقل می‌شوند (دکوویک، نوم و میوز، ۱۹۹۷).

نوجوانی به عنوان دوره‌ای مهم از زندگی فرزندان که مشخصه‌ی آن تغییرات سریع و به نوعی گذار از کودکی به بزرگ‌سالی است، برای والدین نیز حائز اهمیت است. نوعی دوره‌ی انتقالی که نیازمند مذاکره‌ی مجدد درباره‌ی نقش‌های خانوادگی است. مذاکره‌ی مجدد بین والدین و نوجوان و با هدف‌گذاری از وابستگی کودکی به استقلال بزرگ‌سالی، فرآیندی است که می‌تواند تجربه‌ای استرس‌زا بوده و منجر به افزایش تعارضات روزمره و معمول بین والدین و نوجوانان شود.

طبق روال شناخته شده بیشتر خانواده‌ها در طول دوره‌ی نوجوانی روند رو به افزایشی را در تعارضات والد ـ نوجوان تجربه خواهند کرد. تعارضات والد ـ نوجوان به خصوص در اوایل نوجوانی چشمگیر و قابل توجه هستند و معمولاً بر سر موضوعات روزمره رخ می‌دهند. چنین تعارضاتی به تغییرات رشدی نوجوانان، ویژگی‌های بلوغ، تغییر در بافت اجتماعی و رشدی مرتبط با انتقال والدین به میان‌سالی نسبت داده می‌شوند (لرنر و استنبرگ، ۲۰۰۴؛ شارف و مایلز، ۲۰۰۷ و استینبرگ و موریس، ۲۰۰۱). گرچه در این دوره تعارضات متعددی در خانواده و بین والدین و نوجوانان وجود دارد، اما این امر بارزترین ویژگی این رابطه نیست. میزان متوسطی از تعارضات به عنوان یک ویژگی طبیعی و کارکردی در رشد خودمختاری و استقلال نوجوانان و تغییر روابط خانوادگی شناخته می‌شود.»