بریده‌هایی از کتاب آدمک های ابری

می دانی زندگی‌کردن با کسی که دوستش نداری مثل مسافرت با ماشینی می‌ماند که ضبط‌اش خراب باشد، آن موقع دیگر فرقی نمی‌کند در جاده‌شمال باشی یا اتوبان‌طبس.

بیچاره‌ترین آدم دنیا کسی ست که نامردترین آدمِ زندگی‌اش را از همه بیشتر دوست دارد.

می‌دانی جوان، زندگی کردن در این دنیا آنقدر هم که این مردم می گویند بد نیست اما بزرگترین عیبش این است که قسمت زیادی از آن را باید بدون کسانی که دوسشان داریم سر کنیم. بیشتر لحظه‌هایش را باید با جای خالی کسانی که می دانیم دیگر هیچ وقت قرار نیست آن‌ها را ببینیم پر کنیم و این موضوع گاهی نفس کشیدن را برای آدم سخت می‌کند. این وسط وای به حال آدمی مثل من که نفس‌تنگی هم داشته باشد.

واسه شناخت آدما باید چشمت رو از روی ظاهرشون ببندی و به صدای قلبشون گوش کنی، آدم‌های خوب قلبشون قشنگ کار می‌کنه، درست عین موتورسیکلتی که انجینش سالم باشه.

آدم نگاهی به پهنای زمین کرد و گفت: خانه من کجاست؟ خدا گفت: به اولین جایی که رسیدی و دلت آرام گرفت خانه تو آنجاست

«احساسات آدم‌ها به شرایط آن‌ها بستگی دارد.»

«احساسات آدم‌ها به جنس آدم‌ها بستگی دارد»