بریده‌هایی از کتاب وعده‌های الهی به صابران: صبر بر مصائب، صبر بر بیماری، صبر در خانه، صبر بر گناه

امیر مؤمنان (ع) می‌فرماید: إِنَّمَا یَنْبَغِی لِأَهْلِ الْعِصْمَهِ وَ الْمَصْنُوعِ إِلَیْهِمْ فِی السَّلَامَهِ أَنْ یَرْحَمُوا أَهْلَ الذُّنُوبِ وَ المَعصیهِ؛ سزاوار است کسانی را که از معاصی دوری گزیده اند و خداوند نعمت پرهیز از گناهان به آن‌ها بخشیده است، به گناهکاران و کسانی که زیر بار فرمان خدا و رسول نمی‌روند، مهربانی کنند.

یَا عَبْدَ اللهِ لَا تَعْجَلْ فِی عَیْبِ أَحَدٍ بِذَنْبِهِ فَلَعَلَّهُ مَغْفُورٌ لَهُ وَ لَا تَأْمَنْ عَلَی نَفْسِکَ صَغِیرَ مَعْصِیَهٍ فَلَعَلَّکَ مُعَذَّبٌ عَلَیْه؛ ای بندۀ خدا، در عیبجویی و بدگویی از هیچ‌کس بر اثر گناه او عجله و شتاب مکن، شاید او از گناهی که کرده است توبه و بازگشت نموده و آمرزیده شده باشد. و بر نفس خود از گناه کوچک ایمن و آسوده مباش، شاید بر اثر آن معذب و گرفتار باشی.

صابران پاداش خود را بی‌حساب و به تمام خواهند یافت.

هنگامی که مصیبتی متوجه بنده‌ای از بندگان خود کردم، در بدن او، یا مال او، یا فرزندش، و او با صبر جمیل از آن استقبال کرد. من حیا می‌کنم از این که فردای قیامت برای این بنده ترازوی عمل و حساب و کتابی در نظر بگیرم. چون در واقع در این دنیا امتحان خودش را پس داده است.

هنر انسان این است که مصیبت‌ها را مدیریت کند و بر گرفتاری‌ها غالب بشود. اگر صبر نکنی، حادثه پیش آمده است؛ چه راضی باشی، چه ناراضی.