کتاب عاشقانه هایی که برای من سروده نشد (دفتر دوم)

کتاب عاشقانه هایی که برای من سروده نشد (دفتر دوم) سرودهٔ مهدی شریفی زمانی متخلص به گلسنج اصفهانی است و انتشارات گلسنج آن را منتشر کرده است. این کتاب جلد دوم از مجموعهٔ سه‌جلدی با همین عنوان است.

درباره کتاب عاشقانه هایی که برای من سروده نشد (دفتر دوم)

در این کتاب اشعار عرفانی مهدی شریفی زمانی متخلص به گلسنج اصفهانی، شاعر معاصر، آورده شده است. قالب این اشعار در دفتر دوم، مثنوی است. او تصمیم گرفته است در این کتاب بخشی از احوال خود را به رشته‌ٔ تحریر درآورد و این خود شروعی بود بر نگارش دفتری که پیش رو دارید.

مهدی شریفی زمانی در سال ۱۳۴۲ در خرمشهر دیده بر زیبایی‌های جهان گشود و در سال ۱۳۵۳ به زادگاه پدر و مادر خود یعنی شهر اصفهان هجرت کرد. وی تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی در دانشگاه صنعتی اصفهان به انجام رسانید و در رشتهٔ مهندسی برق فعالیت علمی خود را آغاز کرد و سپس در مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه تربیت مدرس در رشتهٔ مهندسی صنایع، تحصیلات تکمیلی را ادامه داده و فارغ‌التحصیل شد. در سال ۱۳۸۱ دگر باره نقل مکان کرد و ساکن تهران شد. او از دههٔ شصت فعالت هنری خود را با سرودن شعر طنز آغاز کرد و به همین دلیل تخلص گلسنج را اختیار کرد.

شعر یکی از راه‌های انتقال احساسات است. شاعر برای بیان حقیقت احساسات و عواطفش به زبانی نیاز دارد که او را از سردی مکالمه روزمره دور کند و بتواند با آن خیالش را معنا کند و شعر همین زبان است. با شعر از زندگی ماشینی و شلوغ روزمره فاصله می‌گیرید و گمشده وجودتان را پیدا می‌کنید. این احساس گمشده عشق، دلتنگی، دوری و تنهایی و چیزهای دیگری است که قرن‌ها شاعران در شعرشان بازگو کرده‌اند.

شعر معاصر در بند وزن و قافیه نیست و زبان انسان معاصر است. انسان معاصری که احساساتش را فراموش کرده‌ است و به زمانی برای استراحت روحش نیاز دارد. شاعر در این کتاب با احساسات خالصش شما را از زندگی روزمره دور می‌کند و کمک می‌کند خودتان را بهتر بشناسید. این کتاب زبانی روان و ساده دارد و آیینه‌ای از طبیعتی است که شاید بشر امروز فرصت نداشته باشد با آن خلوت کند. نویسنده به زبان فارسی مسلط است و از این توانایی برای درک حس مشترک انسانی استفاده کرده است.

خواندن کتاب عاشقانه هایی که برای من سروده نشد (دفتر دوم) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران شعر معاصر فارسی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب عاشقانه هایی که برای من سروده نشد (دفتر دوم)

مزار

بر مزارم بنویسید که گلسنج بمرد / که به قلبش بجز از عشق خدایی نسپرد

بنویسید که جز او به حرم راه نداد / دل آشفته‌ی کویش بجز او جاه نداد

بنویسید خدا را به محبت بشناخت/ به یکی جرعه‌ی ناباب دلش زود نباخت

بنویسید عبادت بشود خدمت خلق/ نبرندش به بهشتی به یکی زینت و دلق

بنویسید نمازش به دل خویش بخواند/ ذات معشوق بری از سخن خویش بداند

چون کفایت کندش عشق به اوی متعال/ عِرض خود را نبرد بهر دگر گفته و فال

بنویسید که ظلم از عمل خویش براند/ راز تسلیم چنین گفت و براین خطّه بماند

بنویسید که او بُگسلد از دنیا بند/ یادگاری است از او: بر همه کس زن لبخند

*

گلم

ای گلم! بی تو چمنزارِ دلم، باد ببُرد/ لحظه‌ی دوری تو، شادیم از یاد ببُرد

ای گلم بر دل عاشق نفس یار خوش است/ دوری از جلوه‌ی دیگر، قفس یار خوش است

ای گلم؛ چشمک معصوم، دو چشمم بدواند/ سفرم در طلب عشق زخویشم برهاند

ای گلم؛ آینه‌ی من پر است از عشق پری/ که به آن چشم سیاهت، همه یغما ببری

ای گلم؛ هر دو به چشمان تواَش می‌بینم/ که وجودم که وجودت پی هم می‌چینیم

ای گلم؛ عکس خودت بر دل من نقش ببند/ شاید ار حوصله گردد، که خود آیی به کمند

ای گلم؛ خوب به چشمان دلم خیره نما/ چشم افسون خودت بر دل من چیره نما

ای گلم؛ بند اسارت به دلم بسته شود/ عشق گلسنج به این سادگی از دل نرود