بریده‌هایی از کتاب مقدمه ای بر نظریه فیلم

عملکردهای فیلم‌سازان روسی در نظری‌سازی فعالیت‌هایشان متأثر از و نیز همسوی جنبش/سرچشمۀ مهم دیگری در نظریۀ فیلم یعنی فرمالیسم روسی بود و مانند همان جنبش بعدها به ایده‌آلیست بودن محکوم شدند. ایزنشتاین تماس‌هایی شخصی با فرمالیست‌های مهمی مانند شکلفسکی و ایخن‌باوم داشت و با شاعران فوتوریست نیز رفاقتی دوطرفه برقرار کرده بود و در علاقه به فیلم/زبان، مونتاژ به مثابه ساختمان و گفتار درونی با فرمالیست‌ها همسو بود. جنبش فرمالیسم که از ۱۹۱۵ تا ۱۹۳۰ پرورش یافت، حول دو گروه جریان داشت: حلقۀ زبان‌شناسی مسکو و انجمن مطالعۀ زبان شعری. فرمالیست‌ها که بعضی‌هاشان به عنوان فیلمنامه‌نویس و مشاور درگیر سینما شده بودند، امید داشتند بنیان محکم یا «بوطیقا» یی برای نظریۀ فیلم بنا کنند که با بوطیقاشان برای ادبیات قابل مقایسه باشد. (عنوان بلندپروازانه‌ترین مجموعه‌شان ـ بوطیقای سینما (۱۹۲۷) ـ نه تنها یادآور بوطیقای ارسطو بود، نام پوئیتکا (بوطیقا) ، مجلد پیشین آثار فرمالیست‌ها درباره نظریۀ ادبی، را نیز به ذهن می‌آورد.)

به پاریس رفتم تا در سوربن تحصیل کنم

اگر قرار باشد طرفدار چیزی باشم، همانا کوبیسم نظری است. به‌کارگیری چشم‌اندازها و چهارچوب‌های چندگانه. هر چهارچوبی نقاط ضعف و قوت خاص خود را دارد؛ هر کدام نیازمند نگاه مکمل دیگر چهارچوب‌ها است. سینما رسانه‌ای چند حسی و تلفیقی است که متون بسیار متنوعی را تولید کرده، و نیازمند چهارچوب‌های ادراکی متنوعی است.