بریده‌هایی از کتاب خانوم ماه

آن کس که تو را شناخت جان را چه کند فرزند و عیال و خانمان را چه کند دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی دیوانه ی تو هر دو جهان را چه کند...

روحانی که روحانی باشه زندگیش تو هیچ جامعه ای آسون نیست خانوم! لباس اهل بیت پوشیدن و برای اهل دنیا حرف زدن به ذات کار سختیه!

آقا صاحب الزمان گفتن در سختی ها به ما متوسل بشید!

با تعجب جعبه ی کاغذی را باز کردم. دلم لرزید، چشم هایم داغ شد و قطره ی اشکم غلتید و افتاد روی گردنبند زرافشانی که چند وقت پیش روزی که با حاجی رفتیم زیارت شاهچراغ توجه من و حاجی را جلب کرد. حاجی هدیه اش را این بار هم رساند.

من همان دم که وضو ساختم از چشمه ی عشق چار تکبیر زدم یکسره بر هر چه که هست

«خدمت به اسلام لباس خاصی نداره»!

من نگرانی تو رو می فهمم تو مادری، همسری ولی قبل از همه چی بنده ی خدا باش ببین خدا چی از تو خواسته!

هزار دشمنم ار می کنند قصد هلاک گرم تو دوستی از دشمنان ندارم باک

راهی که راه خدا باشه هیچ وقت پشیمونی نداره. پشیمونی مال کسیه که اسیر نفسش باشه! پشیمونی مال کسیه که ابلیس درونش دست از خواهش های دیوی برنداشته...

کیست مهدی؟ بزم ایمان را سراج کیست مهدی؟ سوق ایمان را رواج کیست مهدی؟ درد دل ها را طبیب کیست مهدی؟

گفت: دشمن به زمین سفت خورده که این کارای پست رو می کنه. ترور کور می کنه... تو ناراحت نباش تا وقتی خدا هست...

پدرم گفته بود هر وقت یک آرزوی مهم از خدا دارید هفت بار سوره ی حمد، هفت بار قل هوالله و چهارده صلوات هدیه به چهارده معصوم بخوانید آرزویتان برآورده می شود.

تو با خدای خود انداز کار و دل خوش دار که رحم اگر نکند مدعی، خدا بکند

خدا جانشین شهید تو خانواده شه دیگه کی بهتر از خدا!

همه ی مراسم عروسی من یک نماز جماعت مغرب و عشا باشد و یک دعای کمیل!

مادرم می گوید اگر کسی عاشق کسی باشه روی او غیرت داره...

خوشا به حال کسانی که در هر لباسی می تونن خدمت کنن! خدمت به اسلام لباس خاصی نداره...

مادر تا دارالرحمه ی شیراز تشییع شد. مردم انگار در جایی نانوشته، خوانده بودند که همه ی عظمت اسلام و انقلاب مرهون زنانی مثل سیده خانوم است. زنانی که با وضو شیر در دهان طفلشان گذاشتند و با قطره قطره ی این شیر درس عاشقی اباعبدالله را به سلول های بدن این نوزاد وارد کردند. مادر حقیقتا اسوه ی صبر و مقاومت بود!

اگر حضرت حجت امروز غیبت فرموده اند از بی کفایتی سربازانی مثل حقیر است. ما چه کرده ایم برای ظهور.... ما که کشور مسلمانیم چه رسد به کشور غیرمسلمان! اگر عزیز فاطمه فردای قیامت من و شما را بپرسد که ای آقای روحانی، ای آقای سینه زن، ای آقای نمازخوان چرا امر به معروف نکردید؟ چرا دین خدا را یاری نکردید؟ چرا با فحشا و ظلم و فساد این طاغوت ستمکار کنار آمدی من و تو چه بگوییم. بگوییم آقا ما ترسیدیم؟ ما زن و بچه و خانه داشتیم؟ وای بر ما و بر مسلمانی ما! وای بر روسیاهی ما در روز محشر!

اسم دخترم را گذاشتم رضیه، انشاالله که از سرنوشتش راضی باشد و خداوند از او راضی گردد و رضوان الهی شامل حالش شود.

حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست که آشنا سخن آشنا نگه دارد

اگر حضرت حجت امروز غیبت فرموده اند از بی کفایتی سربازانی مثل حقیر است. ما چه کرده ایم برای ظهور.... ما که کشور مسلمانیم چه رسد به کشور غیرمسلمان! اگر عزیز فاطمه فردای قیامت من و شما را بپرسد که ای آقای روحانی، ای آقای سینه زن، ای آقای نمازخوان چرا امر به معروف نکردید؟ چرا دین خدا را یاری نکردید؟

پدرم گفته بود هر وقت یک آرزوی مهم از خدا دارید هفت بار سوره ی حمد، هفت بار قل هوالله و چهارده صلوات هدیه به چهارده معصوم بخوانید آرزویتان برآورده می شود

مادرم همیشه می گفت: «برادر، تکیه گاه خواهر است، دختری که برادر ندارد بی تکیه گاه می ماند»

راستش مصیبت هم وقتی زیاد می شود آدم آبدیده می شود. دلش محکم می شود. یاد می گیرد چکار بکند و چه بگوید. دستپاچه و به هم ریخته نمی شود. با برنامه ریزی و بدون وحشت پیش می رود. مخصوصا اگر مصائب بزرگ از سر گذرانده باشی، مرگ بقیه برایت یک موضوع عادی است و با هر مردنی منتظر مردن خودت می شوی و خودت را در آن تابوت تصور می کنی. فرصتی می شود یک بار دیگر کارنامه ات را بررسی کنی و از اول تا آخر مسیر زندگی ات را ببینی

جان بیمار مرا نیست ز تو روی سوال ای خوش آن خسته که از دوست جوابی دارد

دلم از غصه داشت می ترکید، اما چه می توانستم بگویم به کسی که از من بریده است

تو با خدای خود انداز کار و دل خوش دار که رحم اگر نکند مدعی خدا بکند...

من اعتقاد داشتم این درد هجران است. دردی که همه ی غم ها در برابرش اندک است.

ما از امام حسین می گیم و ادعای نوکری می کنیم، غافل از اینکه آقا اونایی رو که گمنام ترن بیشتر می خره!