بریده‌هایی از کتاب ناگفته های زندگی کامالا هریس و جو بایدن

چارلز لِگ، قاضی ناحیه‌ای آمریکا، دربارهٔ فساد فراگیر تحت نام براون گفت: «گمان می‌کردم فقط در کشورهای جهان سوم است که مردم مجبور می‌شوند برای دریافت خدماتی که شایسته‌اش هستند، به دولت رشوه دهند؛ اما آن را درست همین‌جا در سانفرانسیسکو داریم.»

عبور از سقف مالی تنها مورد اخلاقی پیش‌آمده در کارزار انتخاباتی هریس نبود. منتقدان پرسش‌هایی را دربارهٔ کمک‌های دریافتی او از افراد مسئله‌دار مطرح کردند؛ به‌خصوص کمک به کارزار انتخاباتی‌اش از سوی مالکان حلبی‌آبادها که پیش از او در دفتر دادستانی پرونده داشتند.

در دوران تصدی‌گری ده سال و شش ماه او در مقام دادستان، هریس نتوانست یک مورد از پرونده‌های سوءاستفادهٔ کشیشان را پیگیری کند و دفتر او گزارش‌های مهم دربارهٔ سوءاستفاده را به‌رغم اعتراضات صورت‌گرفته از سوی گروه قربانیان، به‌طرز عجیبی پنهان می‌کرد.

بنابر افشای مالی انتخابات سانفرانسیسکو، سروکلهٔ کمک‌های مالی زیاد به کارزار انتخاباتی هریس از طرف افراد وابسته به کلیسای کاتولیک پیدا شد.

هریس که در اوایل کارش دادستان جرائم جنسی بود، برخلاف هالینا، دربارهٔ مخفی کردن گزارش‌ها کار کرد. مسئول دفتر هالینا از پرونده‌های قلمرو اسقف اعظم برای پیشبرد تحقیقاتش استفاده کرده و به‌طور علنی دربارهٔ انتشار اسناد بعد از حذف نام و نشانه‌های قربانیان صحبت کرده بود. از طرف دیگر، هریس فوراً تصمیم گرفت اسناد را از بین ببرد.

در دوران کارزار انتخاباتی هریس در سال ۲۰۰۳، زنی که ادعا می‌کرد دوست‌پسرش با اتوی داغ او را شکنجه کرده است، هریس را به‌سبب مطرح کردن داستانش در دوران مناظرات انتخاباتی، نفرین کرد و گفت: «از هریس به‌خاطر اشاره به پرونده‌ام، متنفرم. ظاهراً هریس حامی قربانیان است؛ اما هرگز قبل از استفاده از پرونده‌ام، با من مشورت نکرد.»

عشق به خانواده بهانهٔ مشروعی برای سوءاستفاده از قدرت نیست.

جو نمایش دنباله‌داری از الگوی بهره‌برداری از قدرت دولتی برای دستاوردهای مادّی خانواده‌اش بود.

شاید پنهان‌ترین و دردسرسازترین راز تصدی‌گری کامالا هریس در مقام دادستان متوجه مسائل نگران‌کنندهٔ سوءاستفادهٔ جنسی کشیشان از کودکان باشد. هریس اغلب می‌گوید که در اوایل کارش دادستان جرائم جنسی بود تا از دیگران به‌سبب قصور قانونی‌شان در این حوزه انتقاد کند؛ مثلاً در جولای ۲۰۱۹، از مجازات کم جِفری اِپشتاین پدوفیل که ناشی از توافقش با دادستان‌ها بود، به‌درستی انتقاد کرد. هریس به‌عنوان دادستان این پرونده، اَلکس آگوستا را که اکنون وزیر کار در دولت ترامپ است، به‌دلیل «حمایت از متجاوزان» مورد حمله قرار داد.

هریس را در محافل ترقی‌خواه، به‌عنوان «اوبامای مؤنث»، بسیار تحسین می‌کردند؛ زنی آرام و آراسته و بااعتمادبه‌نفس که برای کسب رازگونگی آدم‌های مشهور و حفاظت از حریم خصوصی‌اش به‌سختی کار کرده بود.

ظاهراً ارتقای هریس به سطح سیاست ملی ارتباط بسیار نزدیکی با یکی از فاسدترین دستگاه‌های سیاسی کالیفرنیا دارد و تحقیقات دربارهٔ استفادهٔ بسیار گزینشی او از اساسنامهٔ کیفری در دوران تصدی‌گری‌اش در مقام دادستان، که احتمالاً برای حمایت از دوستان و شرکای مالی و طرفدارانش بود، سبب ایجاد سؤالات نگران‌کننده‌ای در این باره شده است. از همه نگران‌کننده‌تر، پنهان کردن اطلاعات دربارهٔ ادعاهای مرتبط با رفتار مجرمانه است که شامل برخی از موارد کودک‌آزاری است

موقعی که بروان و کامالا رابطه‌شان را شروع کردند، براون شصت و کامالا بیست‌ونه سال داشت. درواقع، براون دو سال بزرگ‌تر از پدر کامالا بود. در سال ۱۹۹۴، رابطهٔ آن‌ها موضوع بحث در سانفرانسیسکو بود. مادر کامالا از تصمیم دخترش دفاع کرد و حرف‌های زشتی دربارهٔ براون زد: «چرا نباید با ویلی براون دوست باشد؟ او فردی مهم بود و ویلی براون در آینده چه انتظاری می‌تواند از کامالا داشته باشد؟ چیزی به پایان عمرش باقی نمانده است.»

کامالا هریس رابطه‌اش را با مرد مشهور دیگری آغاز کرد: مونتل ویلیامز، مجری برنامهٔ گفت‌وگوی تلویزیونی. رابطهٔ عاشقانه با براون شاید تمام شده بود، اما هریس جاه‌طلبی سیاسی داشت و آن دو دوستی‌شان را ادامه دادند. براون در مقام شهردار ثابت کرد که در رسیدن او به قدرت سیاسی چقدر مفید بود.

بسیاری گمان می‌کردند که براون از همسرش جدا خواهد شد و با هریس ازدواج خواهد کرد، اما چنین اتفاقی نیفتاد.